Зямны акіян

ВУСЕНЬ

Праца — і багацце, і Парнас.
Дык працуйце ж, бедныя паэты!
Вусень тчэ і стане ў пэўны час
Матыльком — шыкоўным франтам лета.

МУХА

Нашы мухі песенькам паўночным
Навучыліся ў нарвежскіх шхерах
I зюэюкаць дзень і ноч ахвочы
Аб прынцэсах снежных і хімерах.

БЛЫХА

Блохі, сябры, як і ўсе палюбоўніцы,
Кроў нашу п’юць прагавіта, напоўніцу.
Ты не адолеў кахання спакусу —
Будзь жа гатовы да свербу і ўкусу.

КОНІК

Чуеце? Стракоча звонкі конік,
Кліча на абед святога Жана.
Хай мая паэзія ўжо сёння
Будзе пірам для людзей жаданым!

ДЭЛЬФІН

Дэльфін гуляе ў цёплым моры,
Ды хвалі горкія, як гора.
Ці мне ўсміхнецца шчасце новае?
Ды не! Жыццё пакуль суровае!

МЕДУЗА

Медузы, вы — няшчасныя галовы
З шавялюрамі ліловымі!
Вам падабаюцца штормы-буры,
І я ў захапленні ад вашай натуры.

РАК

Без радасці жыццё, без асалоды,
Няўпэўненасць ва ўсім — хто ж будзе рад?
Як ракі-небаракі, мы заўсёды
Усё ў пяту, усё — назад, назад.

КАРП

У брудпых сажалках між асакі
Вы размнажаецеся два вякі —
Ідылія балотная, буколіка…