A. si ergo Filius «Deus super omnia» dicitur, et Spiritus s. continere omnia memoratur, Deus autem Pater est «ex quo omnia» evidenter ostenditur naturam Trinitatis et substantiam unam esse, quae est super omnia (вероятнее всего, что это — вывод, сделанный Руфином). in Rom. 1. 8, 13 p. 462; 1201. 1202. natura Trinitatis… mysterium Trinitatis… providentia Trinitatis.
3) in Joh. 10, 21 p. 199, 376. ?? ????? ?????, ???? ??? ?????????? (= ?????????). У Руфина: in Rom. 8,5 р. 526; 1169. sunt enim nonnulli qui annuntiant quidem
165
вода и то, что понятие «лицо» здесь постоянно передается словом «persona». Что Ориген никогда не употреблял слова ???????? для означения Лиц Св. Троицы, это можно считать бесспорным, а слово ????????? в сочинении «О началах» сам же Руфин обыкновенно передает словом substantia или subsis?et praedicant de Patre, et Filio, et Spiritu s.; sed non sincere, non integre (= non bene, neque fideliter): ut sunt omnes haeretici… Aut enim male separant Filium a Patre, ut alterius naturae Patrem, alterius Filium dicant: aut male confundunt, ut vel ex tribus compositum Deum, vel trinae tantummodo appellationis in eo esse vocabulum putent. Qui autem bene annuntiat bona, proprietates quidem Patri, et Filio, et Spiritui s. suas cuique dabit; nihil aetem diversitatis esse confitebitur in substantia vel natura. in Cant. Cant. 1. 3 p. 84; 177. ego puto quod personas Trinitatis montes excelsos (Ps. 103, 18) appellaverit… Sed iidem ipsi qui hie montes excelsi pluraliter appellantur, in aliis mons excelsus singulariter dicitur (Isa. 40, 9). Idem namque ipse qui ibiTrinitas propter distinctionem personarum, hie unus Deus intelligitur pro unitate substantiae. in Numer. h. 12, 1 p. 312; 657. Здесь Ориген объясняет таинственный смысл слов Притч. 5, 15: «Пей воды (aquas) из источника колодезей твоих». Это толкование в основе принадлежит Оригену (Thomasius, S. 286), но интерполировано Руфином; вставки, обличающие его руку, отметим скобками. Videamus ergo quorum puteorum unum dixerit fontem. Ego puto quod scientia ingeniti Patris unus possit intelligi puteus, sed et unigeniti Filii ejus agnitio alius puteus intelligi debeat. Alius enim a Patre Filius, et non idem Filius qui et Pater… Et rursus tertium puto videri puteum posse, cognitionem Spiritus s. Alius enim et ipse est a Patre et Filio… Est ergo haec trium distinctio [personarum] in Patre, et Filio, et Spiritu s., quae ad pluralem puteorum numerum revocatur. Sed horum puteorum unus est fons. [Una enim substantia est, et natura Trinitatis]. Et hoc modo non otiosa invenietur scripturae s. distinctio, quae dicit «de puteorum tuorum fonte». Sed observanter mystica signavit eloquia [, ut quod pluraliter dictum est de personis, singulariter substantiae conveniret]. To же явление повторяется в in Levit. h. 13, 4 p. 256; 549. Здесь Ориген находит таинственный смысл в предписании (Лев. 24, 5): «из двух десятых — один хлеб». Не приносят одного хлеба из двух десятых гностики, противополагающие Бога Ветхого Завета Богу новозаветному, и иудеи, принимающие одного Отца, но отвергающие Христа. Nos autem mensurae quidem ipsius [id est substantiae] nomen vel rationem comprehendere aut invenire non possumus: confitentes tamen Patrem et Filium, unum facimus panem ex duabus decimis: non ut panis unus ex una decima fiat, et alius ex alia, ut sint ipsae duae decimae separatae, sed sint duae istae decimae una massa et unus panis. Quomodo duae decimae una massa fit? quia non separo Filium a Patre, nec Patrem a Filio. Fiunt ergo panes singuli ex duabus decimis, et pro ponuntur duabus positionibus, id est duobus ordinibus. Si enim una positio fieret, confusus et permistus esset sermo de Patre ac Filio. Nunc autem unus quidem est panis, una enim voluntas est [et una substantia]: sed duae sunt positiones [, id est duae personarum proprietates]. Ilium enim Patrem, qui non sit Filius, et hunc Filium dicimus qui non sit Pater. Et hoc modo duas decimas in uno pane servamus, et duas positiones ante Dominum profitemur.
