‘Worden er wel eens liquidatiemoorden opgelost?’
‘Weinig, veel te weinig. Bij een huurmoord bestaat er in de regel geen relatie tussen het slachtoffer en de dader. Er bestaan geen directe verbanden. Dat maakt een huurmoord zo moeilijk om op te lossen.’
De oude rechercheur stond langzaam op van zijn stoel.
‘Maar we hebben geen keus,’sprak hij somber. ‘We zullen er toch aan moeten beginnen. Er zit niets anders op. Breng mij maar naar het amc. Misschien lukt het mij om van de behandelende artsen toestemming te krijgen om de heer Ter Abbestede te ondervragen.’
Vledder trok zijn gezicht in een ernstige plooi.
‘Wil je niet liever een paar dagen wachten tot het slachtoffer wat is opgeknapt? Misschien krijg je dan sneller toestemming voor een verhoor.’
De Cock schudde zijn hoofd.
‘Als bij de betrokkenen bekend wordt dat die eerste moordpoging is mislukt, dan verwacht ik spoedig een tweede aanslag.’
Vledder knikte begrijpend.
‘Met mogelijk wel fatale gevolgen.’
Toen De Cock met een somber gezicht in de hal van het amc terugkwam, liep Vledder op hem toe. De jonge rechercheur keek op zijn horloge.
‘Dat heeft niet lang geduurd.’
De Cock schudde zijn hoofd.
‘De behandelende artsen hadden grote bezwaren. Zij weigerden aanvankelijk mij bij de patient toe te laten. Uiteindelijk kreeg ik toch toestemming om even met die Ter Abbestede te praten… heel kort en onder medisch toezicht.’
‘En?’
‘Een vreemde man, die Ter Abbestede. Hij maakte op mij een verwarde indruk.’
Vledder grinnikte.
‘Wat wil je? Mag die man verward zijn. Er is een moordaanslag op hem gepleegd. Ik denk niet dat een mens zich prettig voelt met drie kogelgaten in zijn borst.’
De Cock knikte ernstig.
‘Daar houd ik rekening mee. Uiteraard. Maar toch… een vreemde man. Hij praat heel zacht, bijna fluisterend. Ik kon hem haast niet verstaan.’
‘Heb je iets concreets uit hem gekregen?’
‘Nauwelijks.’
‘Kon hij je een beschrijving geven van de man die op hem schoot?’
De Cock schudde zijn hoofd.
‘Hij heeft vrijwel geen glimp van de schutter kunnen opvangen. Op het moment dat hij na het aanbellen de deur van zijn huis opendeed, viel al het eerste schot, onmiddellijk gevolgd door de twee andere. Ter Abbestede herinnert zich nog het geluid van snelle vluchtende voetstappen. Verder niets.’
Vledder grijnsde.
‘Daar komen we niet veel verder mee.’De jonge rechercheur zweeg even. ‘Zijn er voordien bedreigingen geuit?’vroeg hij verder. ‘Had hij een aanslag verwacht?’
De Cock schudde zijn hoofd.
‘Absoluut niet. Anders was hij wellicht attenter geweest… had hij niet bij het aanbellen onmiddellijk de deur van zijn huis geopend. Ter Abbestede was volkomen argeloos.’
De oude rechercheur kauwde even op zijn onderlip.
‘Er is nog iets.’
‘Wat?’
‘Ongeveer een halfuur voordat hij in de deuropening werd neergeschoten, was hij tot de afschuwelijke ontdekking gekomen dat al zijn in de loop der jaren gemaakte aantekeningen en schetsen van de verbeterde stirlingmotor uit zijn huis waren verdwenen.’
Vledder reageerde verrast.
‘Verdwenen?’
‘Ja.’
‘Hoe?’
‘Geen idee. Ter Abbestede kon zich alleen herinneren dat hij die aantekeningen en schetsen ruim een maand geleden nog had geraadpleegd.’
Ze sloften met bedrukte gezichten de hal van het amc uit. De Cock blikte opzij.
‘Waar staat de wagen?’
‘Op de parkeerplaats.’
Achter een met loeiende sirene aanstormende ambulance staken ze over. Het werd al donker. Een miezerige motregen zakte traag, vrijwel loodrecht uit een grijze hemel. De oude rechercheur trok de kraag van zijn regenjas omhoog en schoof zijn oude hoedje iets naar voren. Hij keek schuin omhoog. In de verte schemerde het silhouet van de Arena.
‘We gaan naar de Prinsengracht,’bromde hij. ‘Misschien vinden we daar nog wat.’
‘Hoop?’
De Cock glimlachte.
‘Hoop verloren… al verloren. Een mens mag de hoop niet verliezen… nooit. Zelfs in de doos vol ellende van Pandora lag de hoop op de bodem.’
‘Kreten van je oude moeder?’
‘Precies. Ze was een doorzettertje.’
Vledder trok het portier van de Golf open en liet De Cock instappen.
‘Is er bij hem ingebroken?’
De oude rechercheur trok zijn schouders op.
‘Ik heb geen kans meer gekregen om hem dat te vragen. Ik moest mijn vraagstelling abrupt beeindigden. Ik werd door twee broeders gewoon bij zijn bed weggetrokken.’
Ze reden van de parkeerplaats weg. Omdat de voorruit door duizenden kleine regendruppeltjes ondoorzichtig was geworden, deed Vledder de ruitenwissers aan. De Cock liet zich onmiddellijk onderuitzakken en schoof de rand van zijn hoedje tot op de rug van zijn neus. Zwiepende ruitenwissers hadden op hem een hypnotiserende werking. De grijze speurder had de ziekelijke neiging om ze met zijn ogen te volgen tot hij in slaap viel.
Vledder stootte hem van opzij aan.
‘Eugene van Kralingen heeft vanmiddag niets over een inbraak gezegd.’
‘We zullen het hem opnieuw vragen. Als het waar is dat zijn vriend pas kort voor de aanslag zijn aantekeningen en schetsen miste, dan was Eugene daar vanmiddag nog niet van op de hoogte.’
‘Tenzij Ter Abbestede hem dat gisteravond al heeft verteld.’
De Cock knikte.
‘In dat geval zou het inderdaad vreemd zijn dat hij er tegen ons met geen woord over heeft gerept. We zullen in ieder geval de financiele middelen, het vermogen van onze adonis in de gaten moeten houden.’
Vledder glimlachte.
‘Je bedoelt dat Eugene van Kralingen het eerst voor de diefstal van de aantekeningen en schetsen in aanmerking komt en die mogelijk heeft verkocht?’
‘Precies. Het lijkt mij ook zinnig om zijn alibi voor het tijdstip van de aanslag na te trekken.’
Vledder lachte vrolijk.
‘Het lijkt of je er weer zin in krijgt.’
Nabij de ingang van Prinsengracht 1517 zochten de twee rechercheurs bij het schaarse licht van hun zaklantaarns naar hulzen. Ze waren er niet.
De Cock bromde.
‘Of ze waren er niet of iemand heeft ze in de loop van de dag gevonden en opgeraapt.’
