‘Ik kreeg even de smoor in toen Willem zo denigrerend over Amsterdam en haar bewoners sprak.’
Vledder grinnikte.
‘Je zult toch moeten toegeven dat Amsterdam altijd een lastige stad is geweest.’
De Cock knikte.
‘Een stad van veel oproer en rellen.’
‘Volgens mij had Willem van Coevorden gisteravond gelijk. Als de stad op haar naoorlogs gedrag zou moeten worden beoordeeld, dan kon Amsterdam dat Heldhaftig, Vastberaden en Barmhartig wel vergeten.’
‘Ik ben het niet met je eens,’gromde De Cock.
Vledder sloeg plotseling een hand voor zijn mond.
‘Stom,’verzuchtte hij. ‘Ik ben het totaal vergeten. Je moest onmiddellijk bij commissaris Buitendam komen. De chef kwam exact om negen uur de grote recherchekamer binnenstuiven en vroeg naar jou.’
De Cock keek op zijn polshorloge.
‘Dat is meer dan een uur geleden.’
Vledder gniffelde.
‘Ik zou mijn borst maar nat maken. Volgens mij had hij ergens de pest over in.’
Commissaris Buitendam, de statige politiechef van bureau Warmoesstraat, wenkte De Cock met een slanke hand naderbij. ‘Heeft Vledder jou niet verteld,’vroeg hij verrast, ‘dat jij bij mij moest komen?’
De Cock knikte.
‘Laat, een uur te laat. Het was hem ontschoten. Ik denk dat hij het niet zo belangrijk heeft gevonden.’
Op het vale gezicht van Buitendam verschenen lichte blosjes.
Hij wees naar de stoel voor zijn bureau.
‘Ga zitten, De Cock,’sprak hij geaffecteerd.
De oude rechercheur schudde zijn hoofd.
‘Ik blijf liever staan.’
‘Zoals je wilt.’De commissaris zweeg even om indruk te maken, strekte zijn rug en ademde diep.
‘Hoewel jouw gedrag, De Cock, in het verleden dikwijls enige correcties behoefde, heb ik jou in de meeste gevallen ongestoord je gang laten gaan.’
De commissaris hield opnieuw een kleine pauze en kuchte.
‘Daarbij gold als overweging,’ging hij gedragen verder, ‘dat jij als rechercheur vaak uiterst succesvol was… een feit waarvoor ik mijn ogen niet heb willen sluiten.’
De Cock trok denkrimpels in zijn voorhoofd en spreidde zijn armen in een hulpeloos gebaar.
‘Waarom zo’n… eh, zo’n omhaal van woorden,’riep hij licht geprikkeld. ‘Zeg gewoon rechtuit wat u op het hart hebt.’
Commissaris Buitendam schoof onrustig op zijn stoel heen en weer.
‘Ik heb gisteravond een verbolgen meester Achterbroek aan de telefoon gehad. De officier van justitie vertelde mij dat jouw assistent Vledder hem had benaderd met de vraag of hij connecties onderhield met een callgirl.’
Buitendam schudde vol ongeloof zijn hoofd.
‘Hoe heb je Vledder zo’n vraag kunnen laten stellen? Een officier van justitie en een callgirl.’
De Cock glimlachte.
‘Een ongewilde combinatie?’
‘Een onbestaanbare combinatie,’sprak de commissaris heftig knikkend.
De Cock snoof.
‘Die stelling zou ik niet graag publiekelijk willen verdedigen.’
De ogen van Buitendam schoten vuur.
‘Wat wil je daarmee zeggen?’
De Cock plukte aan het puntje van zijn neus.
‘Dat er ook officieren van justitie zullen zijn die door seksuele perikelen worden geplaagd.’
De oude rechercheur zweeg even.
‘Meester Achterbroek heeft aan u een verkeerde voorstelling van zaken gegeven.’
Buitendam schudde zijn hoofd.
‘Dat lijkt mij niet mogelijk.’
De Cock boog zich iets naar voren.
‘Wilt u van mij de ware toedracht horen of klampt u zich vast aan de versie van meester Achterbroek?’
Buitendam maakte een berustend gebaar.
‘Ga je gang.’
De Cock ademde diep.
‘Aan de woningdeur van de vermoorde Jacqueline Verpoorten,’vertelde hij rustig, ‘meldde zich gisteren een man, die zich bediende van de naam Rudolf Achterbroek. Die man maakte later aan een buurvrouw bekend dat hij namens zijn oom schadevergoeding en smartengeld eiste inzake een mishandeling en beroving, gepleegd door callgirl Jacqueline en haar vriend Robert van Eijsden.’
Buitendam trok zijn kin iets omhoog.
‘Wat heeft meester Achterbroek hiermee van doen?’
De Cock gebaarde.
‘Jacqueline en haar vriend Robert van Eijsden hebben samen een man, genaamd Klaas van het Veer, beroofd. En die beroving, zo weet ik, heeft meester Achterbroek als officier van justitie in behandeling. Het leek mij belangrijk dat meester Achterbroek op de hoogte werd gebracht van het feit dat Jacqueline Verpoorten was vermoord en dat zij en haar vriend in het verleden vrijwel zeker meerdere berovingen hadden gepleegd. Bovendien was er die overeenkomst van naam, die mij intrigeerde.’
De oude rechercheur schudde zijn hoofd.
‘Er is in dat gesprek met hem nooit een seksueel verband gelegd tussen meester Achterbroek en callgirl Jacqueline Verpoorten.’
‘Ik denk dat meester Achterbroek dat wel zo heeft aangevoeld.’
De Cock maakte een hulpeloos gebaar.
‘Dat is dan jammer.’
‘Wat hebben jullie tegen die Rudolf Achterbroek ondernomen?’’Niets.’’Jullie hebben hem niet gearresteerd?’
De Cock keek zijn chef verwonderd aan.
‘Waarvoor… welk artikel van het Wetboek van Strafrecht is op zijn gedrag van toepassing?’
Buitendam zwaaide geagiteerd.
‘Weet ik veel.’
De Cock knikte en over zijn breed gezicht gleed een grijns.
‘Dat is het… onze superieuren weten niet veel. Daarom gaat er zoveel mis. Ik heb thuis nog wel een paar oude leerboeken Strafrecht liggen. Misschien…’
De grijze speurder kwam niet verder.
Commissaris Buitendam kwam met een ruk uit zijn stoel overeind. Zijn gezicht zag rood en zijn lippen trilden.
Bevend strekte hij zijn arm naar de deur. ‘Eruit.’
De Cock ging.
Vledder monsterde het gezicht van De Cock.
‘Was het weer zover?’
De oude rechercheur maakte een grimas.
‘Volgens commissaris Buitendam,’sprak hij gnuivend, ‘zijn alle officieren van justitie in Nederland absoluut feilloos en al bij hun leven geheiligd. De heren kunnen geen kwaad bij hem doen.’
Vledder keek hem niet-begrijpend aan.
‘Wat was er dan?’
‘Meester Achterbroek was verbolgen omdat jij hem over Jacqueline Verpoorten had benaderd… hij vatte het
