• 1
  • 2

- Людва, - толькi цяпер прыгадаў ён iмя Януковых скудзельнiцы. - А я, кажа, - i не пазнаў.

- Чаму ж я цябе адразачку пазнала - толькi з трамвая злез.

I па гэты раз - годзе Адам вiнавацiць той скупы Януковых агонь.

- Што гэта ўчора за дзяўчына была з табою? - пра знакамiтую ён папытаўся.

- З нашай вёскi. На цукерачнай фабрыцы тут. З серады, - яшчэ па-вясковаму, па днях лiчыла Людва, - i я там станаўлюся на работу.

Шчаслiва - пацалункам таго вечара на ...скай вулiцы насупраць пошты скончылася ў iх. Традыцыйна, кiнематаграфiчна, але без усякае камедыi.

Жыццё ж такое вясёлае!

Не вельмi пазорная на пагляд Людва. Але не было Адаму лепшай, харашэйшай над яе.

1932 г.

  • 1
  • 2
Добавить отзыв
ВСЕ ОТЗЫВЫ О КНИГЕ В ИЗБРАННОЕ

0

Вы можете отметить интересные вам фрагменты текста, которые будут доступны по уникальной ссылке в адресной строке браузера.

Отметить Добавить цитату
×