lokalizowanie przekazow radiowych, dlatego po wielu dotkliwych stratach zespoly zwiadowcze zaczely korzystac z automatycznych przekaznikow laserowych. Kazda druzyna wyruszala w pole wyposazona w duza ilosc tych urzadzen — wielkosci bochenka chleba — i rozmieszczala je na szczytach wzgorz na swoim terenie dzialania. Poniewaz przekazniki sluzyly tez za sensory, umozliwialy dowodztwu orientowanie sie w ruchach wrogich wojsk.
Niski, przysadzisty technik lacznosciowiec nosil wiec ze soba wielka pake przekaznikow i musial bez przerwy upewniac sie, ze kazdy z nich ma lacznosc z tymi, ktore pozostaly na tylach.
Mueller rozwinal podpinke do poncza i nakryl ja kocem maskujacym, a potem wczolgal sie do srodka i wystawil dwa palce, wskazujac, ze chce objac druga warte.
Mosovich pokiwal glowa i pokazal jeden palec Nicholsowi, a potem cztery siostrze Mary. Zamierzali przespac wiekszosc dnia, a potem o zmroku ruszyc w dol, w strone rzeki. Mosovich chcial juz nastepnego ranka ogladac Clarkesville.
Nichols okryl sie razem z karabinem kocem maskujacym, po czym zalegl na wygodnej skale. Marsz dal im w kosc; wzgorza byly strome, a poszycie geste. Nichols znal jednak sekret, ktorym nie zamierzal z nikim sie dzielic: ciezki dzien lazenia po wzgorzach jest lepszy niz dobry dzien w Dziesieciu Tysiacach. Wolal byc tutaj niz w Rochester.
2
Mike O’Neal spojrzal w dol, na spowita dymem doline, w ktorej kiedys lezalo Rochester. Miasto bylo teraz zrownane z ziemia tak, jak nie zrobilby tego zaden huragan. Ludzie swietnie sobie radzili z walka w gruzach, podczas gdy dla koniopodobnych Posleenow byla ona niemalze niemozliwa. Ale to nie oznaczalo, ze Rochester wciaz jest miastem ludzi. Oznaczalo to tylko tyle, ze walcza o nie dwa rozne gatunki szkodnikow.
Mzylo, znad jeziora Ontario wiatr przywiewal gesta, mokra mgle. Mike trzymal w jednej rece helm, w drugiej pistolet grawitacyjny. W oddali rozlegl sie huk podobny do gromu i na wschodnim brzegu rzeki Genesee wystrzelila w niebo sciana bialego ognia, przy wtorze trzasku miliona fajerwerkow. Wzgorza nad dawnym Uniwersytetem Rochester przyjely kolejna chybiona salwe.
— These mist covered mountains are home now for me — zaspiewal Mike, krecac pistoletem na palcu i obserwujac ogien artylerii strzelajacej pociskami kasetowymi.
Przed nim tanczyl hologram. Wysoka, szczupla brunetka w mundurze komandora podporucznika Floty opowiadala o tym, jak wychowywac corke na odleglosc. Byla bardzo piekna, a jej uroda kontrastowala z niemal troglodyckim wygladem jej slawnego meza. Byla tez od niego spokojniejsza i madrzej postepowala z ludzmi, czesto hamujac tego porywczego czlowieka.
Kolejna salwa kasetowek runela na ziemie, a chwile potem chmara podobnych do spodkow ksztaltow poderwala sie w powietrze i zaszarzowala na zachod, przez rzeke. Posleeni uczyli sie, odkrywali, ze przeszkody terenowe mozna pokonywac determinacja i dobrym dowodzeniem. Mike obserwowal niemal z obojetnoscia, jak hiperszybkie pociski i dziala plazmowe Wszechwladcow uciszaja kolejne gniazda oporu, a oddzialy normalsow pokonuja prowizoryczny most zbudowany ze zwyklych desek przymocowanych do dziesiatek zebranych z calej okolicy lodzi. Ogien artyleryjski moglby z latwoscia go zniszczyc, ale jak zwykle artyleria koncentrowala sie na „obszarach gromadzenia sie wroga” i „terenach strategicznie istotnych”. Nie na silach Posleenow, bez ktorych te obszary przestalyby byc strategicznie istotne.
