А ён хiхiкае каротка.
- Што, дзядзька, пойдзем ў цэркву, можа?
- А пойдзем, голубе-нябожа!
Антось i Костусь iдуць з хаты.
Цянююць вулiцай дзяўчаты,
Шчабечуць весела, смяюцца,
I хлопцы дзесь перагукнуцца.
I ўсе вясёлы, ўсе рухлiвы
I святам заўтрашнiм шчаслiвы.
А цэрква, макаўка святая,
Народу поўна, блескам ззяе.
Сярод царкоўкi плашчанiца
Стаiць мiж елачак зялёных.
Кабеты, дзеўкi, маладзiцы
Iдуць-плывуць да плашчанiцы
У хустках белых i чырвоных,
Набожна хрысцяцца, ўздыхаюць
I лбом данiзу прыпадаюць.
Направа сталыя мужчыны
Стаяць, разгладзiўшы маршчыны.
А Чылiноў Алесь надзьмуўся,
Ў святыя дзеяннi уткнуўся
I там, дзе слоў не расчытае,
На сажань голас працягае.
- Вось Чылiны як дацiнаюць!
Чытанне людзi адзначаюць.
Народ калышацца, хвалюе,
Бы ў цёмным вiры вада тая,
I ўсё плыве, ўсё прыбывае,
А ўлады сну ён больш не чуе,
I блiзак час святой дзяннiцы.
'Хрыстос васкрос!' - з гары-званiцы
Вяшчае першы звон шчаслiва.
Народ увесь, бы ў полi нiва
Буйнымi гнецца каласамi,
Скланiўся цiха галавамi.
А пачакаўшы з паўгадзiны,
Нясуць жанкi, нясуць мужчыны
Кашы, каробкi, паўасмiны
I ставяць ў рад на цвiнтары
Ўсе велiкодныя дары.
Маленне бацька-поп канчае,
Iдзе з крапiдлам i махае.
Заварушылiся каробкi,
Кашы, рашэты, паўасмiны,
Чакалi доўга той часiны
Дзямян, Шабас, Казiмер, Сцёпка.
Паперлi полем русакоўцы,
Бягуць да коней свержаноўцы,
Гудуць, склiкаюцца, вiншуюць,
Адны другiх ў галдзе не чуюць,
I ўсе спяшаюцца, бягуць,
Каб рот свой скорамам заткнуць.
Антось з Мiхалам тож гатовы.
- Святкуйце ж веселы, здаровы!
Усiм дабра яны жадаюць
I за вароты выязджаюць.
А людзi ў хатах не драмалi:
Ўжо 'алялюя' адспявалi
I за сталамi ўсёй сям'ёю
Сядзелi - цешылiсь ядою.
Панукi конiк не чакае,
I сам ён рыссю запускае,
Як бы спяшаецца дамоў
Замчаць сваiх гаспадароў.
А новы дзень, даўно жаданы,
Ўжо сыпле багру на курганы,
I стрэлы-косы залатыя
На ўзгоркi падаюць крутыя.
А хмаркi ў фарбах златалiтых,
Ў шаўках агнiстых, аксамiтах,
То паасобку, то гурткамi,
То залатымi ланцужкамi,
Як бы спынiўшысь нерухлiва,
Усмешкi кiдаюць шчаслiва,
I iм хацелася, вiдаць,
Святы Вялiкаднiк вiтаць.
- Ну, едуць, едуць! - Алесь з хаты
Бяжыць да дзядзькi i да таты,
I дзецi кiнулiсь к парогу.
- Ну, вось i дома, дзякуй Богу!
Прыйшлi у хату, ўсiх цалуюць,
З святым Вялiкаднем вiншуюць;
Памылiсь борздзенька, садзяцца,
Бо час даўно iм разгаўляцца.
Абрусам белым стол накрыты,
Ўсё мае выгляд самавiты;
Мужчыны добры i прыветны.
Нiякай ценi незаметна.
На бэльку кiнуў бацька вочы,
Бярэ кантычку i гартае,
'Вэсолы нам дзiсь дзень' шукае.
Хоць спевы слухаць неахвочы,
Але трымаюць дзецi згоду,
Бо ўжо вялось так год ад году.
'Вэсолы' ў 'ксёнжцы' дзесь прапалi,
Насiлу ўдвух iх адшукалi
I раптам дружна зацягнулi,
Як бы iх пугай сцебанулi;
I мацi голас далучае
