Kojonov Luchjo

Se edz' maljuna nur enuon
elvokas ce la edzinet' –
Matrjona faras rendevuon
kun fik-amanto en sekret'.
Au pro hazarda bagatelo
edzinon trafis malfavor',
nur viro estas sia celo –
trovigos kaco por amor'.
Alia dorlotita ino
delici volas per vagino –
Matrjona helpas kun efik'
kaj baldau jam okazas fik'.
Simile ankau viroj mendis
por kac' regalon sen makul' –
Matrjona virgulinon sendis
en domon de la frandemul'.
Al tiu helpantin' konata
vidvino nia en vesper'
kaleson sendis por privata
interparol' pri la afer'.

Parto kvara

Dum la vizit' Matrjona dignis –
salutis kun tutplena fid',
antau ikono krucosignis
kaj tiel diris post eksid':
«Pro kio vi min vokis, kara?
Cu tristas vi en viv' malpara?
Bonvolu: juras mi anime,
ke pretas helpi vin intime.
Cu ekbezonis vi fiancon,
au simple jukas via pic'?
Facile faros mi arangon
kaj helpos en la malfelic'.
Sen fikoj vi jam velkas, kara,
vin premas ciam splen' kaj lac',
sed goju – mi por vi preparas
fikiston kun mirinda kac'!»
«Sincere dankas mi, Matrjona,
pro viaj zorgo kaj bonvol'.
Fikisto via, ec se bona,
ne helpos min en mia sol'.
Nun etas viroj – pravas klacoj! –
jam mankas kacoj, nur kacacoj.
Sed kacon de konvena grand'
mi sercus tra la tuta land'.
Bezonas kacon mi malmolan
kaj minimume dudekcolan –
ne lasos mi en mia ing'
kacacon por frivola sving'!
Bezonas viron mi potencan,
ke, kiam li ekfikos min,
mi sentu tremon dekomencan,
ke vibru cio en la sin',
ke turnigadu mi pro sentoj,
ke pro ekstazo klaku l' dentoj,
l' okuloj saltu pro amor',
atingu l' kaco gis la kor'!»
Matrjona post tabaka flaro
suspiris peze, kun amaro,
kaj post minuto da silent'
respondis je l' vidvina plend':
«Malsimplas trovi, ec laupete
kacegon tian, karulin'.
De dudek cedu iomete –
mi trovos, eble, kun dek kvin!
Interalie, mi disponas
junulon belan lau statur',
kun tia kaco, ke ne konas
similan, certe, la natur'.
Mi, pekulino, mem pretere
atentis kacon de la bub'.
Vidinte – preskau svenis, vere:
precize fajrestinga tub'!
Tro grandus gi ec por stalono,
kaj taugus ne por fika cel' –
per dekkvincola ci bastono
li pelus ratojn for el kel'.
La bubo – sana, korpulenta,
konvenas por vi, belulin'.
Lau nomo noble elokventa –
Kojonov Lucjo – nomu lin.
Sed kompatinda – li nun restis
sen botoj kaj sen pantalon'.
Li en drinkej' tro lukse festis –
fordonis cion gis kalson'.»
Ravite la vidvin' atentis
la vortojn de l' parigistin',
fikadon dolcan antausentis,
pri l' kaco revis en fascin'.
Si al Matrjona ekscitite
alvenis kun admira larm'