– Ryan Vespa… No coz, jego ojciec kupil bilet od konika za czterysta dolarow. Czlonkowie zespolu Allaw dostali bilety od Jimmy'ego. Jedynym sposobem zdobycia wejsciowki bylo wywalic kupe forsy albo znac tam kogos. – Nachylil sie do niej. – Jak sie tam dostalas, Grace?
– Moj chlopak zalatwil bilety.
– Todd Woodcroft? Ten, ktory nawet nie odwiedzil cie w szpitalu?
– Tak.
– Jestes pewna? Poniewaz przedtem mowilas, ze nie pamietasz.
Otworzyla usta i zaraz je zamknela. Nachylil sie jeszcze blizej.
– Grace, rozmawialem z Toddem Woodcroftem. Nie byl na tym koncercie.
Nagle zrobilo jej sie zimno.
– Todd nie odwiedzil cie, poniewaz zerwalas z nim dwa dni przed koncertem. Uwazal, ze to wygladaloby dziwnie, gdyby przyszedl do szpitala. I wiesz co, Grace? Shane Alworth tego samego dnia zerwal z moja siostra. Geri nie poszla na ten koncert. Jak myslisz, z kim zamiast niej poszedl Shane?
Grace zadrzala i czula, ze to drzenie obejmuje cale jej cialo.
– Nie rozumiem.
Wyjal fotografie.
– To oryginalne polaroidowe zdjecie, ktore powiekszylem i kazalem wlozyc do twojej koperty. Moja siostra napisala date na odwrocie. Zdjecie zostalo zrobione dzien przed koncertem.
Grace krecila glowa.
– Ta tajemnicza kobieta po prawej, ta, ktorej prawie nie widac? Myslalas, ze to Sandra Koval. Byc moze, Grace, tylko moze, to bylas ty.
– Nie…
– I moze, skoro juz zastanawiamy sie, kogo jeszcze obwinic, moze powinnismy zastanowic sie nad sliczna dziewczyna, ktora odwrocila uwage Gordona Mackenziego, zeby pozostali mogli wejsc do garderoby Jimmy'ego X. Wiemy, ze nie byla to moja siostra, Sheila Lambert ani Sandra Koval.
Grace wciaz krecila glowa, ale potem wrocila myslami do tamtego dnia na plazy, kiedy pierwszy raz zobaczyla Jacka, do tego uczucia, tego dziwnego sciskania w piersi. Z czego to sie wzielo? Tak sie czujesz…
…kiedy spotykasz kogos znajomego.
Najdziwniejsze z mozliwych deja vu. Takie, kiedy jestes juz z kims zwiazana i lekko zauroczona. Trzymacie sie za rece i kiedy zaczyna sie zamieszanie, nagle z przerazeniem czujesz, jak jego dlon wysuwa sie z twojej…
– Nie – powiedziala stanowczo-Grace. – Mylisz sie. To niemozliwe. Pamietalabym to.
Scott Duncan pokiwal glowa.
– Pewnie masz racje.
Wstal i wyjal kasete z odtwarzacza. Wreczyl ja Grace.
– To wszystko jest tylko przedziwnym zbiegiem okolicznosci. Chce powiedziec, ze z tego, co wiemy, moze wlasnie z powodu tej tajemniczej kobiety Jack nie poszedl za kulisy.
Moze ona go zatrzymala. Albo uswiadomil sobie, ze tam, w kanale dla orkiestry ma cos wazniejszego od wszystkich piosenek swiata. Moze szukal tego i trzy lata pozniej znalazl.
Z tymi slowami Scott Duncan wyszedl. Grace wstala i poszla do swojej pracowni. Od smierci Jacka nie malowala. Wlozyla kasete do magnetofonu i nacisnela klawisz odtwarzania.
Wziela pedzel i zaczela malowac. Chciala go namalowac.
Chciala namalowac Jacka – nie Johna, nie Shane'a. Jacka.
Myslala, ze obraz bedzie niewyrazny i mglisty, ale wcale taki nie byl. Pedzel smigal i tanczyl po plotnie. Znowu zaczela rozmyslac o tym, ze nigdy nie wiemy wszystkiego o tych, ktorych kochamy. I moze, jesli dobrze sie nad tym zastanowic, nie wiemy wszystkiego nawet o nas samych.
Kaseta sie skonczyla. Przewinela ja i puscila od poczatku.
Pracowala w cudownym, szalonym transie. Po jej policzkach plynely lzy. Nie ocierala ich. W pewnej chwili spojrzala na zegarek. Wkrotce bedzie musiala przerwac. Koncza sie lekcje.
Musi odebrac dzieci. Emma ma dzis lekcje gry na pianinie.
Max trening druzyny pilki noznej.
Grace chwycila torebke i zamknela za soba drzwi.
* Krajowe Centrum Informacji o Przestepstwach
