(Піша і аддае.)
Вучань (чытае)
Eritis sicut Deus, scientes bonum et malum.{34} (Пачціва складвае альбом і развітваецца.)
Мефістофель
Парадай цётухны-змяі кіруючыся, ты Адкінеш цырымоніі і німб святы. Уваходзіць Фаўст.
Фаўст
Куды ж ісці? Мефістофель
А гэта не сакрэт. У свет малы, пасля ў вялікі свет.{35} Скажу — набытак будзеш мець вялізны, Са мной прайшоўшы курс карысны. Фаўст
Куды ўжо мне з сівою барадой У гэтым мерацца з табой, Тут спроба пойдзе надарма. Адзін бы я не вытрымаў ярма, Бо я губляюся, людзей баюся І сам сабе нікчэмнасцю здаюся. Мефістофель
Адвага прыйдзе з вопыту жывога, Абы меў веру ты ў сябе самога. Фаўст
А як жа нам мае пакінуць нетры Без слуг, без коней, без карэты? Мефістофель
Нічога! Толькі плашч раскіну гэты — І мы, васпане, у паветры! Адно прашу: пакінь ты на зямлі Куфэркі, клункі, хатулі. Агнём дыхну на развітанне — І паляцім у неба тым хутчэй, Чым будзе на плячах лягчэй! Ну, з новым вас жыццём! Маё вітанне! Піўніца Аўэрбаха ў Лейпцыгу{36}
Гуляе вясёлая кампанія.
Фрош
Што з вамі, хлопцы? Ўцяміць не магу! Ні ў скач, ні ў плач, гарэлка вас не грэе; Бывала, кожны чортам ходзіць і дурэе, І раптам — на! Што куры ў катуху! Брандэр
Ты сам спаганіў гумар свой, Быў зух, а стаў свіння свіннёй. Фрош (вылівае яму на галаву шклянку віна)
Дык вось табе!
