Калi яны сышлi з цягнiка ўсёй гурмой i аб'явiлiся каля Едыгеева парога, бацькi дома не было, а Укубала выбегла насустрач i, плачучы, кiдаючыся ў абдымкi, цалуючыся, усё прыгаворвала:
- Дзякуй, вялiкi дзякуй табе, божа! Ай, як добра! Бацька як узрадуецца! Як добра, што прыехалi! I ўсе разам прыехалi, сабралiся ды прыехалi! Бацька такi ўжо будзе рады!
- А дзе ж бацька? - спыталася Шарапат.
- А ён вернецца пад вечар. Паехаў з ранiцы да начальства нейкага, па важнай справе. Потым раскажу. Ды што ж вы стаiцё? Гэта ж ваш дом, дзецi мае...
Цягнiкi ў гэтых мясцiнах усё гэтак жа iшлi з захаду на ўсход i з усходу на захад...
Вы читаете Буранны паўстанак (на белорусском языке)
×