Ac regis in liquidum concordia fila canorem
Attonitaeque aures obstupuere meae;
Invidia moveor cernens salientia ligna
Ista tibi in teneras oscula ferre manus,
Dum mihi labra, quibus messis fuit ista metenda,
Ausum ad nequitiae tale pudica rubent.
Delicias ob eas mutare libentius optent
Ipsa suum buxu cum saliente locum;
Quam digiti motu lustrant labente, beantque
Mortua ligna, at non vivida labra viri.
Improbitas quoniam sic floret, ad oscula lignis
Cede manum, at labris, o, tua labra meis!
CXXIX
Corporis ac mentis vires in foeda profusas
Prodit in actu illud quod vocitatur amor,
Volvit actusque actum periuria, crimina, caedes,
Trux, ferus, immanis, saevus, egensque fide;
Contemptum satias affert. Insanius idem
Appetitur, donec copia facta rei,
Insano tunc est odio, velut esca vorata
Cum posita in furias illa vorantis erat.
Nam furit in nactis, furit in venantibus ille,
Olim, hodie, posthac, immoderatus amor;
Cuilibet utenti felix, tristissimus uso,
Pollicitus prae se gaudia, postque nihil.
Scitque ea dum quivis, caelum vitare, venitur
Per quod in hunc Erebum, scit bene nullus homo.
CXXX
Non oculis aequat, fateor, mea Cynthia solem,
Curaliis impar eius in ore rubor;
Pectora prae nivibus prope dixi gilva, comaeque
Si sunt fila, eius fert nigra fila caput;
Est rosa diversis lita guttis, alba rubensque,
Quae rosa non nota est eius in ore mihi;
Est quibus unguentis fragrantius effluit aura
Quam mihi dilectae virginis ulla venit;
Eius amo voces audire, idemque sonare
Dulcius agnosco fila canora lyrae;
Divas, confiteor, spectavi nullus euntes,
Cynthia enim plantis ambulat, itque solo;
Atque Iovem testor, virgo non rarior ulla est
Vatis imaginibus ludificata novis.
CXXXI
Talis es, atque in me pariter dominata puellis
Quas facit immites omnis in ore venus;
Nam fatuo huic cordi tamen es pulcherrima rerum,
Vnaque per terram, scis bene, gemma mihi.
Atque fide vera spectans non nemo negavit
Esse tibi in voltu quo caperetur amor;
Quos ego deceptos verear si dicere, semper
Id mihi iuratum est interiore sinu.
Sensaque firmantes animi, simul ora recordor
Ista tua, en, gemitus intima cordis agunt,
Post alios alii testantes candida cuncta
Iudice me nigris esse secunda tuis.
Praecipue vero factis es nigra, malusque
De facie rumor nascitur inde, puto.
CXXXII
Cynthia, totus amo tua lumina, meque vicissim
Conscia quam crucies illa dolere reor;
Sunt ideo pullata, suum testantia luctum,
Pulchroque intuitu commiserata meum.
Et fateor, nunquam lux matutina videtur
Eoi in glaucis tam speciosa genis;
Nec vespertinas inducens Hesperus umbras
Enitet occidui gloria tanta poli,
Quam tua pullatis facies ornatur ocellis;
O animum pariter fac decus ornet idem.
Ex animo miserere, rei si gratia tanta est,
Omnibus ut pietas partibus una regat.
Fuscam ego tum Venerem iurabo, interque venustas
Non recipi, desit cui tuus iste color.
CXXXIII
Vae tibi, vexanti per eandem, femina, plagam
Volneris infandi meque meumque simul!
Mene habeas lacerare parum, meus unus amicus
Eiusdem subeat servitiine iugum?
Me rapuisti a me pridem crudelis ocellis,
Et geminum iam me vel mage saeva rapis;
Orbus eo, te, meque vagor, perpessus in uno
Tergeminum poenae suppliciique genus.
Ferrea, corde tuo me clausum semper habeto,
Si meus accepto me vade liber eat;
Me teneat quivis, illum mihi cede tuendum,
Sic minor in me sit carceris iste rigor.
Nec fueris non dura, isto nam pectore clausi
Cogimur imperiis ipse meusque tuis.
