programma belachelijk begon te maken. Ze maakten spookgeluiden en kwamen niet meer bij. Ik sloot me ervoor af en besloot dat ik niet al te veel moeite zou doen voor deze reading.
De ‘proefpersoon’ bleek toch een scepticus te zijn en stelde zich nauwelijks voor me open. Het leek alsof ze alleen maar was gekomen om te bewijzen dat ik geen gelijk had. De twee namen die haar vader me van de andere kant gaf, bleken te kloppen, maar ze had niet erg veel op met die familieleden en dus maakte het weinig indruk op haar. Ze hield er geen rekening mee dat die mensen heel belangrijk waren voor haar vader. Ik noemde ook een heel belangrijk en uniek object dat iets te maken had met haar vaders dood, maar op dat moment kregen we te horen dat onze tijd erop zat.
Nou ja, dacht ik, het is tenminste voorbij. Ik had de nacht ervoor amper vier uur geslapen omdat ik om vijf uur ’s ochtends het vliegtuig had moeten halen. Ik had dus wel zin in een middagdutje.
Elke keer dat het woord ‘helderziend’ bij dit programma werd genoemd, ging dat gepaard met spot en minachting, alsof het een vies woord was. Als iemand toegaf dat hij in mediums geloofde, werd hij belachelijk gemaakt en meteen met de grond gelijk gemaakt. Dit soort reacties zie je echter niet alleen bij dit specifieke programma. Dat komt deels doordat er mensen zijn die zich voordoen als paragnost en op die manier anderen geld uit de zak proberen te kloppen. Vergeet niet dat er in elke beroepsgroep leugenaars en fraudeurs rondlopen. Als je naar een helderziende wil gaan, doe je er goed aan een vriend of vriendin te vragen iemand aan te raden, of naar referenties te vragen om te voorkomen dat je wordt opgelicht.
Ik heb als medium genoeg negatieve reacties gekregen en ik stelde het dan ook niet op prijs dat ik belachelijk werd gemaakt door mensen die ik nauwelijks kende. Maar deze ervaring had uiteindelijk toch nog iets goeds: ik begon me af te vragen waarom ik een bekende helderziende wilde zijn. Ik had een waardevolle les geleerd: ik zou me niet door vijandige ongelovigen van mijn levenspad laten duwen.
Als een scepticus het woord ‘helderziend’ hoort neemt hij meestal meteen een defensieve houding aan. Het woord is besmet, maar ik heb geleerd me niet te schamen voor mijn gave. Dingen kunnen zien die anderen niet kunnen of willen zien, is juist heel bijzonder. Er is niets mis met een sceptische houding. Sceptici kiezen geen partij. Ze weten niet of het nu het een of het ander is en ze zijn niet makkelijk te overtuigen. Als ze gedetailleerde, specifieke informatie krijgen, kunnen ze erin gaan geloven. En als ze niet horen wat ze willen horen, blijven ze wel twijfelen aan een leven na de dood, maar ze sluiten die mogelijkheid niet helemaal uit. Ik begrijp dat wel en respecteer dat ook. Ze hebben niet alleen het recht op hun eigen mening, het is ook slim er gezonde twijfel op na te houden. Boze sceptici: dat is een heel ander verhaal. Dat zijn mensen die hun kwaadheid over het verlies van een dierbare projecteren op kwesties die met het onbekende te maken hebben. Ze kampen vaak met verlatingsangst. Een boze scepticus kan ook iemand zijn die zich qua intelligentie superieur voelt aan de rest van de samenleving. Hij denkt dat alle andere mensen dom of goedgelovig zijn. Hij is ook geneigd emoties als een teken van zwakte te zien.
Boze sceptici richten hun woede op mediums en denken dat ze op die manier minder intelligente mensen tegen onze invloed beschermen. Ze hebben de neiging hard te praten om het antwoord van het medium op hun vraag te overstemmen; een vraag die trouwens toch eerder een uitspraak dan een vraag was. En ze gebruiken vaak belachelijke argumenten om de andere kant te ontkrachten: ‘Ik praat tegen mijn overleden tante, maar ze praat niet terug.’ Het komt nooit in hen op dat ze misschien wel zo gesloten zijn dat ze niet in staat zijn overleden mensen te horen. Bovendien ontbreekt het hen duidelijk aan zogenaamde medium-energie'. Niet iedereen kan overledenen horen. Boze sceptici zijn ook geneigd argumenten te gebruiken als: mediums zijn te algemeen. Oke, soms overlijden mensen aan hartaanvallen en sommigen van hen heten Michael, net als mijn vader. Zou een medium de geest van een dierbare niet moeten erkennen omdat zijn dood niet uniek genoeg was of omdat zijn naam te gewoon is? Mediums erkennen iedereen die doorkomt en het zou dom zijn als ze een geest zouden negeren omdat die niet voldoet aan de eisen van de scepticus. De algemene gegevens moeten ook worden doorgegeven; die zijn onlosmakelijk verbonden met die geest. Dat neemt niet weg dat er ook persoonlijke en specifieke informatie moet bovenkomen.
