Het was al vrij laat toen alle gasten waren vertrokken.
Mevrouw De Cock schoof een poef bij en ging voor de fauteuil van haar man zitten.
“Ik heb vanavond gewacht tot iemand het zou vragen.”
“Wat?”
“Volgens mij klopt het niet.”
“Wat klopt niet?”
“Van Heusden kan die moorden nooit alleen hebben gepleegd. Hij moet hulp hebben gehad. Het kan niet anders. Ga maar na…het slepen van die lichamen en ze in het bad met leidingwater tillen, daarna de doden weer uit dat bad hijsen, het vervoer van de lijken naar de Keizersgracht…dat kan hij toch nooit alleen hebben gedaan? Dat moet jij toch ook begrijpen.”
De Cock haalde achteloos zijn schouders op.
“Anton van Heusden zegt van wel. Hij zei:
“En jij gelooft hem?”
De Cock antwoordde niet direct.
“Ik heb aan de hulp van zijn vrouw gedacht. Die woont in een bescheiden tuinhuisje aan de rand van de stad. Ik heb zelfs aan Laurens van der Dungen gedacht. Zijn Willemijn zou hem voor die hulp dankbaar zijn geweest.”
“En?”
De Cock zuchtte.
“Ik laat het maar zo.”
“Komt de officier van justitie niet op het idee van enige hulp?”
De Cock streek haar liefkozend over haar haren.
“Zoveel schranderheid moet je bij justitie niet verwachten.”
EOF
Примечания
1
Een ernstige leverziekte.
2
Seponeren: terzijde leggen, niet vervolgen.
3
Criterium waaraan volgens het Wetboek van Strafvordering een verdachte moet voldoen.
4
Een vrouwelijke agent met wie Vledder al geruimde tijd in liefde samenwoont.
5
OAV: verzoek tot Opsporing, Aanhouding en Voorgeleiding.
6
Zie: Genesis 22 vers 12 In Duivendrecht vond Vledder weer een plekje op de parkeerplaats recht tegenover de bungalow van de familie Grijpskerk.
