Нарач

• • • • • • • • • • • • • • •

Заліваецца гармонік,
Падсыпаючы вугля.

Iван

Мяне не ведаеш, Тацяна,
Гарэлкай цяжка упаіць.
Па тым, што выпіў я, да рана
Гатоў нагамі малаціць.

Тацяна

Ідзі, ўжо досыць, не хваліўся б,
Ото ж сустрэла на бяду!

Iван

Чакай, Тацяна, заўтра рана
У сваты да цябе прыйду.

«Наляцелі скурадзёры
З паліцэйскаю ардой.
Заазёры, заазёры
Пастаім мы галавой!

Пастаім мы за палеткі
Дружна, смела у баю.
Ёсць у нас густыя сеткі, —
Долю вылавім сваю!

Ёсць і сілы ў нас нямала
На паноў пайсці з калом…»

• • • • • • • • • • • • • • • • • •

Расшумеліся цымбалы,
Быццам Нарач бурным днём.

Рыбак

Ды ты, Іван, ужо спазніўся.
Яшчэ як верасы цвілі,
Ў Сымона ноч усю да ўсходу
Сваты гулялі і пілі.

Тацяна

Ты бачыў мо, ці піў мо разам,
Ці дамаўляліся з табой?

Рыбак

Не, толькі бачыў, як ішла ты
З сваім каханым раніцой…

«Пойдзем грамадой наперад,
Возьмем за грудзі бяду
I густы закінем невад,
Падвалокі пад ваду!

Эх ты, доля, з лыка звіта,
Нарач — наша старана!»

• • • • • • • • • • • • • • • • •

Скрыпка кнігаўкай падбітай
Доўга плакала адна.

6