Падвёў я 'вэтэрынара' да Жукавай будкi. Вылез Жук, панюхаў козьлiка, а той толькi рагамi таўхель яго, а сам адышоўся i лёг.
- А ну, - кажа мне дзядзька Паўлюк, - шасьнi гэта, Лявон, на паперку. Гэта-ж, брат, казка, жывая казка! I трэба-ж лiха iм, надумацца ды згаварыцца!..
- 'Вэтэрынар!' - кажу я козьлiку. А ён толькi павярнуўся.
- Ну што-ж, iдзi раскажы, як вы ў госьцi хадзiлi, будзем казку пiсаць.
А ён навет i ня ўстаў.
I вось я запiсаў гэта сам. Праз дваццаць год, а ўсё-ж такi запiсаў.
Янка Брыль
