Wiesz, ze mam racje, pocieszal go Ruth. Siwsp byl tak samo zmeczony jak Mistrz Harftarz. Tysiace Obrotow czekal na mozliwosc wypelnienia swojego zadania i dotrzymania wiary swoim tworcom.
Choc Jaxom opieral sie tej mysli, slowa ostatniego przeslania rozbrzmiewaly w jego glowie. Robinton tak bardzo radowal sie ze wspolpracy z Siwspem. Czy Siwsp zakonczyl swoje istnienie przed, czy po tym jak Mistrz Robinton zapadl w swoj ostatni sen? Gdyby Siwsp zdawal sobie sprawe ze stanu zdrowia Mistrza Robintona, na pewno wezwalby kogos na pomoc. Wczoraj wszyscy sie nad tym zastanawiali. Ale w koncu zgodzili sie z D’ramem, ze Siwsp wypelnil swoje rozkazy.
Wiec oddaj Siwspowi czesc, jaka mu sie nalezy, Jaxomie Gniew i niechec zaciemnily twoj umysl i serce.
Jaxom westchnal.
Pomysl o tym co razem zrobilismy, ty i ja, zeby pokazac Siwspowi, ze moglismy to zrobic. Dokonywalismy niemozliwego, poniewaz wiedzialem kiedy i gdzie to zrobic. Dobrze, ze stlukles moja skorupe w ten Dzien Wylegu, Jaxomie, bo inaczej co by sie stalo z Pernem?
Jaxom rozesmial sie, sprowokowany sprytnymi slowami swojego smoka. Ze zdumieniem zorientowal sie, ze rozumowanie Rutha poprawilo mu humor.
— I na wszystko jest czas! — wykrzyknal glosno. To, co powiedzial Ruth bylo prawda. Tylko oni: Jaxom, Lord Warowni Ruathy, i Ruth, bialy smok, mogli dokonac tego, czego trzeba bylo dokonac aby na zawsze uwolnic Pern od Nici. Sluzyli swojemu swiatu tak, jak tylko smok i jego jezdziec moga sluzyc, zjednoczeni mysla i sercem dla osiagniecia celu.
Jaxom i Ruth, juz pogodzeni, zawrocili w strone Warowni Cove, gotowi przejac dziedzictwo wiedzy pozostawione im przez Siwspa.
