elegisset in arbitrio suo consisteret; LVis., IV, 5, 2 Ch.: Quia mulieres, quibus dudum concessum fuerat de suis dotibus iudicare quod voluissent..
243
CEur., 319.
244
LVis., V, 2, 4.
245
В законе отмечается, что в случае недостойного поведения женщина утрачивает подаренное ей имущество; оно переходит не к ее детям, как это следовало бы ожидать, а к наследникам дарителя — ad heredos donatoris legitimos. CEur., 319.
246
G. de Lacoste. Essai sur les mejoras ou avantages legitimaires dans le droit espagnol ancien et moderne. Paris, 1910, pp. 29–35, 48, 70. К такому же мнению пришли А. Шульце и Э. Брук: см. А. Sсhultzе. Augustin und der Seelteil des germanischen Erbrechts. Leipzig 1928 SS. 10–11; Е. Е. Вruсk. Kirchenvater und soziales Erbrecht, 1956, SS. 152–153.
247
LRVis., Р. S. IV, 5, 6 I; LRVis., CTh., II, 19, 2 I: filiis… ut de inofficioso matris testamento proponant, id est si quarta debitae portionis suae filio dimissa non fuerit. В Бревиарий Алариха включены были также положения римского права, направленные против дарственных выдач, которые делались завещателем еще при жизни для того, чтобы уменьшить размеры обязательной доли, предоставляемой ближайшим наследникам. См. LRVis., CTh.. VIII, 5, 1; LRVis., Gr., VIII, 2.
248
Fragm. Gaud., IX.
249
LVis., V, 2, 5: Maritus si uxori sue aliquid donaverit, et ipsa post obitum mariti sui in nullo scelere adulterii fuerit conversata sed in pudicitia permanserit, aut certe si ad alium maritum honesta coniunctione pervenerit, de rebus sibi a marito donatis possidendi et post obitum suum, si filios non habuerit, relinquendi cui voluerit habeat potestatem.
250
LVis., V, 2, 4.
251
LVis., IV, 2, 15. Вообще же доход, полученный мужем или женой, делился между супругами поровну. LVis., IV, 2, 16 R. К. Цеймер предполагает, что в основе этого закона Реккесвннта лежит закон Эйриха. К. Zeumеr. Ор. cit., N. Д., Bd. XXVI, S. 122.
252
LVis., V, 2, 4; V, 2, 5. Cp. LVis., III, 1, 5 Ch.
253
LVis., IV, 5, 1 Ch.: Sane si filios sive nepotes habentes ecclesiis vel libertis aut quibus elegerint de facultate sua largiendi volumtatem habuerint, de quintam tantum partem iudicandi potestas illis indubitata manebit.
254
Ibid.:…Exheredare autem filios aut nepotes licet pro levi culpa inlicitum iam dictis parentibus erit, flagellandi tamen et corripiendi eos, quamdiu sunt in familia constituti, tam avo quam avie, seu patri quam matri potestas manebit.
255
Ibid.