История Византийской Империи VI – IX вв. Том 2.

των σεισμών, είσελ9όντες ήχμαλώτευσαν…

⁸ Ibid.: Ό βασιλεύς έδημότευσε πολλούς και Ιπεμψεν είς το μακρόν τείχος.

⁹ Ibid., 254, 5.

¹⁰ Ibid., 254, 6: Ό δε βασιλεύς τα του παλατιού στρατεύματα έξαγαγών της πόλεως και τους δήμους φυλάττειν τα μακρά τείχη έκέλευσεν.

¹¹ Ibid., 279, 17.

¹² Ibid., 279, 18–19.

¹³ Ibid., 278, 33: Φασϊ δε τίνες τον Μαυρίκιον υπο8έσ9αι τω Κομεντιόλω

όπως το ρωμαϊκό ν στράτευμα παραδώση πολέμοις δια τάς αταξίας αυτών. ^ι

¹⁴ Ibid., 280, 7.

¹⁵ Theoph. Ed. de Boor. P. 282–288.

¹⁶ Theophyl. Hist. VIII, 7. P. 327, 15.

¹⁷ Theophyl. VIII. 7. P. 327, 12: Και τους δημάρχους είσκαλεσάμενος προς τα βασίλεια έπυνδάνετο των δημοτεύοντων επί λεπτού τον άρι9μόν.

¹⁸ Fin1ау. History of Greece 1, 302; В u г у. A History of later roman empire. 1 1, 86.

¹⁹ Ed. de Boor. P. 280.

²⁰ Theoph. 287, 7: Και έπϊ άσπίδος τούτον (т. е. Фоку) ύψώυαντες εύφήμησαν εξαρχον.

²¹ Ibid. VI, 2. P. 243–244.

²² Chronicon paschale. P. 699: Αναφαίνονται πλοία ικανά κατά το στρογγυλοϋν καστέλλιν.

ПЕРИОД III

Сноски к главе I

¹ Theoph. Chron. 302–303; Ramsay. The Hist. Geography of the Asia Minor. 1, 187 и др.

² Migne. Patrologia graeca. T. LXVI. Col. 1050.

³ Malalas. 429. 16; Theoph. 175, 7; Cedreni. 1, 643, 20.

⁴ To Αρμενίων δίστατον και πολυπλανές, ар. Zachariae a Lingenthal. lus III. 290.

⁵ Edict. XIII. C. I.

⁶ Лучшее об экзархате у Diehl: Etudes sur I'administration byzant. dans 1'exarchat de Ravenne. 568–751.

⁷ Theoph. 287,7.

⁸ De Thematibus. I. P.

⁹ Ibid. P. 12.

¹⁰ Diehl. L'origine du regime des Themes («Extrait des Etudes d'hist. Dediees a Monod»); Gelzer. Die Genesis der Byzantin. Themenverf. Leipzig, 1899.

¹¹ Этому вопросу посвящено нами исследование в «Известиях Русского археологического института». Т. VI: Военное устройство Визант. империи.

¹² De Cerim. 657–658. 18.

Сноски к главе II

¹ Nicephori arch. Const. Opuscula hist. Ed. de Boor. P. 24, 10: Έπανέοτη Κοϋβρατος δ ανεψιός Όργανα δ των Ουνογουνδούρων κύριος τω των Άβάρων χαγάνω…

² Ibid. P. 33, причем назван Κοβράτος в достоинстве хана.

³ Chronique de Jean eveque de Nikiou, texte ethiopien. Trad, par Zotenberg. Paris, 1883.

⁴ Ibid. P. 400: «Koubratos.chef des Huns, neveu d'Organa».

⁵ Thepphanes. Ed. de Boor. P. 357, 12: Κροβάτου του κυροΰ της λεχδείσης Βουλγαρίας τον