CXXXIV
Confiteor demum tuus est, tuus ille, puella, est,
Magna meam firmant pignora namque fidem;
Sed tradar tamen ipse, mihi si cesseris illum,
Me geminum, ac vitae spemque decusque meae.
At renues, nec se vinclis ita liberat ille,
Tu nimis es furax, ac nimis ille bonus;
Scriptum aliquod tulerat sponsor quasi noster, eumque
Continuo quae me firma catena tenet.
Iusque venustarum quodcunque est, uteris omni,
O nimium sollers vertere quidque lucro.
A vade tu nostro ius exigis; orbor et illo
Hei mihi, sic eius turpiter usus ope.
Nosque tenes ambos, illo namque omne volente
Solvere pro binis, non ego liber eo.
CXXXV
Quod cupiunt aliae, tu felix ipsa potiris,
Quippe duos uno nomine nacta viros!
Me sentis superesse, velutque incommodus adsum
Delicias optans amplificare tuas.
Tune igitur, virgo, tam multis larga placensque,
Tu mihi non unam morigerere vicem?
Quodne alii cupiunt gratum fatearis id esse,
Sitque cupidinibus gratia nulla meis?
Pontus plenus aquis imbres capit, ille repletus
Immensis opibus, plus tamen addit opum;
Et tibi, si placeat tot amoribus addere nostrum,
Copia amatorum maxima maior erit.
Crede tuos unum—dum pars unius habebor—,
Nullius at iustas reice dura preces.
CXXXVI
Si, prope quod veni, mussant, tua pectora caeca
Corripe, meque tuum finge fuisse virum.
Ille quidem, agnoscunt, recipi consuevit eodem;
O facias igitur quod meus orat amor.
Sic tua vota Venus felix impleverit, opto,
Plurimaque immiscens, inter et illa meum.
Grandis ubi numerus, sententia cuique probatur,
Vnus homo in turba vix numerandus erit.
Tuque meum in multis patiare latescere nomen,
Non nihilum dum me vis retinere loci.
Me nihilum credas, nihili si voce notatur
Quod fieri exoptat dulce, puella, tibi.
Denique me sat ames si nomen amaveris ipsum,
Nam penitus quod eo significatur amas.
CXXXVII
Heu, quid in his oculis egisti, o caece Cupido,
Vnde videre, at non noscere visa, queunt?
Quid sit forma decens, et ubi, discernere callent,
Par tamen in pravis cernitur inque bonis.
Si specie blanda capto mihi devenit illum
Cymba sinum, qua iam navigat omnis homo,
Cur oculorum error velut hamo traxit adunco
Non minus et mentem iudiciumque meum?
Mens mea cur, inquam, quod apertum repperit orbi
Hospitium, id septo censeat esse loco?
Curve oculus spectans id dissimulaverit omne,
Detur ut impuris gratia ficta genis?
O procul a veris oculus pectusque vagati
Servitio falsae se dare pestis amant.
CXXXVIII
Veriloquam sese iurat dum Cynthia, falsam
Qui scio iuranti credere nempe volo.
Scilicet ut puerum credat facilemque regenti
Me sibi, et in fictis artibus illa rudem.
Sic puerum fingens ab ea me virgine credi,
Quae vegetos mihi iam sentit iisse dies,
Ipse quoque accipio falsae periuria linguae
Virginis, ac verum sentit uterque premi.
Et negat iniustam sese cur illa? vicissim
Cur ego diffiteor dissimuloque senem?
O in amore bonum est species fidentis, et annos
Dinumerat nemo sponte senilis amans.
Sic ego cum domina fingo, mecum illa, suisque
Amborum vitiis ficta levamen habent.
CXXXIX
O meritum nolis fari, me teste vocato,
Hoc iniustitiae quo mea corda premis.
Non oculo at lingua tua volnera dirige, virgo,
Vsaque vi iusta parce necare dolo.
Sive alibi causaris amo, me, cara, vidente
Non alium versus lumina flecte virum;
Vt ferias tune artis eges, cum viribus istis
Sistere quas contra vis mea pressa nequit?
Est ita te purgare: suis confixus ocellis
Vt misere fuerim Cynthia nostra videt;
Inde meo par hoc hostile avertit ab ore,
Iniciant aliis ut sua tela viris.
Sed nunquam facias, at ocellis paene peremptum
