ўвайсцi?
Чатыры супрацоўнiкi Кронэравай кавярнi? Прынеслi падарунак, ад якога, на тваю думку, я не павiнен адмовiцца? Добра, тады няхай заходзяць.
Два кельнеры i дзве буфетчыцы асцярожна прайшлi ў дзверы, несучы з сабою прастакутную дошку, даўжыня якой была нашмат большая за шырыню; тое, што стаяла на ёй, было накрыта снежна-белым палатном; стары здрыгануўся: можа, труп? Цi тое, што тырчала, нiбы кiй, угару было носам нябожчыка? Яны неслi дошку асцярожлiва, нiбы гэта быў найкаштоўнейшы мярцвяк; запанавала поўная цiшыня; рукi Леаноры, якая складала букет, знерухомелi ў паветры; Рут трымала ў руках вiншавальны адрас з залатою аблямоўкаю, Марыяна забылася адставiць убок парожнi кош.
— Hе, не, — цiха сказаў стары, — калi ласка, на падлогу ставiць не трэба; дзецi, прынясiце сюды дзве падстаўкi для планаў.
Гуга i Ёзэф прынеслi з кута дошкi-падстаўкi, паставiлi iх пасярэдзiне кабiнета на стосы 1936–1939 гадоў; зноў запанавала цiшыня, пасля таго як абодва кельнеры i абедзве буфетчыцы паставiлi дошку з невядомым прадметам на падстаўку, потым сталi каля ўсiх чатырох яе вуглоў, узялiся за рагi палатна i па кароткай, рэзкай камандзе старэйшага кельнера паднялi яе.
Стары пачырванеў, падскочыў да мадэлi з цеста, падняў рукi, як барабаншчык, што збiраецца пачаць адбiваць гнеўныя гукi марша, i нейкую хвiлю ўсiм здавалася, што ён расчаўпе кулакамi гэты салодкi твор мастацтва; але тут ён раптам апусцiў кулакi, рукi бяссiльна павiслi з абодвух бакоў цела; пасля стары цiха засмяяўся, пакланiўся дзяўчатам-буфетчыцам, потым абодвум кельнерам, а выпрастаўшыся, выцягнуў з пiнжака свой кашалёк i даў усiм чатыром па купюры на чай.
— Калi ласка, — сказаў ён спакойна, — перадайце фраў Кронэр маю шчырую падзяку i таксама скажыце, што надзвычай важныя акалiчнасцi прымушаюць мяне адмовiцца ад маiх сняданкаў… важныя акалiчнасцi — каб ад заўтрага больш не снедаць у Вашай кавярнi.
Ён перачакаў, пакуль кельнеры i буфетчыцы выйшлi з дому, а потым голасна прамовiў:
— Ну, дзецi, а цяпер падайце мне вялiкi нож i талерку пад тарты!
Ён адрэзаў кавалак ад вежы касцёла Святога Антонiя i перадаў талерку Роберту.
Примечания
1
Словы з нацысцкай песнi. (Заўв. перакладчыка.)
2
Першы сярод роўных (лац.).
3
Назарэцяне — група нямецкiх мастакоў-рамантыкаў пачатку XIX стагоддзя.
4
Мая вiна, мая вiна, мая найвялiкшая вiна (лац.).
5
Апякун i суддзя царкоўнай архiтэктуры (лац.).
6
Акрыляйце, нябёсы, зверху, а воблакi хай пралiваюць праўду (лац.).
7
Рыхард Дэмель (1863–1920) — нямецкi паэт-iмпрэсiянiст.
8
Хлеб (франц.).
9
Памятай: ты — прах i ў прах ператворышся зноў (лац.).
10
Мне шкада (англ.).
11
Двайны антрэкот (франц.).
