609

Annales Pagavenses, a. 1071. SS., XVI, p. 253.

610

Annales Altahenses, a. 1071. SS., XX, p. 822: prediorum suorum et pecuniarum quantitatem donavit, ducatum accepit.

611

Adam, III, с. 45. SS., VII, p. 353.

612

Helmolt. Chron. Sclavorum I, с. 49: emitque multa pecunia regnum obodritorum.

613

См. Wipo, с. 6, 7, 30. SS., XI, p. 262, 263, 270.

614

G. Waitz, цит. пр. т., VIII, стр. 236 и сл., автор приводит многочисленные данные.

615

Widukind, II, с. 2. SS., III, р. 438; Annales Altah. а. 1045. SS., XX р. 802: Восстановленный на престол Генрихом III венгерский король Петр дал auri pondus maximum, quod ille totum militibus distribuit.

616

Benzo, I, с. 5. SS., XI, p. 601: assiduisque petitionibus militantium fatigatur... si non habet in camera quod militibus effundat, nimerum etiam quos amat quandoque conturbat.

617

DH. IV, 356 (1083): quia nos dilexit et fidem deo in nobis servare studuit.

618

DH. II, 30: piam servitutem considerantes per hoc regale praeceptum tradidimus.

619

См. G. Waitz, Deutsche Verfassungsgeschichte, Bd. VIII, S. 228.

620

DH. IV, 316.

621

Annales Ratisbon. a. 1084. SS., XIII, p. 48: Studuit has colligere de subiectis sibi episcopis et abbatibus aliisque suis principibus prope omnibus. Maxima pecunia de Ratisponensibus atque de cunctis fere in regno suo adquisivit civibus urbanis, unde adversus eum late succrevit grande odium et invidia immanis.

622

Ottonis Frising. Chronicon, VII, с. 16. SS., XX, p. 256: consilio generi sui regis Anglorum totum regnum vectigale facere volens, multum in se optimatum odium contraxit.

623

Annales Pagavenses, a. 1115. SS., XVI, p. 251; см. F. W. Giesebrecht. Geschichte der deutschen Keiserzeit, Bd. III, S. 857.

624

Такие далеко идущие намерения приписывают Генриху IV, например, A. Gfrorer, Papst. Gregor VII und sein Zeitalter, Bd. 11, 1864, S. 296 – 302; H. Hirsch, Die hohe Gerichtsbarkeit in deutsche Mittelalter, 1922, S. 139 -149, 150-157.

625

Примеры у Вайца, цит. пр., VIII, стр. 380 и сл.

626

Ph. Jaffe. Bibliotheca rerum germanicarum, t. V, № 91, p. 176 (1098): Relatum est nuperrime nobis, quod adhuc pecuniam illam non dedisses, pro qua rogavimus. Quapropter rogo te, ut, si nondum in hac re nostram impleveris peticionem, festines quantocius dare. Quia magnum impedimentum est nobis et incommodum illos tam diu morari. Возможно, что деньги, о которых здесь говорится, были задолженной платой за епископскую кафедру.

627

Ssp. Lhr, 4, § 1; Constit. I, № 160, 161, p. 223 – 224, № 177, § 5, p. 248. См. W. Kienast. Untertaneneid und Treuvorbehalt. – Sav.-Stift., 1948, Bd. 66. Germ. Abt., S. III, ff.

628

По рассказу Видукинда, Res gestae Saxonum, II, 35. SS., III, p. 447, Оттон I уже в 944 г. подчинил своей власти бургундского короля.

629

Норманнские пиратские набеги имели место еще и в конце X в. Титмар Мерзебургский, IV, с. 16,

Добавить отзыв
ВСЕ ОТЗЫВЫ О КНИГЕ В ИЗБРАННОЕ

0

Вы можете отметить интересные вам фрагменты текста, которые будут доступны по уникальной ссылке в адресной строке браузера.

Отметить Добавить цитату