scheren nog een keer dood zou bloeden. We dachten dat Marie, onze eenjarige, er met het scheerapparaat vandoor was gegaan en het in het strijdgewoel ergens was verloren.
Ik lag in bed met griep. Ik riep Ariel en zei dat ik haar iets wilde vragen. Ik geef toe dat ik in eerste instantie net als iedere andere moeder haar twee dagen lang met geld had proberen te lijmen zodat ze me zou vertellen waar het apparaat was. Je moet weten dat winkelen Ariels favoriete tijdverdrijf is; ze is zich duidelijk bewust van de waarde van geld. Maar dat mocht niet baten: ze zei dat ze niet wist waar het apparaat was. Na een paar dagen besloot ik een andere tactiek uit te proberen. Toen Ariel op een ochtend naast mijn bed stond, zei ik: ‘Doe je ogen dicht en haal heel diep adem en als je weer uitademt wil ik dat kunnen horen. Is je geest nu helemaal leeg? Ben je ontspannen? Oke, waar is papa's scheerapparaat? Wat is het eerste wat in je opkomt?’
‘Een la. Ik denk in Maries kamer.’
Ik ging naar Maries kamer en keek in haar ladekast. Daar lag geen scheerapparaat, maar aangezien Ariel het apparaat in een la had gezien, stapte ik een meter naar achteren, richting de deur van de kamer, en stak toen mijn hand uit naar de eerste lade die ik in de hal tegenkwam. Bingo! Joe's elektrische scheerapparaat. Ik vertelde Ariel dat hoewel het apparaat niet daadwerkelijk in Maries kamer had gelegen, het erg dichtbij had gelegen en dat dat heel goed van haar was, vooral omdat ons huis twee verdiepingen telde. Het komt wel vaker voor dat een helderziende er dichtbij zit, maar het net niet helemaal juist heeft. Soms is het raak, maar net geen voltreffer. Gezien Ariels leeftijd en haar gebrek aan ervaring was haar informatie indrukwekkend en dat liet ik haar ook blijken. Door Ariel te steunen, stimuleerde ik haar interesse voor paranormale spelletjes en dat is heel belangrijk als je wil voorkomen dat een kind zich voor zijn gave afsluit. Moedig je kinderen aan te vertrouwen op hun instinct en op de allereerste informatie die ze doorkrijgen. Ze moeten die informatie niet gaan veranderen door andere vooropgestelde ideeen te laten meetellen. Het was een geweldige oefening. Ariel vond het een uitdagend spel en had er plezier in. En haar paranormale gaven werden tegelijkertijd gestimuleerd. Bovendien is het vermogen vermiste objecten te lokaliseren een van de meest bruikbare instrumenten van een helderziende. Ariel leert af te gaan op wat ze doorkrijgt en raakt steeds vertrouwder met haar gave, en ze durft het nu ook met mij te delen. Ik vertel mijn dochter dat ze haar gave niet van de daken hoeft te schreeuwen, omdat niet iedereen begrijpt dat iemand anders meer kan zien dan zijzelf. Ook vertel ik haar dat ze haar gave mag waarderen en er trots op kan zijn omdat het iets bijzonders is. Moedig je kinderen aan, zonder dwingend te zijn. Als ze het niet fijn vinden om dit soort oefeningen te doen, laat hen dan met rust.
Als je kind je benadert, wees open en durf over alles te praten. Dit onderwerp moet je echter alleen aansnijden als je kind in de war is door iets wat het heeft meegemaakt of als het je rechtstreeks benadert met een voorgevoel of met vragen over de andere kant. Kinderen die niet paranormaal begaafd zijn, raken er alleen maar van in de war. Als je zulke sterke aanwijzingen bij je kind ziet dat je ze niet kunt negeren, probeer dan bijvoorbeeld een verhaal te vertellen over een familielid dat helderziend is (ik denk dat het zesde zintuig erfelijk is). Praat met je kind over engelen of over opa in de hemel. Het kind zal zich makkelijker durven openstellen als jij ook iets persoonlijks vertelt. Blijf niet twee uur lang doorhameren over iets, vooral niet als het een eenrichtingsgesprek blijkt te zijn. Breng het onderwerp voorzichtig aan de orde, kijk of je kind erop reageert en ga niet te snel. Als je kind het niet interessant vindt, hou er dan over op. Als en wanneer je kind erover wil praten, kun je de draad van het gesprek altijd weer oppakken.
Als je kind bang wordt van zijn paranormale gaven is het belangrijk daar aandacht aan te besteden. Ik vraag mijn gidsen de energie die in de buurt van mijn kinderen komt te bewaken, en ervoor te zorgen dat er geen negatieve of kwaadaardige energie bij zit. Laat je kind weten dat het het vermogen heeft de energie weg te sturen als die niet welkom is. Deze techniek is voor iedereen handig, groot of klein. Het is belangrijk dat kinderen leren dat geesten hen geen kwaad kunnen doen.
Mijn oudste dochter komt wel eens naar me toe en zegt dan dat ze het te druk vindt. Ik weet dat ze hiermee bedoelt dat ze te veel en te sterke geestelijke activiteiten ervaart en dat ze de mensen voelt die ze echter niet altijd kan zien. Gelukkig kan ik meer zien dan Ariel omdat ik meer ervaring heb en omdat ik weet hoe ik zelf kan bepalen of ik een beeld van de geest te zien krijg.
