por eltrovi kiu faru gin, sed fine ni decidis pri la nuna metodo. La soforo, Antonio, proponis gin. Mary poste prizorgis la detalojn kun Hector MacQueen. Li ciam amegis Sonia – mian filinon – kaj estis li, kiu klarigis kiel la mono de Cassetti helpis al li eviti la punon.
“Ni bezonis longan tempon por perfektigi nian planon. Ni bezonis unue trovi Ratchett. Hardman fine sukcesis. Tiam ni provis arangi, ke li dungu Masterman kaj Hector – au almenau unu el ili. Nu, ni arangis tion. Poste, ni priparolis la aferon kun la patro de Susanne. Kolonelo Arbuthnot tre deziris, ke estu dek du el ni; li sajnis pensi, ke tiu pli laulegigis la arangon. Li ne multe satis la ideon pri la mortpikado, sed li konsentis ke tiu solvus multajn malfacilajojn. La patro de Susanne konsentis. Susanne estis lia sola filino. De Hector, ni sciis, ke iam Ratchett revenos el la Oriento per la Orienta Ekspreso. Car Pierre Michel dejoras en tiu trajno, jen okazo ne maltrafota. Krome, tiumaniere ni ne riskus kulpigi eksterulojn.
“La edzo de mia filino sciis pri la afero, kompreneble, kaj li insistis veni kun si. Hector tiel arangis la aferon, ke Ratchett elektis por veturi tagon en kiu Michel dejoras. Ni intencis rezervi ciun kupeon en la Istanbul-Calais vagono, sed malfelice estis unu kupeo, kiun ni ne sukcesis rezervi. Gi estis rezervita antau longa tempo por direktoro de la Kompanio. S-ro Harris, kompreneble, estis mito. Sed certe estus gene havi fremdan personon en la kupeo de Hector. Kaj tiam, lastmomente,
Si cesis paroli.
“Nu,” si diris, “vi nun scias cion, S-ro Poirot. Kion vi intencas fari pri gi? Se oni devas malkasi cion, cu vi ne povas kulpigi min kaj nur min? Volonte mi estus pikinta tiun viron dek du fojojn. Ne estis nur, ke li respondecis pri la morto de mia filino kaj sia infano, kaj tiu de alia infano kiu povus esti nun viva kaj felica. Estis pli ol tio. Estis aliaj infanoj stelitaj antau ol Daisy – povus esti aliaj estonte. La popolo jam kondamnis lin; ni nur plenumis la jugon. Sed ne estas necese, ke ci tiuj aliaj ankau suferu. Ci tiuj bonaj fidelaj amikoj – kaj kompatinda Michel – kaj Mary kaj Kolonelo Arbuthnot – ili amas unu la alian.”
Sia voco estis mirinda en tiu homplena loko – tiu malalta, emocia, korsira voco, kiu vibrigis ofte audantaron en New York.
Poirot rigardis sian amikon.
“Vi estas direktoro de la Kompanio, S-ro Bouc,” li diris. “Kion vi opinias?”
S-ro Bouc tusetis. “Lau mia opinio, S-ro Poirot,” li diris, “la unua teorio kiun vi proponis estis gusta – tute certe. Mi proponas, ke ni donu tiun solvon al la jugoslavaj policanoj, kiam ili alvenos. Cu vi konsentas, Doktoro?”
“Certe mi konsentas,” diris D-ro Constantine. “Rilate al la medicina atesto, mi pensas ke mi faris unu du sugestojn, kiuj estis fantaziaj.”
“Do,” diris Poirot, “metinte mian solvon antau vi, mi havas la honoron forlasi la aferon…”
Примечания
1
Provinco en la norda parto de Hindujo
2
V.C. – Victoria Cross; plej honora brita medalo por braveco
3
Itala sekreta societo
4
Elp.
5
Trionalo – medikamento por dormigi personon