166
tentia 1). Кроме этих особенностей языка переводов есть и внешнее свидетельство об их неточности — это слова самого Руфина: он говорит, что он старался удержать только объяснения Оригена, а не ораторские приемы его, и много потрудился, дополняя то, чего в подлиннике не доставало, именно разрешая те вопросы, которые Ориген по своему обыкновению часто только ставил и оставлял без ответа. В этом направлении Руфин трудился над беседами на книгу Бытия и Исход и в особенности на книгу Левит 2). Но еще больше труда Руфин приложил к обработке толкований Оригена на послание к Римлянам 3). Из пятнадцати томов подлинника Руфин составил десять книг перевода и, кажется, от себя дополнил несколько пробелов греческого текста, в котором нескольких томов не-
1) Напр., de princ. 1, 1, 3 p. 50; 123. Spiritus s. subsistentia est intellectualis. 1, 2, 2 p. 53; 130. nemo tamen putet aliquid nos insubstantivum [= ??????????? ???] dicere cum eum Dei Sapientiam nominamus… unigenitum Filium Dei Sapientiam ejus esse substantialiter subsistentem [= ????????? ????????? cfr. in Joh. t. 6, 22 p. 137; 264]… ne forte ipsa ?????????, id est substantia ejus corporeum aliquid habeat… 1, 2,6 p. 55; 134. ita et Filii subsistentia generatur ab eo. 1, 3,1 p. 60; 146. de subsistentia vero Spiritus s. Вот, однако, пример, который представляет, по– видимому, исключение из общего правила: in ер. ad Tit. p. 695; 1304 (ex apologia Pamphili). unam eamdemque subsistentiam Patris ac Filii asseverant, id est duo quidem nomina secundum diversitatem causarum recipientem, unam tamen ????????? subsistere, id estunam personam duobus nominibus subjacentem, qui (haeretici) latine patripassiani appellantur. Ho внимательный разбор этого места заставляет предполагать, что здесь греческому тексту соответствуют лишь слова: unam eamdemque subsistentiam [= ?????????] Patris et Filii asseverant, а остальные предложения, отмеченные характерным (см. стр. 160 пр. 2) двойным «id est», представляют вольный перифраз Руфина, так что слово «?????????» и здесь переведено словом «subsistentia», а «persona» есть простое, совершенно латинизированное объяснение мысли текста.
2) Rufini ad Heraclium perorat. in expl. Orig. in ep. ad Rom. p. 688; 1292—1293. nobis nec in caeteris quae… in latinum vertimus, defuerit plurimus labor, dum supplere cupimus ea quae ab Origene in auditorio ecclesiae ex tempore, non tarn explanationis quam aedificationis intentione perorata sunt: sicut in homiliis in Genesim et in Exodum fecimus et praecipue in his quae in librum Levitici ab illo quidem perorandi stylo dicta, a nobis vero explanandi specie translata sunt. Quern laborem adimplendi quae deerant idcirco suscepimus, ne pulsatae quaestiones et relictae, quod in homilialico dicendi genere ab illo saepe fieri solet, latino lectori fastidium generarent.
3) Ibid, in hoc tamen opere epistolae ad Romanos, immensus nobis et inextricahilis incubuit labor.
167
доставало 1). Все это заставляет признать комментарии на послание к Римлянам наименее точным переводом Руфина 2).
Переводы Иеронима в этом отношении стоят нисколько не выше руфиновых. Внешние особенности их те же, что и в этих последних 3); в свидетельствах об их неточности тоже нет недостатка. Руфин отзывается о переводах Иеронима с величайшею похвалою, но эта похвала, при другой точке зрения на обязанности переводчика, равна величайшему порицанию 4).
1) Ruf. ad Her. praef. p. 458; 831. desunt enim fere apud omnium bibliothecas aliquanta ex ipso corpore volumina; et haec adimplere atque in latino opere integram consequentiam dare… exigis… addis… ut omne hoc quindecim voluminum corpus… ad media… spatia coarctem.
2) Руфину предлагали даже, чтобы он назвал этот труд своим сочинением. Ruf. perorat. p. 589; 1293. ajunt enim mihi… scribe: Rufini, verbi gratia, in epistolam ad Romanos explanationum libri. Cfr. Thomasius, S. 90. am wenigsten aber wagte ich den Commentar zu den Romern zu benutzen. И вообще к переводам Руфина ученые относятся с недоверием. Так Редепеннинг (II, 313) считает недостоверным prol. in Cant. Cant. p. 30 (col. 70), Томазиус (S. 286. fur entschieden unacht halte ich) - in Exod. h. 5, 3 p. 145. 9, 3 p. 163. in Josue h. 3, 2 p. 402. 403. in Cant. 1. 2 p. 58. 1.3p. 84. in Rom. 3, 11 p. 519. 7, 13p. 612. 8, 5p. 626,8, 13p. 642. Гюэ считает подозрительными (Orig. 1. 2 с. 2 qu. 2. n. 4) in Rom. 3, 11. 5, 2 (это место, однако, заподозрено по очень слабым основаниям), 7, 13. 8, 5. Кун (S. 218) лишь повторяет Гюэ. Указанные места см. выше (стр. 165. 166).