Матчын дар

Хто цябе спаткае міла,
Ў дом папросіць гожа?
Хіба дол, адно магіла
Разгарнуцца можа.
         Што з таго — часамі сьніцца
         Край, ў якім радзіўся?
         Толькі мусяць сьлёзы ліцца, —
         Лепі б і ня сьніўся!

15. Вясельле

Гэй, гуляй, ня думай,
Не глядзі панура!
Засьпявай, заіграй,
Загудзі віхурай!
         Грошы ёсьць! Сала ёсьць!
         Бутэль манаполькі…
         Ты ня стой, трунак свой,
         Пій, гуляй і — толькі!
Былі мы… Жылі там —
На роднай краіне…
А цянер тут — як зьвер…
Жыцьце наша гіне.
         Гэй, гуляй, налівай!
         Будзем піці, браце!
         Што у нас? Цяжкі час?
         Э! аб чым казаці!
Га-га га! Бач, нага
Сама ў бокі скача,
Заіграй, засьпявай!..
Не, брат: сэрца плача…
         Дайце мне, дайце мне
         Кварту не пустую, —
         Я маё, я сваё
         Сэрца пачастую.
От дык так! От дзе смак!
Эх ты, ведзьма-доля!
Яшчэ — не, мала мне…
Налівайце болей!
         Гэй, крычы, не маўчы,
         Сэрцу дай пацеху!
         Заіграй, засьпявай,
         Сьмеху, болей сьмеху!
А што?! Не, вы мяне
Не забілі, гады!
Вось жа п’ю, вось пяю
Зь сябручкамі рады!
         Ты гуляй, не зважай,
         Што сьляза на вочу, —
         Гэта так, гэта я
         Весяліцца хочу.
Пі, гуляй!
Грай, сьпявай!..

16. Журба

Сэрца болей не сьмяецца,
Сэрца плача жаласьліва.
Ці дасьць Бог, ці давядзецца
Быці там, дзе наша Ніва?
         Думкі, праца — ўсё далёка!
         Песьні, казкі ў пазабыцьцю…
         Прад сабой я толькі вока
         Бачу страшнага нябыцьця.
Волі, думак, шчасьця, сьмеху
Дайце мне! Хоць пакажыце!..
Але не… Мне на пацеху —
Вока страшнага нябыцьця.
         Я б узяў матыку ў рукі,
         Карчаваў бы, чысьціў поле,
         Але — там… Я тут бязрукі,
         Я бясьсільны… Я бяз волі.
Сэрца плача, і я плачу;
Плачу з сэрцам галасьліва.
Дзе ты, дзе ты, краю родны?
Край далёкі, маці-Ніва?

17. Восень