en at morgni dags toku ?eir til bardaga, ok var ?a engi vapnf?rr ma?r eptir i kastalanum.
16. Hriflingr sag?i Halfdani til vegar
Nu er ?ar til mals at taka, sem Halfdan konungsson er, at hann er nu groinn sara sinna ok hefir fengit allan sinn styrk. Kemr hann nu at mali vi? ?au karl ok kerlingu ok sag?i, at sik lysti i burtu ?a?an, ok spyrr eptir, hvat manna ?at mundi vera, er hann hef?i ?angat sent til l?kningar, e?a hverjum hann mundi lifgjof eiga at launa.
Hriflingr svarar: «Me? ?vi at ek treysti ?er til drengskapar, ?a ma ek gera ?er avisun um, hvar hann er. Grimr heitir ma?r, er r??r fyrir austr i Kirjalabotnum. Hann er kappi mikill. Hann sendi ?ik hingat til min. M?ttir ?u nu launa honum lifgjofina, ?vi at honum er nu ?orf go?ra drengja. ?ar er nu kominn Harekr konungr af Bjarmalandi, Ulfr inn illi ok Ulfkell snillingr ok vill hefna ?eirar svivir?ingar, er hann fekk i y?rum vi?skiptum. Eru ?eir nu a veg komnir me? her sinn, ok er mer sagt, at Harekr konungr vili fa fostrdottur Grims, er Ingiger?r heitir ok er allra meyja fri?ust.»
«Vel segir ?u, fostri minn,» sag?i Halfdan, «en ?o er ?at annat, at mer ?ykkir eigi minna a liggja, at ?u seg? ir mer, hverr drepit hef?i fo?ur minn.»
«Gloggt ma ek ?er ?at segja,» sag?i karl, «sa ma?r heitir Skuli, ok ef ek skal ?er satt segja ok eigi ljuga at ?er, ?a er ?etta sa inn sami Grimr, sem ?er hefir lif gefit, ok er nu mikit undir drengskap ?inum, er ?it finnizt. En sva mikill kappi er Skuli, at fullskipat er hverjum manni, sem einvigi a vi? hann.»
«Kanntu nokkut at segja mer veg, ?ann skemmstr er,» sag?i Halfdan, «?vi at ?angat vildi ek koma sem skjotast?»
«Torsottir er her flestir vegir,» sag?i Hriflingr, «en a skipum ma ekki fara skemmr en fimm vikur, ok er ?at in mesta mannh?tta fyrir sakir vikinga ok hermanna. Annarr vegr liggr it eystra, ok er ?ar ?o at fara fjoll ok ey?imerkr, ok er ?at langr vegr ok torsottr ok ovist, at fram komist. In ?ri?ja lei? er skemmst, ef hun tekst vel, ?vi at hana ma fara a ?rem vikum, en margt er ?ar til talmanar: Fyrst er skogr tuttugu rasta langr, er heitir Kolsskogr. ?ar liggr spellvirki sa, er Kolr heitir, ok dottir hans, er Gullkula heitir. Engum er ?eim lifs at v?nta, er ?au finnr. Annarr skogr er ?a?an skammt, er heitir Klifskogr, fjogurra rasta ok tuttugu. ?ar er spellvirki sa, er Hallgeirr heitir. Me? honum er einn villigoltr, verri vi?reignar en tolf karlar. ?ar n?st kemr a ?ann skog, er kalla?r er Kalfarskogr, sextan rasta ok tuttugu. ?ar f?st eigi til matar utan ber ok safi. Er ?ar sa spellvirki, er Selr heitir, ok me? honum einn hundr storr sem naut. Hann hefir manns vit ok er betri til vigs en tolf karlar. En er ?u kemr af skoginum, fellr logr austan af Kjolunum. Engi veit, hvar hann sprettr upp. ?at er ?eira einna manna sund, sem bezt eru syndir, at leggjast yfir loginn, en ?a? an er eigi langt til kastala ?ess, sem Skuli r??r fyrir. B?ri ?er ekki til dvala, ?a v?ri n?r h?fi, at ?u k?mir ?ar, ?a bardaginn ?tti at vera.» Halfdan ba? hann bua fer? sina.
At morgni dags byr Halfdan fer? sina. Gekk hann til kerlingar ok ba? hana vel lifa. Kerling m?lti morgum fogrum or?um yfir honum. Tok hun ?a undan hof?alagi sinu totrabagga. ?ar tok hun or sax. ?at var fint sem spegill. Syndist honum eitr drjupa or eggjum ?ess. Hun sag?i honum, at sa mundi jafnan sigr hafa, sem ?at b?ri, ok ?at mundi eigi i hoggvi sta?ar nema, ef vel er til hoggvit. Hun tok eitt steinasorvi ok batt um hals honum ok ba? hann ? ess, at ?at skyldi eigi or sta? hr?rast. Si?an kyssti hann kerlingu. Karl gekk a veg me? honum ok sag?i honum, hvert hann skyldi stefna. Hann gaf honum skikkjurakka sinn ok ba? hann ?ar eptir fara, sem hann f?ri undan, ok fara aldri ?a gotu, sem hann vildi eigi fara, ok kva? hann kunna at for?ast bygg?ir ?eira illvirkjanna.
Halfdan kva? ekki spellvirkja ver?a ser at bana, – «en ef ?er ver?r fefatt, ?a vitja ?u til skalanna, ?vi at ek mun ekki me? mer bera, ?o at ek g?ta kleimt einhvern ?eira.»
Si?an skildu ?eir karl, ok ba? hvarr vel fyrir o?rum.
