karaktertrek. Weet je nog dat je vroeger niet snapte waarom er mensen op deze wereld waren die honger leden? Ik kan me herinneren dat mijn moeder me vertelde dat er heel veel mensen waren die honger hadden en dat die blij zouden zijn met het restant van mijn avondeten. Met een kinderlijke oprechtheid stelde ik voor dat we een envelop zouden pakken en mijn eten daarin zouden doen.
Ik heb aan die kinderlijke suggestie nu een volwassen draai gegeven. Elk jaar als het kerst of Thanksgiving is, schrijf ik een cheque uit zodat de daklozenopvang een feestmaaltijd kan bereiden. Ik kan geen einde maken aan alle honger in de wereld, maar ik kan de feestdagen voor sommige mensen wel wat beter maken en hun het gevoel geven dat ze ertoe doen. Er zijn mensen die denken dat ze als ze de honger in de wereld niet kunnen beeindigen, maar beter niets kunnen doen. Het is immers makkelijker een probleem te vergeten dan het onder ogen zien en er iets mee doen. Je moet dat deel van jezelf aanspreken dat durfde te geloven dat je anderen kon helpen. Je kunt nog steeds een positieve rimpeling in de wereld teweegbrengen. Als je geen moeite meer doet om je aan anderen te verbinden, raak je geisoleerd en word je egocentrisch. Volwassen worden betekent dat je de mogelijkheid krijgt doelstellingen te verwezenlijken in de wereld van volwassenen, maar ergens halverwege lijken we eenzame kittens en daklozen opeens niet meer te zien. Het is makkelijker je ervoor af te sluiten dan mee te voelen met mensen en dieren die hulpbehoevend zijn.
Ik zeg daarmee niet dat je een dierenopvang van je huis moet maken. Ik zeg alleen dat je niet moet vergeten om je heen te kijken en degenen te zien die hulp nodig hebben, dat je bedenkt wat je voor ze zou kunnen doen.
Over bedelaars gesproken: ik geef liever geen geld aan mensen op straat, maar ik wil mijn medeleven wel tonen door hun bijvoorbeeld iets te eten te geven. Meer dan eens heb ik een bedelaar in de buurt van een wegrestaurant om geld zien vragen. Ik koop dan een extra broodje of zoiets en geef dat dan. Dat heeft me in het verleden twee soorten reacties opgeleverd: de persoon heeft honger en waardeert het gebaar en het voedsel echt, of de persoon is een oplichter die het schuldgevoel van mensen bespeelt. Liefdadigheid is voedsel voor de ziel, maar wees niet naief. Je hoeft de wereld niet te redden, maar heb oog voor de complexe schoonheid ervan. Er zijn veel manieren waarop je een verschil kunt maken, maar die beginnen allemaal met je openstellen. Soms voel ik me bijna egoistisch als ik aan liefdadigheid doe omdat ik er zo ontzettend blij van word. De mensen die ik heb geholpen, geven mij een spirituele opkikker. Positieve energie voedt zichzelf en betaalt zichzelf terug.
Ik heb dit hoofdstuk geschreven voor mensen die zich leeg voelen, die op zoek zijn naar een doel of zich gewoon wat beter willen voelen. Het kan nooit kwaad om de inventaris van je ziel op te maken. Ben je tevreden? Heb je alles bereikt in je leven waarvan je zei dat je het wilde bereiken? Waar geef je om? Heb je een verschil gemaakt in het leven van iemand anders?
Kijk in de spiegel en leer degene die je bent geworden kennen. Tevreden zijn, betekent dat je aan het eind van je leven nergens spijt van hoeft te hebben.
Mensen vragen me wel eens of je echt naar de hel kunt gaan. Het is me twee keer overkomen — in vergelijkbare situaties — dat ik contact had met een geest, maar dat het me niet lukte om die geest met de client te laten communiceren. In een van die gevallen keek ik mijn client aan en beschreef een paar donkere kenmerken van haar vader. Behalve dat hij alcoholist was en zijn gezin vaak sloeg, ging hij ook vreemd en gaf hij zich over aan afwijkend seksueel gedrag, zoals prostitutiebezoek.