Ik ben erachter gekomen dat ik mijn hele leven zou kunnen wijden aan pogingen het deze moeilijke mensen naar de zin te maken, maar dat zou zonde zijn van mijn tijd en energie. Bovendien gaat het om een klein groepje mensen. Ik heb lange tijd het idee gehad dat ik boze sceptici persoonlijk van een weerwoord moest voorzien, in een poging hen te laten begrijpen dat mediums niets anders doen dan het uitoefenen van een heel natuurlijk menselijk vermogen: ze verbinden. Tegenwoordig negeer ik dit soort mensen gewoon. Als een boze scepticus het spirituele aspect van het hiernamaals en onze wetenschappelijke aanpak van het hiernamaals niet wil erkennen, is dat zijn probleem. Als iemand zijn stem verheft en rood aanloopt als hij het heeft over het hiernamaals, zou hij zich eens moeten afvragen waarom hij zo boos is en of hij geen hulp nodig heeft bij het oplossen van een aantal kwesties. Waar zijn boze sceptici nou eigenlijk bang voor? Dat de meeste mensen wel in een hiernamaals geloven en dat dit hen dwingt de keuzes in hun leven te aanvaarden? Dat degenen die ze verloren hebben getuige zijn van hun woorden en daden? Boze sceptici zijn niet anders dan mensen die er vroeger op aandrongen dat de wereld plat was: ze zijn bang voor wat ze zouden kunnen aantreffen als ze het onbekende onderzoeken. Nu het duidelijk is wat het verschil is tussen een gezonde en een ongezonde scepticus: moge iedereen gezond blijven!
Iedereen moet grenzen stellen in het leven. Dat is heel belangrijk. Hier heb je een voorbeeld van een grens waarvan ik het gevoel had dat ik het aan mezelf verplicht was die te stellen. Jonge mediums moeten goed bij zichzelf nagaan wanneer ze zich goed voelen bij hun gave. Zij mogen ook grenzen stellen en hebben net zoveel recht als ieder ander op een beleefde behandeling.
Ik zou willen dat ik een kwartje kreeg voor elke keer dat iemand me aankijkt en zegt: ‘Ik ben een scepticus, maar vertel eens: hoeveel kinderen heb ik?’ of: ‘Waar denk ik nu aan?’ Alsof ik besta om anderen te vermaken.
Ik ben niet bereid loterijnummers aan sceptici te geven of hen tijdens feestjes te vermaken. Sceptici moeten niet vergeten dat mediums ook een ]even hebben en dat ze het verdienen met respect te worden behandeld. Het is helemaal niet nodig hen te beledigen, vooral niet op feestjes of andere sociale bijeenkomsten. Ik respecteer dat een scepticus niet in de andere kant gelooft, dat is zijn overtuiging. Ik zie graag dat zij dan ook respect hebben voor de mijne.
Aan de andere kant komt het ook vaak voor dat een scepticus na een reading waardering voor de andere kant heeft gekregen, en zelfs een nieuwe kijk op het leven na de dood. Ik heb gemerkt dat voormalige sceptici soms het vurigste geloven in geesten en het idee van een eeuwig bestaan. Mensen hebben meestal wel een idee van wat ze moeten horen om te worden overtuigd dat een geest met een levend iemand aan het communiceren is. Als iemand heeft gehoord wat hij hoopte te horen, lijkt het alsof er een last van zijn schouders valt. Iedereen die daar getuige van is, kan dat ook voelen. Iemand die een opmerkelijke reading heeft gehad, voelt bij zichzelf ook vaak een hernieuwd gevoel van spiritualiteit. Deze mensen horen neezeggers vaak gewoon niet meer. Ze zijn verbonden geweest met de andere kant en die band wordt niet makkelijk verbroken. Ik gebruik mijn gave voor mensen die echt de behoefte voelen om iets een plekje te geven, mensen die graag weer contact willen leggen met iemand van wie ze houden en eventuele onafgewerkte zaken willen verwerken. Sommige mensen hebben behoefte aan raad of willen weten wat iemand motiveert. Op die manier krijgen ze een duidelijker beeld van de persoon of de situatie waarmee ze te maken hebben en dat stelt hen in staat een betere keuze te maken bij het probleem waar ze voor staan.
Ik ben meer dan bereid specifieke dingen te vertellen en boeiende informatie van de andere kant door te geven, maar ik denk niet dat mediums het aan de rest van de wereld verplicht zijn te bewijzen dat we bestaan. Ik geloof in een hogere macht en deze hogere macht heeft ons niet gecreeerd om ons alleen maar weer te laten sterven. We houden nooit op te bestaan. We zijn spirituele wezens en in staat te communiceren met de zielen van onze dierbaren, zelfs voorbij de fysieke dood.
Legitieme paragnosten moeten met veel stigma's leren leven. Zo bestaan er bijvoorbeeld veel oplichters die legitieme mediums een slechte naam geven. Dat vind ik natuurlijk heel frustrerend. Het is gewoon fout. Een client vroeg me een keer of ik haar geld in rekening ging brengen voor het aansteken van kaarsen ter verdrijving van de kwade geesten. Ik had hier nog nooit van gehoord en vroeg haar wat ze bedoelde. Ze vertelde dat ze een keer bij een helderziende was geweest die kaarsen van tien tot vijftig dollar had. De helderziende had gezegd dat die de kwade geesten konden verdrijven die de problemen in het leven van deze client veroorzaakten.
