Een storm van zwaarden: Staal en sneeuw

te klimmen. Hoe ben ik er die eerste keer eigenlijk opgekomen, zonder zadel of stijgbeugels en in een hand een zwaard? Nog zo’n vraag waarop hij geen antwoord had.

In de verte rommelde zachtjes de donder, maar boven hem brak het wolkendek. Jon zocht de lucht af tot hij de IJsdraak had gevonden, en wendde de merrie toen in noordelijke richting, naar de Muur en Slot Zwart. De bonzende pijn in zijn dijspieren toen hij het paard van de oude man aanspoorde deed hem ineenkrimpen. Ik ga naar huis, zei hij bij zichzelf. Maar als dat zo was, waarom voelde hij zich dan zo hol?

Hij reed door tot het ochtendgloren, terwijl de sterren als ogen omlaag staarden.