Horwath М. Geschichte der Ungarn, Bd. I. Pesth, 1851, стр. 36.
Decretum Sancti Stephani I, lib. II, с. XVII: Si quis misericordia ductus proprios servos et ancillas libertate donaverit cum testimonio, decrevimus ut post obitum eius nomo invidia tactus in servitutem eos audeat inducere… etc..
Decretum Sancti Stephani I, lib., с. XX, § 1 и 2 (Corpus juris hungarici). Editio 1756a.
Decretum Andreae III, art. LXX, LXXIII.
Bidermann II. Die ungarischen Ruthenen. Innsbruck, 1862. стр. 88.
Цитировано по Bidermann’y.
Sancti Ladisl. Regis Decret., lib. II, c. 15, 16, 17, c. 17, § 1: Custodes ergo confiniorum, qui vulgo Evvrii vocantur, si absque licentia Comitum ale quid commiserint libertatem amittant.
Bidermann H. Цит. соч. стр. 91; Endlicher 8 Monumenta Arpadiana Sangalli. 1849, стр. 342.
Bidermann II. Цит. соч., стр. 93.
См. Лучицкий И. В. Крестьяне и крестьянская реформа в Дании XVI–XVIII вв. — Северный вестник, 1890, № 12, стр. 85—161.
Decretum Sancti Stephani I. lib. II, с. 5 и 35. (Corpus juris hungarici, t. 1).
Pray. Hist. Reg., р. 1, Nob praev., p. LIV, цит. в книге: Fessler I. A. Die Geschichte der Ungern und ihrer Landsassen. Leipzig, 1847–1849.