Янка Купала

На Куццю

I

На небе зоры ўжо мігцяць, На полі срэбны снег іскрыцца; На бел-свет дзівы выпраўляць Пляцецца ночка-чараўніца.       Глуш абнялася з цішыной       I спавівае ўсё у чары,       Паўзуць і сеюць шорах свой       Старым парадкам цені-мары. Вылазе з цемры бледны звод, Глядзіць сліўнём на долы, горы I тут і там пускае ў ход Свае нямыя загаворы.       I тут і тамка свой прыгон       Распасцірае царства ночы;       Салодкі сон, магільны сон       Смяецца свету ўсяму ў вочы.

II

Заныла ўсё, замёрла ўсё, — Не спіць адвечнае замчышча: Там пачынаецца жыццё Ў агнёх старога папялішча.       Іскрыстым, бліскатным святлом       Заліты княжскія святліцы,       Дружына вольная кругом       Сталоў дубовых варушыцца. Золататканы абрусы З сталоў звісаюць дыванамі, На абрусах чысцей расы Віно красуецца каўшамі.       Духі мінуўшчыны куццю       На старасвецкі лад спраўляюць.       Даўно бываламу жыццю       Дары належныя складаюць.

III

На беласнежны на пасад Усходзе князь, усходзе княжна, За імі слуг пачэсны рад Стаіць задумліва, суважна.       Агні брыльянтаў, як зарніц,       Зіяюць з княжацкай кароны, —       Краса б'е з князеўных зраніц,       Як бліск маланак развуглёны. Звярнулі вочы ўсе ў іх бок, Прымоўклі гоманы дружыны; Ўсіх званых зблізку і здалёк Саколім вокам князь акінуў.       Бярэ коўш соладка віна,       П'е за дружыну маладую,       I княжна з князем п'е да дна;       Князь гутарку павёў такую.
Вы читаете На Куццю
Добавить отзыв
ВСЕ ОТЗЫВЫ О КНИГЕ В ИЗБРАННОЕ

0

Вы можете отметить интересные вам фрагменты текста, которые будут доступны по уникальной ссылке в адресной строке браузера.

Отметить Добавить цитату