tekeningen en omschrijvingen van de stirlingmotor en de liquidatie van zijn vriend. Hij achtte de man of de vrouw die de tekeningen en papieren had gestolen en verkocht, verantwoordelijk voor zijn gewelddadige dood.
De vraag die hij zich stelde, was: wie waren in staat geweest om de tekeningen en bescheiden uit hun woning aan de Prinsengracht te stelen. Er was nooit een inbraak gepleegd en buiten de callgirls kwam er niemand over huis. Conclusie… een van de callgirls had de dood van zijn vriend op haar geweten. Omdat hij geen mogelijkheid zag om de ware schuldige aan te wijzen…’
Vledder onderbrak hem.
‘Besloot hij ze alle vier te doden.’
De Cock knikte traag.
‘Ik heb hem vanmorgen uitgebreid verhoord. Eugene van Kralingen maakte een ontspannen indruk. Hij kwam zonder enige schroom vrijwel onmiddellijk tot een uitgebreide bekentenis. Van enige spijt of berouw heb ik niets gemerkt.’
Appie Keizer boog zich iets naar hem toe.
‘Hoe kreeg je hem zover dat hij op jouw tijdstip naar het kantoor van Lovable kwam?’
De Cock glimlachte.
‘Ik liet Everdine de Bruijn een brief schrijven, waarin ze openbaarde dat zij wist dat Eugene van Kralingen verantwoordelijk was voor de moord op de drie callgirls. Zij stelde dat zijn missie inmiddels was voltooid omdat ook Marianne Hoogwoud, de vrouw die de tekeningen en bescheiden had gestolen en verkocht, door hem de dood had gevonden. Voor een moord op haar — Everdine de Bruijn — was, zo liet ik haar schrijven, geen motief meer. In de brief vermeldde zij verder dat zij haar wetenschap niet aan de politie zou doorgeven. Wel eiste zij — voorlopig — een zwijggeld van vierhonderdduizend gulden.’
Vledder keek hem aan.
‘Soms,’sprak hij somber, ‘geef jij er blijk van over een duivels brein te beschikken.’
De Cock negeerde de opmerking.
‘Ik rekende erop dat Eugene van Kralingen er niets voor voelde om de rest van zijn leven door een vrouw te worden gechanteerd.’
De oude rechercheur zonk terug in zijn fauteuil. De lange uiteenzetting had hem vermoeid. Na enige minuten schonk hij nog eens in. De gesprekken werden algemener en de moord op de callgirl verdween wat op de achtergrond.
Mevrouw De Cock liep naar de keuken en kwam terug met schalen vol lekkernijen.
Het was al laat in de avond toen het gezelschap afscheid nam.
De grijze speurder schonk zich nog eens in en mevrouw De Cock schoof een poef bij en ging dicht bij haar man zitten.
De oude rechercheur hief zijn derde glas van die avond.
‘Heb ik een duivels brein?’
Mevrouw De Cock keek hem glimlachend aan en schudde haar hoofd.
‘Ik heb nooit iets duivels in jou kunnen ontdekken. Jij gebruikt je hersenen om een moordenaar te vatten… daar heeft de duivel niets mee te maken.’
Ze schoof nog iets dichter naar hem toe.
‘Waarom gebruikte Eugene van Kralingen bij zijn verwurgingen steeds een roze sjaal?’
De Cock zette zijn glas neer.
‘Ik heb het hem niet gevraagd… vermoedelijk omdat ik het begreep. Die roze sjaals waren, zo voel ik het, bedoeld als symbool van zijn geaardheid. Roze is de zoete kleur van homofielen. Wellicht was het ook een stil protest tegen vrouwen.’
Mevrouw De Cock keek haar man verwonderd aan.
‘Een protest?’
De Cock knikte.
‘Als Leonidas ter Abbestede niet biseksueel was geweest… geen vrouwen had gewild, dan had hij nu nog geleefd.’
Mevrouw De Cock knikte begrijpend.
‘En had hij voldoende tijd gekregen om zijn geliefde stirlingmotor op de markt te brengen.’
De grijze speurder schudde zijn hoofd.
‘Voor een goede stirlingmotor,’sprak hij droevig, ‘is de wereld nog lang niet rijp.’
Примечания
1
Binnenlandse Veiligheidsdienst.
2
Wettelijke omschrijving van een officier van justitie.
3
Algemeen verzoek tot Opsporing, Aanhouding en Voorgeleiding.
4
Bargoens voor gezicht.
5
Bargoens voor bankbiljetten van duizend gulden.
6
Tekst bij het afleggen van de eed.
7
Peedee (PD) = plaats delict.