17. Halfdan drap skalabuana
Halfdan snyr nu a skoginn, ok er hann haf?i gengit tva daga, ?a sa hann einn leynistig. Hundrinn vildi stiginn, en Halfdan gekk fram brautina, ?angat til at hann fann skala. ?ar var hnigin hur? a klofa. Halfdan hratt henni upp, en i ?vi hann gekk inn, ?a var Gullkula ?ar fyrir, dottir Kols, ok hjo a hals honum me? bitrligri skalm, en ?ar var undir steinasorvi kerlingar ok brast vi? hatt, en skalmin stokk i sundr. Halfdan greip hana upp ok rak hana ni?r fall mikit ok greip si?an i annan fotinn a henni ok reif hana sundr at endilongu ok kastar henni si?an ut fyrir dyrr. Kolr kom heim a moti dagsetri, ok er hann laut i dyrrnar, ?a setti Halfdan saxit a halsinn, ok var ?at hans bani.
En um nottina, ?a er Halfdan var i svefni, komu ?au inn b??i, Kolr ok dottir hans, ok sottu ?au b??i at Halfdani. Hundrinn hljop upp ok reif Gullkulu a naranum ok rakti or henni ?armana. Halfdan hljop undir skalabuann, ok glimdu ?eir lengi, en sva lauk, at Halfdan felldi hann ok braut hann a hals. Si?an tok hann eld ok brenndi ?au upp b??i. ?ar var hann tv?r n?tr.
Si?an for hann a burtu ok letti eigi fyrr en hann kom a Klifskog. ?ar fann hann skala storan, ok var hur?in sva ?ung, at hann var? alls mattar at kosta, a?r hun gekk upp. Hann sa ?ar rum eitt. ?at haf?i tv?r alnir yfir hans lengd. Bol sa hann ?ar sva mikit sem bass v?ri. ?a var synt humat. Hann heyr?i ut gny mikinn, ok heyr?i hann, at goltrinn grenja?i ok let ofrynliga. Gekk Halfdan ?a ut or skalanum. Hundrinn hljop gnollrandi at geltinum, en goltrinn snerist undan. Halfdan hjo eptir honum ok or honum rofuna. Goltrinn snerist aptr ok stakk tryninu a millum fota Halfdanar ok vatt honum a lopt, sva at honum var? laust saxit, en ?o kom hann standandi ni?r. Skalabui kom ?a at ok slo til Halfdanar me? gaddakylfu, en hann snerist undan hoggvinu ok gat eigi nat saxinu. Hann greip i fotinn a geltinum ok kippti honum at ser. Hoggit kom a millum hlusta geltinum, ok brotna?i haussinn i honum. Halfdan reif fotinn undan geltinum ok rak hann vi? eyra spellvirkjanum, sva at hann fell a kne. Halfdan hljop ?a at honum ok hratt hann um koll. Hann greip ?a til Halfdanar, ok sviptust ?eir fast, ok ur?u ymsir undir. ?a hljop at rakkinn karlsnautr ok beit i nefit a skalabua ok reif af honum nasirnar. ?a gat Halfdan nat saxinu ok hjo af skalabua hofu?it ok brenndi hann si? an upp at bali. Var hann ?a stir?r ok mo?r. ?ar dvelst hann um nottina.
Si?an kom hann at Kalfarskog ok kemr at skala Sels. Hur? var hnigin a mi?jan klofa. Hann hljop a hur?ina ? risvar, a?r en upp gekk. Hann settist i rum skalabua. Hann haf?i eikarkefli i hendi ok talga?i hvasst i ba?a endana ok svei? i eldinum. Hann sa ut um dyrrnar, hvar skalabui ferr, ok hljop hundrinn fram undan. Hundrinn Halfdanar bra vi? ?egar ok hljop upp a ?vertreit. Halfdan gekk ut a moti bondanum, en ?egar hundrinn sa hann, hljop hann a mot honum me? gapanda ginit ok l?tr allolmliga. Halfdan rak hondina inn i kjaptinn a honum ok snyr keflinu, sva at annarr endinn horfir upp i gominn, en annarr ni?r, ok kom hann ekki saman kjaptinum. Selr kom at i ?essu ok haf?i bjarndyr a her?unum, en hvalkalf fyrir ser.
18. Drap Sels jotuns
Selr kastar ni?r byr?inni, en lag?i bjarnsvi?u til Halfdanar. Hann hjo a moti me? saxinu ok sundr svi?uskaptit ok af honum alla fingrna a annarri hendi. Selr greip upp stein ok snarar at Halfdani. Hann skauzt undan ok var? sva n?r Sel, at hann greip i tonnina, er fram sto? or mulastykkinu a honum. Hann bra sva hart vi?, at or honum gekk tonnin. Halfdan laust henni a nasir Sel ok braut i honum nefit ok allan tanngar?inn, ok var ?ursinn ?a engum likr nema sjalfum ser. Greip hann ?a til Halfdanar ok kreisti sva fast at si?um hans, at blo? fell ut um eyru hans ok nasir. Halfdan lek ?a Sel h?lkrok, ok fell hann a bak aptr. Tonn hans kom a steinasorvit, ok brotna?i einn steinninn. Halfdan gat nu hvergi hr?rt sik. Rakkinn karlsnautr hljop ?a framan i nasirnar a Sel ok klora?i or honum b??i augun. ?a var? Halfdan lauss, ok hjo hann hofu? af Sel ok kastar honum sva ut a mo?una, er ?ar fell n?r.
Hann gekk nu at hundinum ok m?lti til hans: «Aldri skal ?etta kefli or ?inum kjapti ganga, nema ?u ser mer jafnhollr sem ?u varst a?r Sel.»
Hundrinn skrei? at honum ok sneri upp a ser maganum. Halfdan tok ?a keflit or kjapti honum. Hundrinn var?
