Залаты прамень (на белорусском языке)

Ноч, цёмная ноч ляжала над лесам. Месяц зрушыў з сярэдзiны неба, i зноў правiў лясун сваё лiтанне i казаў свае прамовы. Як звон, звiнелi яго словы па лесе, i чуўся ў iх надзвычайны пафас. I здзiвiўся раптам лясун, прыпынiў сваю прамову на самым цiкавым месцы, абвёў лес зялёнымi вачыма. Нiчога падобнага не бачыў ён раней: на тонкiх iголачках хвой i на лiсцi iншых дрэў пагас пусты, халодны зялёны бляск, а замест яго iскрылiся жывыя, рухлiвыя ружовыя агеньчыкi, а лес i ўсё, што было ў лесе, высока паднялi голавы i весела пасмейвалiся.

Задрыжэла рука ў лесуна, блiскучая палка, зробленая з гнiлушак, выпала з яго рук i разбурылася. Шугнулi совы ў дуплястыя асiны, i кiнулiся хавацца па цёмных кутках павукi.

Тут i канчаецца адно звяно казкi. А калi б хто запытаўся, што ж тут здарылася, то гэтым ён паказаў бы, што няўважна слухаў байку, чым моцна пакрыўдзiў бы баечнiка.