‘Tijdelijk voor een onderhoud met Onze-Lieve-Heer?’ Beatrijs van Boskoop knikte.
‘Zo mag u dat noemen.’
‘Ze is dus niet op vakantie in Zuid-Frankrijk zoals Angela beweert.’
Beatrijs schudde haar hoofd.
‘Angela is de oudste van ons drieen. Zij heeft haar eigen visie. Zij vond het beter om aan de mensen te zeggen dat moeder tijdelijk in Zuid-Frankrijk met vakantie was.’
‘Dat is niet waar?’
‘Nee.’
‘Ze is in de hemel?’
‘Ja.’
‘Tijdelijk?’
‘Inderdaad.’
‘U verwacht haar dus terug?’
‘Absoluut.’
Christina duwde haar zuster ruw opzij. De huid van haar gezicht kleurde dieprood. Wild zwaaide ze met haar armen. ‘Laten we er toch mee ophouden!’ riep ze geemotioneerd. ‘Dit kan niet. Het heeft geen zin om de feiten achter te houden.’ De Cock hield haar donkere ogen in zijn blik gevangen. ‘Wat zijn de feiten?’
Christina slikte.
‘Moeder is dood… Ze pleegde zelfmoord.’
4
De Cock toonde opperste verbazing.
‘Zelfmoord?’
Christina knikte.
‘Zelfmoord,’ beaamde ze. Ze wees naar haar zuster Angela op haar fluwelen troon.
‘Zij vond haar.’
‘Hoe?’
‘Wat bedoelt u?’
De Cock werd ongeduldig.
‘Hoe pleegde uw moeder zelfmoord?’
Christina slikte.
‘Moeder hing zich op.’ De jonge vrouw wees schuin achter zich naar de deur van de wachtkamer. ‘Daar… daar hing ze. Met haar gezicht in de richting van de troon.’
‘Hoe was ze gekleed?’
Christina wees opnieuw naar Angela.
‘Ze droeg het statiekleed dat zij nu aan heeft. Het gewaad met de tekens van de dierenriem.’
‘Droeg uw moeder dat gewaad de gehele dag?’
Christina schudde haar hoofd.
‘Alleen als ze consult hield.’
De Cock keek van Christina, via Beatrijs naar Angela. Opnieuw viel hem de gelijkenis op.
‘Uw moeder hield hier in dit huis consult als chiromantiste,’ ging hij verder, ‘maar woonde zij hier ook?’
Angela gebaarde wijd om zich heen.
‘Het hele huis aan de Brouwersgracht was van moeder. Hier leefde, woonde en werkte ze. Wij meiden hebben boven wel ieder een eigen slaapkamer, nog van vroeger, maar meestal verblijven wij in onze eigen bungalow in het Speulder- en Sprielderbos op de Veluwe.’
‘Moeder woonde hier alleen?’
Angela knikte.
‘Maar moeder was nooit alleen. Er was altijd een van ons bij haar.’
‘Ook ’s nachts?’
Angela schudde haar hoofd.
‘Elke dag — zo was onze afspraak — assisteerden wij moeder hier om beurten op de praktijk. Daarvoor beloonde ze ons.’ Christina knikte bevestigend.
‘Vorstelijk.’
De Cock wendde zich weer tot Angela.
‘Toen het uw beurt was om haar te assisteren, trof u uw moeder ’s morgens hangend aan de deur.’
Angela liet haar hoofd zakken.
‘Het was verschrikkelijk. Ik heb gegild. Het was heel eng om moeder zo te zien hangen. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik heb Beatrijs en Christina gebeld. Die zijn onmiddellijk gekomen.’
‘Wat betekent: onmiddellijk?’
‘Een uur… vijf kwartier. Zo lang is het ongeveer rijden vanaf Putten.’
‘Putten?’
Angela schonk hem een flauwe glimlach.
‘Het Speulder- en Sprielderbos ligt bij Putten.’
‘In die tussentijd hebt u haar laten hangen?’
‘Ja.’
‘U wist zeker dat ze dood was?’
Angela knikte resoluut.
‘Zonder enige twijfel. Ik heb nog aan haar gevoeld. Haar handen waren steenkoud.’
‘Aan de situatie hebt u verder niets veranderd?’
Angela maakte een hulpeloos gebaar.
‘Ik kon alleen niets doen. Later, toen we met ons drieen waren, hebben wij moeder iets opgetild en de strop van haar hals getrokken. Daarna hebben we haar in haar slaapkamer op bed gelegd.’
‘Waar is die strop gebleven?’
‘Die hebben we weggegooid.’
‘Waarom?’
Angela blikte naar haar zusters.
‘We vonden het griezelig om die strop te bewaren. Er kleefde zo’n afschuwelijke herinnering aan.’
De Cock wreef over zijn kin.
‘Weet een van u iets over knopen?’
De drie zusters schudden hun hoofd.
‘Kende u het materiaal, waarvan de strop was gemaakt?’ ‘Nee.’
‘Nooit ergens hier in huis eerder gezien?’
Angela schudde haar hoofd.
‘Het was een wit gevlochten koord, zoals op zeilboten wordt gebruikt. Ik dacht van katoen.’ Ze stak haar rechterduim omhoog. ‘Ongeveer zo dik.’
‘Had ze een afscheidsbrief geschreven?’
Angela keek hem verwonderd aan.
‘Een afscheidsbrief?’
De Cock knikte.
‘Vaak wordt in zo’n brief verwezen naar een voorval — een aanleiding — geeft men een motivatie voor zijn of haar daad.’ Angela trok haar schouders op.
‘We hebben niets gevonden. En eerlijk gezegd: niemand van ons heeft aan een afscheidsbrief gedacht.’
Ze zweeg even en keek De Cock uitdagend aan.
‘Zelfmoord,’ ging ze verder, ‘is voor ons geen alledaags fenomeen.’
De Cock slikte de terechtwijzing.
‘Was uw moeder depressief, neerslachtig? Waren er moeilijkheden? Heeft ze wel eens met zelfmoord
