Vladislai II Regis Decretum ап. 1514, art. 18. Item de omnibus terrae nascentiis, sive metantur, sive falcentur praeterea de vinis, dominis ipsorum nonas, seu nonam partem ultra decimas praelatis eorum debitas, solvere teneantur.
Там же, art. 13: Et quod sub hoc colore publici malefactores non evadant, sed prout limitatum et conclusum est, ubique puniantur. Sed providendum semper est: ne innocentes condemnentur.
Закон этот любопытен по своей редакции, которая скорее напоминает обвинительный приговор по уголовному делу, нежели законодательный акт: Quanquam omnes rustici, qui adversus Dominos eorum naturales insurrexerunt, tanquam proditores capitali poena essent plectendi. Ne tamen tanti sanguinis effusio adhuc sequatur et omnis rusticitas (sine qua Nobilitas parum valet) deleatur. Statutum est quod universi… homicidae… omni gratia semota occidantur et ubilibet extirpentur… attamen ut hujus modi proditionis eorum memoria ac poena… ad posteros… transeat… amissa ilbertate eorum qua de loco in locum recedendi habebant facultatem. Dominis ipsorum terrestribus mera et perpetua rusticitate sint subjecti, neque de caetero contra voluntatem et consensum Dominorum suorum de loco in locum… habeant facultatem.
Bidermann. Цит. соч., стр. 99. Gedenkenbuch d. Stadt Kniesen.
Tripartitum, partis III, titulus 25: De villanorum quos jobbagyones, etc., § 1, 2, 3, 4, 5, 6 и сл. (Corpus juris hungarici, t. 2).
Fessler I. А. Цит. соч., т. V. Verfall der Landescultur, стр. 193.
Tripartitum, partis II, titulus 4: Nomine et appellatio ne populi hoc in loco intellige solummodo: Praelatos, Barones et. alios Magnates atque quoslibet Nobiles, sed non ignobiles.
Ludovici II Regis Decret. VII, Campi Racos A. 1526, art. 10: Rustici universi per singula capita parati esse debeant et si extrema necessitas postulaverit ac Majestas regia mandaverit per singula capita. Vel si Majestas sua voluerit quinta eorum pars bene armata insurgere et ad loca per Majestatem suam deputanda convenire debeant et teneantur. Per singula tamen capita rustici non leventur, nisi in extrema necessitate.
Antonii Verant. Epistol. ad Maximil. Reg., Posonii, 23 Februar. 1573; Johan Liszt, Epistol. ad Anton. Verant. Katona, t. XXV, стр. 423. Isthuanffy, Lib. XXIV, стр. 323 и сл. См. Fessler. Цит. соч., т. VII, стр. 151.
Лучицкий И. В. История крестьянской реформы в Западной Европе с 1789 г. — «Унив. изв.», Киев, 1880, № 11, стр. 319.
Об этой черте крестьянских бунтов см. Stein L. Цит. соч., стр. 153.
Gyarfas S. A paraszt varmegye. Jahresberichte der Geschichtswissenschaft, 1882, Bd. III, стр. 139.
