А ты адразу хочаш стаць кумірам!Навошта пераймаць табе аслоў?Будзь простым, будзь заўсёды шчырым,Зрачыся звышразумных слоў.Сур’ёзнае паслухаць кожны рады,Калі яно без трэску, без бравады.А вашых фраз бліскучых — ані блізка!Ад іх аскома і настрой ліхі,Шумяць, бы ўвосень з поўначы вятрыска,Калі па лузе гоніць ліст сухі.
Вагнер
Мой бог! Мастацтва без мяжы, без краю —Жыццё ж кароткае занадта ў нас.Вось мне, калі крытычна разважаю,Аж неяк страшна робіцца падчас.Шлях да вытокаў ісцін не кароткі —Змардуешся, пакуль сам знойдзеш сродкі,Глядзіш, прайшоў не больш як паўдарогі,Ды тут пара прыйшла выцягваць ногі.
Фаўст
Няўжо твае пергаменты — крыніца,З якое можна мудрасці напіцца?Патолі не здабудзеш анідзе,Калі яна сама з душы не йдзе.
Вагнер
А як прыемна часам у самоцеАбмераць духам даўняе стагоддзе,Здаволена скептычным кінуць вокамНа ўяўны розум колішніх прарокаў?
Фаўст
О так! Удаль! Вышэй! Да зор!Мой друг, часоў былых прастор —Ёсць кніга пры сямі пячацях.А што вы духам часу завяцё,—Ёсць сам ваш дух, які жыццёПерадае ў людскіх паняццях.Як не заплакаць ад сумоты нуднай,Як не зняверыцца ў сваёй душы! —Пакажуць п’есу модную на кірмашыСярод галечы, нэндзы і старызны бруднай —Фарс на дзяржаву, пошлыя маралькі,—Нібыта цешацца на сцэне лялькі!
Вагнер
А дух, а сэрца, а вялікі свет —Цікава ж вывучыць такі прадмет!
Фаўст
Ах, у пазнанні чалавек няўтольны,А сам імя дзіцяці даць няздольны.Нямногіх тых, што нешта зналі,Дарогу думкам смелым адкрывалі,—Палілі, білі іх і крыжавалі.Але, шаноўны, цёмна стала,Пара наш дыспут перарваць.
Вагнер
Каб па-вучонаму дыспутаваць,Мне й да світання часу мала.А на вялікдзень, заўтра, ўранніДа вас прыйду, — ў мяне пытанні.Усё ў навуках знаю дасканала —Ды я такі, усё мне вечна мала.