Als je dat soort informatie doorgeeft, kan het vervelend zijn om de pijn van je client te voelen. Ze bevestigde mijn informatie en was niet van slag. Ik legde haar uit dat haar vader ervoor had gekozen om zich van het licht af te keren en dat dit op geen enkele manier iets met haar te maken had. Ik denk dat mensen hun eigen hel kunnen creeren en die mee kunnen nemen als ze ervoor kiezen geen afstand te doen van hun donkere spirituele eigenschappen. Boosaardige mensen kunnen goede kinderen krijgen en vice versa. Zorg ervoor dat je niet je hele leven blijft boeten voor de keuzes die je familieleden hebben gemaakt. Als mensen naar jou kijken zien ze niet je familie, ze zien jou. De client over wie ik net vertelde, wier vader zich van het licht had afgekeerd, is een van de meest evenwichtige, aardige en liefdevolle vrouwen die ik ooit heb ontmoet. Ze is een uitzonderlijke moeder en een lieve vriendin voor veel mensen in haar omgeving. Het is in dit soort situaties ook wel eens gebeurd dat de client in kwestie al na een kwartier van de bank opsprong en zei: ‘Ik moest alleen weten dat hij is waar hij hoort te zijn!’ en vervolgens vertrok.
Het is niet aan ons helderzienden om anderen te vertellen hoe ze hun leven moeten leiden; we proberen mensen alleen meer inzicht te geven in hun toekomst zodat ze het beste kunnen maken van hun kostbare tijd op aarde. Ik moet toegeven dat het moeilijk is te zien dat mensen terugvallen in patronen waar ze niet gelukkig van worden. Het enige wat we kunnen doen is advies geven en engelen naar hen sturen die hen kunnen begeleiden. De wilskracht van de menselijke geest kan alle begeleiding die gestuurd wordt overstemmen, dus luister goed naar wat je hoort als je jouw waarheid aanvoelt.
HOOFDSTUK 12
ALS JE NOOIT STERFT
Een opgeluchte glimlach op het gezicht van iemand die je net geholpen hebt bij de verwerking van de dood van een dierbare, valt niet in woorden uit te drukken. Toen mijn schoolvriendin Domini op haar eenendertigste overleed, zat ik opeens zelf aan die kant van de tafel.
Ik kende Domini al vanaf mijn veertiende; we hebben elkaar in de derde klas van de middelbare school ontmoet. Ik kan me nog herinneren dat we elkaar voor het eerst zagen bij de bushalte bij school. Domini turnde; ze zag er vrouwelijk uit maar kon indien nodig zeker haar mannetje staan. Ze had net zo’n innemende glimlach als Julia Roberts: een en al tanden. Ze was aardig en open en we raakten aan de praat. En we werden al snel vriendinnen.
Hoewel Domini levendig en mooi was, had ze een gekwetste kinderziel. Haar jeugd was niet makkelijk geweest en ze wilde er zo graag bij horen en geliefd worden. Op een feestje was ze altijd het stralende middelpunt. Ze kreeg in juli 2000 te horen dat ze een kwaadaardige melanoom had en ze overleed op 2 april 2001. Het was moeilijk om mijn vriendin te zien lijden.
Soms is het moeilijk helderziend te zijn, omdat je weet dat er iets vreselijks gaat gebeuren wat je niet kunt tegenhouden; je kan alleen maar toekijken hoe je voorspelling bewaarheid wordt. Ik liep al langer met het idee rond dat Domini rond haar dertigste aan kanker zou overlijden. Op mijn negentiende vertelde ik haar dat ik zag dat haar leven over ongeveer tien jaar afgelopen zou zijn en dat dat door kanker zou komen. En ik was niet de enige die haar vroege dood voorvoelde.
Tijdens onze middelbareschooltijd maakte ik iets mee met Domini wat me altijd zal bijblijven. We waren hartsvriendinnen en we gingen samen naar de film
‘Ali?’ (Dom was de enige die me ‘Ali’ noemde.) ‘Als er iets met mij zou gebeuren en ik dood zou gaan, zou je dat dan voor mij doen? Zou je voor mijn kind zorgen en haar alles over mij vertellen?’
Ik probeerde de sfeer wat te verlichten en zei: ‘Nou, niet alles.’
Maar ik zag dat ze het meende en ik stelde haar gerust. ‘Domini! Ja, natuurlijk zou ik dat doen.’ ‘Beloof je dat?’
‘Ja !’
Domini leek opgelucht. Ze wist dat ik me altijd aan mijn woord hou. Onze levens leken op veel manieren op die van de hoofdrolspeelsters. Een paar jaar nadat ik deze belofte had gedaan, kregen Domini en haar man Dominic een prachtig klein meisje: Marissa. Ik had als twintiger echter geen contact meer met Dom; ik was getrouwd, had een eigen gezin en we gingen ieder onze eigen weg.
Ik dacht vaak aan haar en vroeg me af hoe het ging met haar kleine roodharige meisje, de baby die ik geprobeerd had een luier om te doen, wat uiteindelijk was gelukt, maar wel achterstevoren. De peuter die van mij alleen maar Happy Meals van McDonald's kreeg omdat ik niet wist wat je een klein kind te eten moest geven. Ik had geen enkele ervaring met kinderen, maar ik deed mijn best omdat ik Domini met haar baby'tje wilde helpen.
