256
G. de Lacoste. Ор. cit., p. 99.
257
LVis. IV, 5, 2:…decernimus, ut de dote sua mulier, habens filios aut nepotes, seu causa mercedis ecclesiis vel libertis conferre, sive cuicumque volnerit, non amplius quam de quarta parte potestatem habebit.
258
LVis., V, 2, 4.
259
LVis., III, 1, 5 Ch.:…non amplius in puelle vel mulieris nomine dotis titulo conferat vel conscribat, rebus omnibus intromissis, quam quod adpretiatum rationabiliter mille solidorum valere summam constiterit, adque insuper X pueros, X puellas et caballos XX sit illi conscribendi dandique concessa libertas. О различии между приданым (dos) жениха и morgengabe см. А. Sсhultze. Uber westgotisch-spanisches Eherecht. Leipzig, 1944, S. 47.
260
LVis., III, 1, 5 Ch.
261
LVis., III, 1, 5 Erv.
262
Form. Wis., 20: Ecce decem imprimis pueros totidemque puellas tradimus atque decem virorum corpora equorum, pari mulos numero; damus inter cactera et arma ordinis ut Getici est et morgingeba vetusti.
263
LVis., III, 1, 5 Ch.
264
Ibid.:…non oportebit unius tepiditate multis ad futurum damna nutriri. Обычное право вестготов, по- видимому, предусматривало, что домочадцы и ближайшие родственницы должны давать согласие на отчуждение движимого имущества. Такое положение, как отметил Инохоса, характерно для фуэрос периода реконкисты. См. Е. Нinоjоsа. Das germanische Element im spanischen Recht, S. 14.
265
См. ниже, гл. III, V, VIII.
266
LRVis., CTh., II, 20, 1; LRVis., Gr., VIII. 2.
267
LVis., IV, 5, 1 Erv.
268
Е. Th. Gaupp. Ор. cit.
269
F. Dаhn. Die Konige der Germanen, Bd. VI.
270
A. Halban. Ор. cit,