609
Annales Pagavenses, a. 1071. SS., XVI, p. 253.
610
Annales Altahenses, a. 1071. SS., XX, p. 822: prediorum suorum et pecuniarum quantitatem donavit, ducatum accepit.
611
Adam, III, с. 45. SS., VII, p. 353.
612
Helmolt. Chron. Sclavorum I, с. 49: emitque multa pecunia regnum obodritorum.
613
См. Wipo, с. 6, 7, 30. SS., XI, p. 262, 263, 270.
614
G. Waitz, цит. пр. т., VIII, стр. 236 и сл., автор приводит многочисленные данные.
615
Widukind, II, с. 2. SS., III, р. 438; Annales Altah. а. 1045. SS., XX р. 802: Восстановленный на престол Генрихом III венгерский король Петр дал auri pondus maximum, quod ille totum militibus distribuit.
616
Benzo, I, с. 5. SS., XI, p. 601: assiduisque petitionibus militantium fatigatur... si non habet in camera quod militibus effundat, nimerum etiam quos amat quandoque conturbat.
617
DH. IV, 356 (1083): quia nos dilexit et fidem deo in nobis servare studuit.
618
DH. II, 30: piam servitutem considerantes per hoc regale praeceptum tradidimus.
619
См. G. Waitz, Deutsche Verfassungsgeschichte, Bd. VIII, S. 228.
620
DH. IV, 316.
621
Annales Ratisbon. a. 1084. SS., XIII, p. 48: Studuit has colligere de subiectis sibi episcopis et abbatibus aliisque suis principibus prope omnibus. Maxima pecunia de Ratisponensibus atque de cunctis fere in regno suo adquisivit civibus urbanis, unde adversus eum late succrevit grande odium et invidia immanis.
622
Ottonis Frising. Chronicon, VII, с. 16. SS., XX, p. 256: consilio generi sui regis Anglorum totum regnum vectigale facere volens, multum in se optimatum odium contraxit.
623
Annales Pagavenses, a. 1115. SS., XVI, p. 251; см. F. W. Giesebrecht. Geschichte der deutschen Keiserzeit, Bd. III, S. 857.
624
Такие далеко идущие намерения приписывают Генриху IV, например, A. Gfrorer, Papst. Gregor VII und sein Zeitalter, Bd. 11, 1864, S. 296 – 302; H. Hirsch, Die hohe Gerichtsbarkeit in deutsche Mittelalter, 1922, S. 139 -149, 150-157.
625
Примеры у Вайца, цит. пр., VIII, стр. 380 и сл.
626
Ph. Jaffe. Bibliotheca rerum germanicarum, t. V, № 91, p. 176 (1098): Relatum est nuperrime nobis, quod adhuc pecuniam illam non dedisses, pro qua rogavimus. Quapropter rogo te, ut, si nondum in hac re nostram impleveris peticionem, festines quantocius dare. Quia magnum impedimentum est nobis et incommodum illos tam diu morari. Возможно, что деньги, о которых здесь говорится, были задолженной платой за епископскую кафедру.
627
Ssp. Lhr, 4, § 1; Constit. I, № 160, 161, p. 223 – 224, № 177, § 5, p. 248. См. W. Kienast. Untertaneneid und Treuvorbehalt. – Sav.-Stift., 1948, Bd. 66. Germ. Abt., S. III, ff.
628
По рассказу Видукинда, Res gestae Saxonum, II, 35. SS., III, p. 447, Оттон I уже в 944 г. подчинил своей власти бургундского короля.
629
Норманнские пиратские набеги имели место еще и в конце X в. Титмар Мерзебургский, IV, с. 16,