Покончив с сущностью моего языка, я привожу несколько образцов интернациональной речи, для того чтобы читатель мог проверить всё сказанное выше:[3]
I. Patr|o ni|a.
Patr|o ni|a, kiu est|as en la ciel|o, sankt|a est|u Vi|a nom|o, ven|u reg|ec|o Vi|a, est|u vol|o Vi|a, kiel en la ciel|o, tiel ankau sur la ter|o. Pan|o|n ni|a|n ciu|tag|a|n don|u al ni hodiau kaj pardon|u al ni suld|o|j|n ni|a|j|n kiel ni ankau pardon|as al ni|a|j suld|an|t|o|j; ne konduk|u ni|n en tent|o|n, sed liber|ig|u ni|n de la mal|ver|a, car Vi|a est|as la reg|ad|o, la fort|o kaj la glor|o etern|e. Amen!
II. El la Bibli|o
Je la komenc|o Di|o kre|is la ter|o|n kaj la ciel|o|n. Kaj la ter|o est|is sen|form|a kaj dezert|a, kaj mal| lum|o est|is super la profund|aj|o, kaj la anim|o de Di|o si|n port|is super la akv|o. Kaj Di|o dir|is: est|u lum|o; kaj far|ig|is lum|o. Kaj Di|o vid|is la lum|o|n, ke gi est|as bon|a, kaj nom|is Di|o la lum|o|n tag|o, kaj la mal|lum|o|n Li nom|is nokt|o. Kaj est|is vesper|o, kaj est|is maten|o — unu tag|o. Kaj Di|o dir|is: est|u firm|aj|o inter la akv|o, kaj gi apart|ig|u akv|o|n de akv|o. Kaj Di|o kre|is la firm|aj|o|n kaj apart|ig|is la akv|o|n kiu est|as sub la firm|aj|o de la akv|o kiu est|as super la firm|aj|o; kaj far|ig|is tiel. Kaj Di|o nom|is la firm|aj|o|n ciel|o. Kaj est|is vesper|o, kaj est|is maten|o — la du|a tag|o. Kaj Di|o dir|is: kolekt|u si|n la akv|o de sub la ciel|o unu lok|o|n, kaj montr|u si|n sek|aj|o; kaj far|ig|is tiel. Kaj Di|o nom|is la sek|aj|o|n ter|o, kaj la kolekt|o|j|n de la akv|o Li nom|is mar|o| j.
III. Leter|o.
Kar|a amik|o!
Mi prezent|as al mi kia|n vizag|o|n vi far|os post la ricev|o de mi|a leter|o. Vi rigard|os la sub|skrib|o|n kaj ek|kri|os: «cu li perd|is la sag|o|n?! Je kia lingv|o li skrib|is? Kio|n signif|as la foli|et|o, kiu|n li al|don|is al si|a leter|o?» Trankvil|ig|u, mi|a kar|a! Mi|a sag|o, kiel mi almenau kred|as, est|as tut|e en ord|o.
Mi leg|is antau kelk|a|j tag|o|j libr|et|o|n sub la nom|o «Lingv|o inter|naci|a». La autor|o kred|ig|as, ke per tiu lingv|o oni pov|as est|i kompren|at|a de la tut|a mond|o, se ec la adres|it|o ne sol|e ne sci|as la lingv|o|n, sed ec ankau ne aud|is pri gi; oni dev|as sol|e al|don|i al la leter|o mal|grand|a|n foli|et|o|n nom|at|a|n «vort|ar|o». Dezir|ant|e vid|i, cu tio est|as ver|a, mi skrib|as al vi en tiu lingv|o, kaj mi ec unu vort|o|n ne al|met|as en ali|a lingv|o, tiel kiel se ni tut|e ne kompren|us unu la lingv|o|n de la ali|a. Respond|u al mi, cu vi efektiv|e kompren|is kio|n mi skrib|is. Se la afer|o propon|it|a de la autor|o est|as efektiv|e bon|a, oni dev|as per ciu|j for|o|j li|n help| i. Kian mi hav|os vi|a|n respond|o|n, mi send|os al vi la libr|et|o|n; montr|u gi|n al ciu|j log|ant|o|j de vi|a urb| et|o, send|u gi|n ciu|n vilag|o|n cirkau la urb|et|o, ciu|n urb|o|n kaj urb|et|o|n, kie vi nur hav|as amik|o|j|n au kon|it|o|j|n. Est|as neces|e ke grand|eg|a nombr|o da person|o|j don|u si|a|n voc|o|n — tian post la plej mal| long|a temp|o est|os decid|it|a afer|o, kiu pov|as port|i grand|eg|a|n util|o|n al la hom|a societ|o.
IV. Mi|a pens|o.
