‘Leonidas ligt in het amc, het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam, op de intensive care.’
‘Hartaanval?’
Eugene van Kralingen schudde zijn hoofd. ‘Toen ik gisteravond vrij laat — zo tegen middernacht — thuiskwam, vond ik de deur van ons huis aan de Prinsengracht 1517 halfopen. In de hal, bijna met zijn rug tegen de deur, lag Leonidas. Hij was buiten kennis. Zijn overhemd zat vol bloed. Ik heb direct via het alarmnummer een ambulance gevraagd. Die was er snel. Ik heb bewondering voor de broeders van de Geneeskundige Dienst. Met loeiende sirenes hebben ze ons naar het amc gebracht.’
De Cock fronste zijn wenkbrauwen. ‘Bloed op zijn overhemd?’
Eugene trok even aan zijn stropdas van nervositeit.
‘Leonidas,’sprak hij ernstig, ‘had drie kogelwonden in zijn borst. Iemand moet op hem hebben geschoten toen hij de deur van ons huis opendeed. Het is een wonder dat hij nog leeft, dat zijn hart niet is geraakt en hem een slagaderlijke bloeding bespaard is gebleven. Er bestaat alleen nog de mogelijkheid, vertelden de artsen, dat een van zijn rugwervels is geraakt.’
‘Met als consequentie?’
‘Een rolstoel.’
‘Heeft u de politie gewaarschuwd?’
‘Ik ben tot diep in de nacht in het amc gebleven. Toen ik thuiskwam was ik te moe om nog het gedoe van een recherchegroep aan te kunnen.’
Hij maakte een verontschuldigend gebaar.
‘Ik belde vanmiddag een gezamenlijke kennis van ons op en die raadde mij aan om naar het politiebureau aan de Warmoesstraat te gaan en naar u te vragen.’
‘Hij noemde mijn naam?’
Eugene knikte.
‘U geniet een uitzonderlijke reputatie.’
De Cock negeerde de opmerking.
‘Hebt u voor de deur van uw huis hulzen gevonden?’
‘Wat zijn dat?’
De Cock glimlachte om dit onnozele onbegrip.
‘Wanneer men met een pistool kogels afvuurt, worden er hulzen uitgeworpen. Bij het gebruik van een revolver niet. Dan blijven de hulzen in het wapen.’
Eugene maakte een schouderbeweging.
‘Ik heb geen verstand van vuurwapens.’
‘Waren er uittreders, ik bedoel, uitschoten?’
De deftige man keek De Cock ontredderd aan.
‘Wat zijn dat nu weer?’
De Cock zuchtte.
‘Als er van dichtbij op iemand wordt geschoten, dan gebeurt het vaak dat kogels na het inschot het lichaam weer verlaten. In dat geval moeten de kogels die uw vriend hebben getroffen, zich nog in de hal van uw huis bevinden. Die kogels kunnen weer iets zeggen over het wapen dat de aanvaller heeft gebruikt.’
De oude rechercheur zuchtte opnieuw.
‘We zullen een onderzoek bij u thuis moeten doen.’
Eugene van Kralingen boog zich galant voorover.
‘Ons hele huis staat tot uw beschikking.’
‘Is Leonidas nog bij bewustzijn gekomen?’
‘Ja.’
‘Hebt u in het amc met uw vriend kunnen praten?’
Eugene van Kralingen knikte.
‘Heel even. De behandelende artsen stonden geen lang gesprek toe.’
‘Heeft hij nog iets gezegd over de schutter?’
‘Hij… eh, hij zei alleen,’sprak de man hakkelend, ‘Eugene… Eugene, iemand heeft op mij geschoten.’
‘Er was verbazing in zijn stem?’
‘Zeker. Alsof hij het niet kon vatten.’
‘Meer heeft hij niet gezegd?’
‘Nee.’
‘Was uw vriend gekleed? Ik bedoel, was hij gekleed om het huis te verlaten?’
Eugene schudde zijn hoofd.
‘Hij droeg geen colbert. Hij was in zijn overhemd. Ik denk dat iemand heeft aangebeld en dat de aanvaller heeft geschoten op het moment dat Leonidas de deur opendeed.’
De Cock trok zijn wenkbrauwen samen.
‘Het lijkt op een afrekening in het criminele circuit. Heeft Leonidas ter Abbestede — zo is zijn naam toch — vijanden? Mensen die hem naar het leven staan?’
Eugene keek hem geschrokken aan.
‘Leonidas en ik handelen niet in drugs. Wij zijn ook geen lid van een of andere criminele organisatie. Ik ben verkoopleider van een grote im- en exportonderneming. Leonidas is ingenieur.’
‘In dienst van?’
Eugene verschoof iets op zijn stoel.
‘Het klinkt misschien vreemd, maar Leonidas werkt in opdracht van een reeks milieubewegingen.’
De Cock hield zijn hoofd iets schuin.
‘Milieubewegingen?’
Eugene knikte.
‘Die steunen hem en maken het hem financieel mogelijk om met zijn liefhebberij te experimenteren.’
De Cock grinnikte.
‘Liefhebberij?’
‘Noem het een bezetenheid, een obsessie. Leonidas is helemaal in de ban van de stirlingmotor.’
De Cock toonde verbazing.
‘Stirlingmotor?’
‘Ook wel heetgasmotor of heteluchtmotor genoemd. Ik ben niet technisch. Vraag mij niet hoe zo’n motor precies werkt. Ik kan het u niet vertellen. Ik weet alleen, dat de motor al in het jaar 1816 is ontworpen en gebouwd door ene Robert Stirling,
een Schotse predikant die leefde van 1790 tot 1878.’
De Cock glimlachte.
‘Dat is toch al heel wat.’
Eugenes helblauwe ogen glinsterden.
‘Ik weet ook, dat in het midden van de negentiende eeuw de Zweed Ericsson een volgens hetzelfde principe werkende motor praktisch heeft toegepast.’
‘En?’
‘Op den duur kon de veredelde stirlingmotor toch niet concurreren met de oprukkende stoommachines.’
De Cock trok een denkrimpel in zijn voorhoofd.
‘Ik herinner mij nog uit mijn jeugd, dat zelfs onze bloedeigen Philips de stirlingmotor in ontwikkeling heeft genomen en aanzienlijke rendementsverbeteringen wist te verkrijgen.’
Eugene van Kralingen knikte.
‘In 1972 sloten Philips en Ford een licentieovereenkomst met als doel de stirlingmotor verder te ontwikkelen, onder andere voor toepassingen in personenauto’s.’
‘Er is nooit wat van gekomen?’
Eugene van Kralingen schudde traag zijn hoofd.
‘In 1978 beeindigde Ford alle projecten op dit gebied. Philips volgde een jaar later.’
‘Waarom?’
‘Leonidas vermoedt,’sprak Eugene somber, ‘dat grote machtige oliemaatschappijen een verdere
