Сантуччи, см. Katherine Gill Scandala: Controversies Concerning Clausula and Women’s Religious Communities in Late Medieval Italy в Christendom and Its Discontents: Exclusion, Persecution and Rebellion, 1000–1500, под ред. Скотта Во и Питера Д. Диля (Cambridge: Cambridge University Press, 1996), 177–203. О Борго Сансеполкро (Тоскана) см. James R. Banker Death in the Community: Memorialization and Confraternities in an Italian Commune in the Late Middle Ages (Athens, GA: University of Georgia Press, 1998), 30–31, 151. До 1271 года Сантуччи перебралась на новое место, и старый монастырь Святой Марии Магдалины заняла другая община монахинь.
Это следующие монастыри: в Касции (соврем. Санта-Рита); Гуальдо Каттанео («Де Меркатели»), Монтефалько, Мон-те-Мартано, Норции, Потерно, Рупино Спелло, два в Сполетто («Де Капати» и «Коллелюче»), а также в Треви. See S. Nessi, «Le religiosae mulieres,» in II processo di canonizzazione di Chiara da Montefalco, ed. Enrico Menesto (Quaderni del Centro per il collegamento degli studi medievali e umanistici nell,Universita di Perugia, 14) (Florence: La Nuova Italia Editrice, 1984), 546—55.
ASF «Diplomatico normale, San Gimignano, agostiniane, pergamene 20 Feb. 1334: Ad laudem omnipontes dei et beate Marie Magdalene ас pro salute anime tue facere construi et hedificari unum monasterium monialium inclusarum sub vocabulo ipsus sancte et regula beati Augustini in quo possint et esse debeant duodecim moniales et una Abbatissa… Quare nobis humiliter supplicasti ut construi et hedificari faciendi Monasterium ipsum in loco predicto cum ecclesia, altari, campanili, domibus et aliis necessariis officinis ac cimiterio in quo abbatissa, servitores, et servitrices dicti monasterii qui et que fuerint pro tempore valeant sepelliri. Necnon recipiendi ex nunc dilictas in domino Blaxiam filiam Cursi, Palmam et Ciciliam sorores filias fratris Jacobi, Elisabechtfam] filiam Gerardi et Bartholomeam filiam de Frontis de Sancto Gemmiano ac Johannam filiam Vivivani de Petrolo puellas dicte diocese que зе1о devotionis accense… Quibus Abbatisse et monialibus liceant et possint sibi eligere huiusmodi sacerdotem sive confexorem ydoneum. Монастырь процветал до 1570 года. См. Diana Norman «The Case of the Beata Simona: Iconography, Hagiography and Misogyny in Three Paintings by Taddeo di Bartolo», Arts History 18 (1995): 154–184. По мнению Дианы Норман, Монна ди Руфо ди Петриои и блаженная Симона — это одно и то же лицо. В отличие от других женских обителей, часто испытывавших финансовые затруднения, этот монастырь, по-видимому, процветал. В 1456 году Беноццо Гоццоли создал запрестольный образ, где на троне восседает Богородица с младенцем, а по бокам располагаются Мария Магдалина и Марфа. В настоящее время он находится в городском музее; его репродукция помещена в 11-м томе громадного труда Реемонда ван Марля Развитие художественных школ в Италии. См. Raimond Van Marie The Development of the Italian Schools of Painting, 28 т. (The Hague: Martinus Nijhoff, 1924–1936), т.11 (1929 г.), с. 183–184, рис. 118.
Exempla sacrae scripturae ordinata secundum alphebetum (место издания не указано, 1473 г.), страницы не пронумерованы. Некогда авторство этой книги приписывали Бонавентуре и издавали ее под его именем. О Николае см. Andre Duval «Nicolas de Hanappes», DS 11 (1982), 283-84.
«Fuit sagacitas sapientie. Eva enim fuit mulier stulta que aperuit aures serpenti, dyabolo, sicut faciunt mulieres que aperiunt aures lecatoribus… Sed mulier sapiens claudit aures ad verba lecatoris et aperit ad verba dei. Sic fecit Magdalena… que sedens secus pedes domini audiebat verbum illius». MS BAV Barb. lat. 513, f. 98r; RLS 3: 377.
«Item quaedam sunt ita indevotae ad verbum Dei,quod quando sunt in Ecclesia, in qua praedicatur, modo loquuntur, modo dicunt orationes suas, modo stant coram imaginibus suis flexis genibus, modo accipiunt aquam benedictam, & vix possunt induci interdum, ut appropinquent ad praedicantem relictis locis consuetis… Exemplum de Magdalena, quae sedens secus pedes Domini audiebat verbum illius». De eruditione praedicatorum в Maxima bibliotheca, c. 506.
«Absorta audiendo et attendendo Maria verbis domini». Framoir de Meyronnes Sermones de laudibus sanctorum, 79.
Следует отметить, что некоторые проповедники, например Кавалка, уверяют, что она удалилась в пустыню для покаяния; другие же, скажем, Яков Ворагинский, — чтобы предаться религиозной медитации, а третьи — что тут обе причины. Предельный аскетизм и мистический экстаз часто, конечно же, переплетались между собой, и в Средние века об этом прекрасно знали.