Tytan

z podziwem, cenili twoje opinie.

— Uwielbialiby mnie?

— Oczywiscie, ze tak! Doskonale sluzyles tej spolecznosci. Ciezko pracowales. Teraz bylbys glosem habitatu Goddard, dzielilbys sie opiniami o codziennych wydarzeniach ze wspolobywatelami.

— Codziennie. Ogladaliby mnie codziennie. Berkowitz pokiwal radosnie glowa. A do jego szerokiego usmiechu wkrotce dolaczyl usmiech Eberly’ego.

Pancho siedziala w pierwszym rzedzie podczas ceremonii zaprzysiezenia nowego glownego administratora, z Jake’m u boku. Promieniala radoscia, gdy Holly skladala przysiege przed profesorem Wilmotem.

Rozpoczynajac mowe inauguracyjna Holly wygladala na nieco zdenerwowana — a przynajmniej tak sie Pancho wydawalo — szybko jednak odzyskala pewnosc siebie.

— Jestes gotow na wielka przygode? — szepnela do Wanamakera.

— Polowanie na komety? — odszepnal.

— To tez.

— A na co jeszcze?

— Dziecko. Wanamakerowi opadla szczeka.

Na zimnej i blotnistej powierzchni Tytana sonda Tytan Alfa toczyla sie po gabczastej powierzchni ciemnej, weglowej gleby. Jej czujniki przesylaly nieprzerwany strumien danych zadnym wiedzy naukowcom w habitacie Goddard, a informatycy pracowali nad zmiana istniejacego w programie glownym zakazu zwiazanego ze skazeniem.

Naukowcy odkryli, ze jednokomorkowe organizmy, zyjace w tym gabczastym podlozu, zaczynaja tworzyc kolonie, co jest pierwszym krokiem na drodze do organizmow wielokomorkowych. Za kilka milionow lat, rozmyslali radosnie, na Tytanie zacznie sie eksplozja kambryjska i pojawia sie prawdziwe rosliny i zwierzeta.

A tymczasem, sfera poteznych impulsow elektromagnetycznych rozszerzala sie z predkoscia swiatla w miedzygwiezdnej pustce, informujac wszelkie gatunki, rozumne na tyle, by je rozszyfrowac, ze na planetach krazacych wokol niewielkiej, zoltej gwiazdy ciagu glownego, w ramieniu Oriona Drogi Mlecznej, istnieje inteligentne zycie.