zapach wody kolonskiej kusil i oslabial jej wole. Sprawial, ze chciala wtulic sie w silne ramiona tego mezczyzny. Objalby ja. Tak jak tamtej nocy. Bylo to jedno z nielicznych pieknych wspomnien, jakie miala.
Ale wiedziala swoje. Quincy mial kompleks bohatera, a ona byla zbyt dumna, zeby zachowywac sie jak dziewczatko w opalach.
Minela kolejna minuta. W koncu zrezygnowala. Pokrecil glowa i tym razem on wbil wzrok w ziemie. Rainie wsunela dlonie do tylnych kieszeni dzinsow.
– Musze leciec – powiedziala cicho, patrzac wszedzie, tylko nie na niego. Nie odpowiedzial, wiec domyslila sie, ze to juz koniec. Ruszyla ruchliwa ulica, a slonce swiecilo tak mocno, ze z oczu poplynely jej lzy.
Odwrocila sie w ostatniej chwili. Nie powinna byla. Ale zrobila to.
– Quincy.
Podniosl szybko wzrok, pelen nadziei.
– Moze… Moze kiedys, kiedy bedzie mi sie wiodlo troche lepiej. Moze wtedy wpadne do ciebie.
– Nie moge sie doczekac – powiedzial szczerze.
Podziekowania
Kiedy po raz pierwszy zaproponowalam te ksiazke mojemu wydawcy, byla zima 1998 roku. Niespelna siedem miesiecy minelo od ostatniej strzelaniny: majowego zamachu Kipa Kinkela w Springfield w stanie Oregon. Tragedia ta miala miejsce niedlugo po wydarzeniach w Jonesboro w Arkansas (24 marca 1998), ktore z kolei nastapily po krwawych incydentach w West Paducah w Kentucky (1 grudnia 1997), Pearl w Missisipi (1 pazdziernika 1997) i Bethel na Alasce (19 lutego 1997). Jak wielu innych Amerykanow, wstrzasnieta piecioma szkolnymi strzelaninami w ciagu pietnastu miesiecy, chcialam zrozumiec, dlaczego doszlo do tych wydarzen i co mozna zrobic, zeby w przyszlosci nic podobnego sie nie powtorzylo.
Gdy juz obmyslilam fabule powiesci, starajac sie nie zapomniec, ze jednym z jej zadan ma byc rozrywka, rozpoczelam przygotowania do pisania. Pewnego poniedzialku, po wielu tygodniach spotkan i rozmow, zapytalam znajomego eksperta, czy jego zdaniem seria takich przypadkow wskazuje, iz pojawil sie nowy rodzaj przestepczosci mlodocianych. „Jak najbardziej – odpowiedzial. – Nastepna strzelanina to tylko kwestia czasu”.
Nazajutrz lista tragedii powiekszyla sie o dramat w jeszcze jednej szkole. Skala wydarzen w miejscowosci Littleton w Kolorado byla niewiarygodna. Ogladajac wiadomosci telewizyjne, wraz z ludzmi calego swiata slalam modlitwy w intencji ludzi, o ktorych nigdy nie slyszalam.
Za kazdym razem, gdy dochodzi do tego typu incydentu, jestesmy wstrzasnieci. Sprawa jednak nie musi byc beznadziejna, czego dowiodl na stronach tej ksiazki agent specjalny Pierce Quincy. Kazda tragedia powinna byc dla nas lekcja i nalezy wyciagnac z niej wnioski. W Burlington w stanie Wisconsin policja na czas zareagowala na anonimowy telefon i aresztowala trzech nastolatkow, ktorzy planowali zamordowac grupe uczniow. W Wimberly w Teksasie zaniepokojeni uczniowie zawiadomili wladze na tyle wczesnie, ze udaremniono probe wysadzenia gmachu szkoly, do czego przygotowywalo sie pieciu chlopcow z osmej klasy. Ludzie ucza sie sluchac i przynosi to efekty.
Sadze, ze mamy ogromny dlug wdziecznosci wobec wszystkich tych, ktorych spotkalo nieszczescie. Dzielac sie z nami swymi doswiadczeniami i smutkiem, przypominaja nam oni o koniecznosci stawania sie lepszymi ludzmi – w relacjach kolezenskich, rodzinnych, sasiedzkich. Oby nadszedl taki dzien, kiedy biale lilie i czerwone roze znikna ze szkolnych ogrodzen. Oby nadszedl taki czas, gdy nie bedzie nas przesladowac widok nastolatkow spiewajacych pozegnalne piesni nad trumnami kolegow. Oby w przyszlosci nasze dzieci mogly cieszyc sie spokojem.
Wymienionym osobom winna jestem wdziecznosc za pomoc i cierpliwie udzielane wyjasnienia (oczywiscie za wszystkie bledy odpowiadam sama, a niektore fakty zostaly zmienione dla potrzeb fabuly):
Dr Gregory K. Moffatt, profesor psychologii, Atlanta Christian College; Dr Thomas Grisso, profesor psychiatrii (psychologii klinicznej), kierownik zakladu medycyny sadowej na uniwersytecie Massachusetts; Steve Ellis, funkcjonariusz departamentu policji w Amity; Rudolf Van Sooler, szef departamentu policji w Amity; Jonathan McCarthy, lekarz pogotowia, Wydzial Zdrowia w Nowym Orleanie; Amy Holmes Hehn, zastepca prokuratora okregowego, sekcja przestepczosci nieletnich, okreg Multnomah; Stacy Heyworth, zastepca prokuratora okregowego w Multnomah; Michael Moore, prawnik; Virgie Lorenz, nauczycielka; Bruce Walker, geniusz komputerowy; Chad LeDoux, pisarz rozmilowany w broni palnej; Debra Dixon, pisarka.
Lisa Gardner
