покровительством. См. LVis., V, 3, 3.
1165
LVis., V, 1, 3.
1166
Conc. Tolet. IX, can. 3.
1167
Conc. Tolet. IX. can. 8: Ut scripturae quas sacerdotes vel ministri iniuste fecerint, post mortem eorum habeant annorum numerum conputatum.
1168
Conc. Tolet. III, can. 20: Ut episcopus angarias vel indictiones in dioecese non inponat… neque in angariis presbyteres aut diacones neque in aliquibus fatigentur indictionibus… Conc. Tolet. IV, can. 33; Conc. Tolet. VII, can. 4; Conc. Bracar. II, can. 2.
1169
Conc. Bracar. II, can. 2: Placuit ut nullus episcoporum, quum per suos diaeceses ambulantes, praeter honorem cathedrae suae id est duos solidos, aliquid alibi per ecclesias tollat, neque tertiam partem ех quaquumque oblatione populi in ecclesiis parochialibus requirat…
1170
Conc. Ilerd., can. 3: Ea vero quae in iure monasterii de facultatibus offeruntur, in nullo dioecesana lege ab episcopis contingantur.
1171
Conc. Tolet. IV, can. 51: Nuntiatum est praesenti concilio eo quod monachi episcopali imperio servili opere mancipentur et iura monasteriorum contra instituta canonum inlicita praesumtione usurpentur…
1172
Ibidem.
1173
U. Stutz. Geschichte des kirchlichen Benefizialwesens. Berlin, 1895, SS. 107-1108. Этот историк, впрочем, признавал также и влияние римских обычаев на развитие института частновладельческих церквей, но главное значение, по его мнению, имели германские традиции, восходившие якобы еще ко времени, когда вожди древних германцев сооружали храмы. См. также К. Вihlmеуеr — Н. Tuchle. Kirchengeschichte. 2 Th. Paderborn, 1951, S. 112.
1174
М. Torres. El origen del sistema de «iglesias propias». AHDE, t. V, 1928, pp. 121–151; P. Ramon Bidagor. La «iglesia propia» en Espana. Analecta Gregoriana. Romae, v. IV, 1933, pp. 24–32.
1175
P. David. Etudes historiques sur la Galice et le Portugal du VI-e au XII-e siecle. Paris, 1947, pp. 8–9; P. Ramon Bidagor. Op. cit, pp. 66–68.
1176
Conc. Bracar. II, can. 6.
1177
Conc Ilerd., can. 3: Si autem ех laicis quisquam a se factam basilicam consecran desiderat, nequaquam sub monasterii specie, ubi congregatio non colligitur vel regula ab episcopo non constituitur, ea а dioecesana lege audeat segregare. Fruct. Regula c. 2: Ut presbyteri saeculares non praeseumant absque episcopo, qui per regulam vivit aut consilio sanctorum Patrum, per villas monasteria construere…
1178