Ik adviseer haar dan de aanwezige een paar standaardvragen te stellen, zoals: ‘Wie ben je?’ en ‘Wat wil je?’ Als ze zich na het antwoord nog steeds niet prettig voelt, vertel ik de geest dat hij haar bang maakt en dat hij moet vertrekken. Ik vertel mijn dochter ook dat ze als ze bang is, zich moet voorstellen dat ze een heel mooie, krachtige cape van wit licht om heeft. Ze is dol op kleren, dus ik heb haar persoonlijkheid in deze oefening verwerkt. Dat maakt het veiliger en bekender voor haar. Ik vertel haar dat de cape van wit licht haar zal beschermen tegen de dingen waarvoor ze bang is.
Ariel heeft het over haar ‘engelen’ als ze het over haar gidsen heeft; dat is de term die haar veiligheid biedt. Ze waken over haar en maken dat ze zich veilig voelt, en daar word ik weer blij van. Het allerbelangrijkst is dat een kind zich veilig, zeker en gesteund voelt. Soms voelt mijn dochter zich ongemakkelijk omdat ze te veel energie tegelijkertijd opvangt. Gevoelige mensen (mensen die erg empathisch zijn of die de energie voelen van mensen om zich heen) raken soms overweldigd door al die energie die tegelijkertijd naar binnen komt. Dat is niets bijzonders en kan iedereen overkomen. De meeste mensen kennen het gevoel wel: zonder dat je weet waarom kan iemand die naast je staat weerstand bij je oproepen, niet vanwege zijn of haar uiterlijk, maar door een gevoel dat van die persoon uitgaat.
Aan de andere kant voelen mensen zich ook vaak aangetrokken tot mensen die een toegankelijke energie lijken te hebben of een energie die op die van henzelf lijkt. Ieder mens heeft zijn eigen persoonlijke energie en net als persoonlijkheden varieren die energieen. Wat de een aantrekkelijk vindt, kan de ander afstotelijk vinden. Hoe meer mensen er in je buurt zijn, hoe meer variaties in energie je waarneemt.
Als je van nature gevoelig bent, voelt alles in het leven groter dan het is. Stel je een arrogant, opdringerig en zelfingenomen persoon voor. Voeg dan een irritant persoon toe die de hele tijd lacht en een beetje plagerig doet. Voeg daar iemand bij die veel en luid praat. Voel je je al ongemakkelijk? Zo kan het voor een medium aanvoelen als hij contact maakt met de energie van anderen.
Als je zintuigen heel gevoelig zijn, hoeven andere mensen niet eens opdringerig te zijn om wel zo aan te voelen. Je moet daarom je eigen grenzen stellen en proberen in een omgeving te verkeren waarin je je op je gemak voelt. Er zijn mensen die het niet erg vinden als anderen inbreuk maken op hun persoonlijke ruimte. Volgens mij zijn dat vaak mensen die geneigd zijn inbreuk te maken op andermans ruimte. Zelf probeer ik drukke omgevingen te vermijden, zoals concerten of drukke winkeldagen, omdat mijn zintuigen dan overbelast raken. Ik hou meer van kleinschaligheid, van rustiger plekken. Mijn man is een ruimtevaartingenieur. Ik kan de feestjes van zijn werk prima aan omdat ingenieurs meestal redelijk ontspannen mensen zijn. Die kan ik hebben. Maar een voetbalwedstrijd van school is voor mij te veel van het goede. Begrijp me niet verkeerd: ik ben dol op jonge mensen, maar ik ben gewoon te gevoelig voor een stadion vol opzwepende, hormonale puberenergie.
Het werd Ariel een keer te veel in een pretpark. Ik vond een rustig hoekje om met haar te gaan zitten en haar tot rust te laten komen. We hebben toen gepraat over hoe ze zich voelde en dat was een heel bijzonder moment tussen moeder en dochter. Ik begreep zo goed hoe ze zich voelde. Aangezien we al een tijdje in het pretpark waren, stelde ik voor dat we naar het hotel zouden teruggaan om daar uit te rusten. Ariel wilde voor we weggingen perse nog naar een eeuwenoud huis dat in het park stond. Ze had zich hier erg op verheugd, dus ik stemde toe. Ariel ging naar de ene kant van het huis, en ik naar de andere kant. Op een gegeven moment kwam Ariel de hoek om rennen met een enorme glimlach op haar gezicht. ‘Mam! Je moet naar deze kant van het huis komen! Daar is de meeste activiteit!’
Ariel en ik zijn allebei dol op oude huizen. We vinden het enig om de zielen te zien die in de gebouwen wonen en de tijdsperiode waarin ze leefden te kunnen proeven. In mijn gezin is dat heel normaal; het is verre van saai. Ik ben trots op de gaven van mijn kinderen en ik vind het een eer die met hen te kunnen delen en hen op hun levenspad te helpen. Als je erachter probeert te komen of jouw kind een medium is of contact heeft gehad met de andere kant, luister dan naar een paar voorbeelden die ik bij mijn eigen kinderen gebruik. Ik weet uit eigen ervaring wat voor soort dingen ik te horen zal krijgen van iemand die paranormaal begaafd is, en ik weet welke vragen je kunt verwachten van onervaren en jonge mediums. Want dat ben ik immers zelf ook geweest. De criteria die ik gebruik om de vermogens van een kind te bepalen, zijn de volgende: 1. Zegt je kind wel eens dat het druk is in een kamer terwijl er niet veel mensen aanwezig zijn, of wordt je kind snel zenuwachtig in een bepaalde omgeving?
Gevoelige kinderen voelen de energie om zich heen wel, maar kunnen er soms niets van zien. Soms heeft een medium niet het vermogen om dingen echt te zien en dat kan nogal verwarrend zijn als je wel dingen van de andere kant hoort, voelt of zelfs ruikt of proeft. Dit komt vooral voor bij jonge mediums bij wie die vermogens nog
