– Zglosilas sie do FBI, zeby sprobowac ochronic Buchanana, mimo ze mialas wszelkie srodki, by zniknac: falszywe dokumenty, konto w szwajcarskim banku, bezpieczny dom. To powinno mi dac wskazowke.
– Ale przezylam, udalo mi sie! – Scisnela mu reke. – Moze przez to i ja w jakis sposob jestem nadzwyczajna?
– Teraz, kiedy tu jestes, naprawde nie chce, zebys odeszla. Dalbym wszystko, co mam, i zrobilbym, co w mojej mocy, zebys zostala.
Przesunela palcem po jego wargach, pocalowala go, spojrzala mu w oczy, ktore nawet w ciemnosci zdawaly sie roztaczac sloneczny blask. Nie myslala, ze kiedykolwiek znowu zobaczy te oczy, moze ocalilo ja to, ze musiala przezyc, by moc je znow zobaczyc, ta mysl nie pozwolila jej umrzec. W tej chwili nie wiedziala, czy jest jeszcze cos, dla czego warto zyc. Cos innego niz milosc tego mezczyzny. I nagle znaczylo to dla niej wszystko.
– Wlacz silnik – poprosila.
Spojrzal na nia zdziwiony, ale nic nie powiedzial. Przekrecil kluczyk i wrzucil bieg.
– Jedz – powiedziala Faith.
Zjechal z kraweznika, a samochod z tylu natychmiast zrobil to samo. Jechali przed siebie, a drugi samochod za nimi.
– Reynolds pewno wyrywa sobie wlosy z glowy – stwierdzil Lee.
– Poradzi sobie.
– Dokad?
– Ile masz benzyny?
– Pracowalem – odparl ze zdziwieniem. – Pelny bak.
Usiadla obok niego, objela go w pasie i wlosami laskotala go w nos. Pachniala tak cudownie, ze zakrecilo mu sie w glowie.
– Mozemy pojechac na miejsce widokowe za Parkway. – Spojrzala na rozgwiezdzone niebo. – Pokaze ci gwiazdozbiory.
– Gonilas ostatnio za gwiazdami? – Spojrzal na nia.
– Zawsze. – Usmiechnela sie.
– A pozniej?
– Przeciez nie moga mnie tam trzymac wbrew mej woli, prawda?
– Nie, ale bedziesz zagrozona.
– To moze razem bedziemy zagrozeni?
– W tej chwili, Faith, w tej chwili. A co sie stanie, kiedy skonczy sie nam benzyna?
– Na razie jedzmy.
I tak wlasnie zrobili.