— Oni sie ucza, kochanie — szepnal Mike — a my nigdy.
Nie nauczyli sie niczego w niespodziewanych potyczkach, zanim jeszcze wojna oficjalnie sie rozpoczela, kiedy stracili Fredericksburg i niewiele brakowalo, by stracili tez Waszyngton. Kiedy lekko uzbrojone fregaty rzucano beztrosko na bojowe kule Posleenow.
Kule skrywaly w swym wnetrzu wielkie ilosci okretow. Bezposrednie trafienie glowica antymaterii zdzieralo jedna warstwe zewnetrznej powloki, ale jednostki wewnatrz wytrzymywaly atak. Stad wziela sie teoria, ze nalezy poteznym uderzeniem rozbic je, a potem zaatakowac rozproszone okrety jednostkami pomocniczymi. A do tego potrzebne byly nie tylko cale flotylle mysliwcow, fregat i niszczycieli, ale takze wielki okret glowny.
Zamiast jednak czekac, az Flota bedzie w pelni gotowa, galaktyczne dowodztwo rzucalo do walki coraz wiecej okretow niemal prosto ze stoczni, i to nie tylko w przestrzeni ziemskiej, ale takze nad Barwhon i Irmansul. Utrata okretow pomocniczych, tak waznych dla powodzenia calego planu, sama w sobie byla ciosem, ale straty w ludziach byly po prostu druzgocace.
Inwazja na Ziemie praktycznie odciela ja od przestrzeni kosmicznej i zadna z pozostalych ras Federacji Galaktycznej nie mogla przystapic do walki. Zeby dostarczyc Flocie potrzebnych zalog, sciagano z Ziemi wszystkich kandydatow i przepuszczano przez trwajace cale miesiace i lata szkolenia na symulatorach, ktore mialy przygotowywac ich do kosmicznych walk. A oni niemal natychmiast gineli w kolejnych potyczkach, nawet nie zadajac Posleenom zadnych powazniejszych strat. W ten sposob ograniczone sily pozaplanetarne stracily caly swoj potencjal jeszcze przed zakonczeniem budowy pierwszego okretu glownego.
Zanim wystrzelono pierwszy superpancernik, nastapila druga fala inwazji. Potezny okret, mierzacy prawie cztery kilometry dlugosci, mial rozbijac kule desantowe przy uzyciu umieszczonego osiowo hiperdziala. Udawalo mu sie to z zadziwiajaca latwoscia. Nadlatujacy z duza predkoscia z bazy Titan
Tysiace mniejszych okretow, Minogi w ksztalcie wiezowcow i dowodzeniowe C-Deki, otoczyly superpancernik i przerobily go na zlom. Mimo zaporowego ognia burtowych stanowisk obrony i grubego pancerza, nawala antymaterii odarla okret do golego szkieletu. W koncu, kiedy przestal juz odpowiadac ostrzalem, pozostawiono go, by dryfowal w przestrzeni. Superpancernik byl jednak tak wytrzymaly, ze jego generatory mocy pozostaly nie tkniete, wiec odzyskano go i odbudowano. Ale zajelo to kilka lat, a Ziemia nie miala tyle czasu.
Mike zastanawial sie, ilu jeszcze mezow i ojcow i ile zon i matek posle do diabla ta przekleta Flota. Ci admiralowie, ktorzy nie potrafiliby wylac szczyn z buta, nawet gdyby mieli wypisana na obcasie instrukcje. Najwyzsze dowodztwo, plaszczace sie przed cholernymi Darhelami. Dowodcy, ktorzy nigdy nie widzieli zadnego Posleena, nie mowiac juz o zabiciu go.
