Een storm van zwaarden: Staal en sneeuw

‘Wat ik wil…’ Zijn keel leek rauw en dichtgesnoerd. Wat wilde hij eigenlijk? Meer dan u mij ooit kunt geven, vader. ‘Pod zegt dat Pinkje tot heer van Harrenhal verheven is.’

‘Een lege titel zolang Rous Bolten het kasteel voor Robb Stark bezet houdt, maar heer Baelish was erg op die eer uit. Hij heeft ons goede diensten bewezen met dat Tyrel-huwelijk. Een Lannister betaalt zijn schulden.’

Het Tyrel-huwelijk was in feite Tyrions idee geweest, maar het zou beneden peil zijn als hij die eer nu voor zich op zou eisen. ‘Die titel is misschien niet zo leeg als u denkt,’ waarschuwde hij. ‘Pinkje doet nooit iets zonder een goede reden. Maar hoe dan ook, u zei meen ik iets over het betalen van schulden?’

‘En jij wilt ook een beloning, gaat het daarom? Goed. Wat wil je van me hebben? Grondgebied, een kasteel, een ambt?’

‘Een beetje dankbaarheid zou verdomme een leuk begin zijn.’

Heer Tywin staarde hem aan zonder met zijn ogen te knipperen. ‘Mommers en apen willen applaus. Net als Aerys, trouwens. Jij hebt gedaan wat je opgedragen was, en ongetwijfeld naar beste vermogen. Niemand ontkent de rol die jij hebt gespeeld.’

‘De rol die ik heb gespeeld?’ De neusgaten die Tyrion niet meer had zouden zich ongetwijfeld wijd opengesperd hebben. ‘Ik heb die verdomde stad van u gered, lijkt me.’

‘De meeste mensen schijnen te denken dat mijn aanval op heer Stannis’ flank het tij van de slag heeft doen keren. De heren Tyrel, Rowin, Roodweyn en Tarling hebben ook nobel gestreden, en men zegt dat je zuster Cersei degene was die de vuur bezweerders het wildvuur heeft laten maken waardoor de vloot van Baratheon vernietigd is.’

‘Terwijl ik alleen maar uit mijn neus heb zitten vreten?’ Tyrion kon zijn verbittering niet verhelen.

‘Jouw ketting was een slimme zet en van cruciaal belang voor onze overwinning. Is dat wat je wilde horen? Men zegt dat we ons bondgenootschap met Dorne ook aan jou te danken hebben. Het zal je plezier doen te horen dat Myrcella veilig in Zonnespeer is aangekomen. Ser Arys Eikhart schrijft dat ze een grote genegenheid heeft opgevat voor prinses Arianne, en dat prins Trystan helemaal verrukt van haar is. Het staat me tegen het huis Martel een gijzelaar te geven, maar ik neem aan dat daar niets aan te doen was.’

‘Wij krijgen straks onze eigen gijzelaar,’ zei Tyrion. ‘Bij de overeenkomst hoorde ook een zetel in de raad. Tenzij prins Doran een leger meebrengt als hij die komt opeisen, zal hij zich in onze macht begeven.’

‘Ik wilde wel dat Martel alleen maar een zetel in de raad kwam opeisen,’ zei heer Tywin. ‘Je hebt hem ook wraak beloofd.’

‘Ik heb hem gerechtigheid beloofd.’

‘Noem het hoe je wilt. Het komt hoe dan ook op bloed neer.’

‘Daar hebben we toch zeker geen tekort aan. Ik heb tijdens de veldslag door zeeen van bloed gewaad.’ Tyrion zag geen reden om niet tot de kern van de zaak door te dringen. ‘Of bent u zo dol op Gregor Clegane geworden dat u niet buiten hem kunt?’

‘Ser Gregor heeft zijn nut, net als zijn broer dat had. Iedere heer heeft zo nu en dan een beest nodig… een les die jij wel hebt geleerd, te oordelen naar ser Bronn en die clanleden van je.’

Tyrion dacht aan Timets verbrande oog, Shagga met zijn bijl, Chella met haar halssnoer van opgedroogde oren. En aan Bronn. Vooral aan Bronn. ‘De bossen zitten vol beesten,’ merkte hij op. ‘De stegen ook.’

‘Dat is waar. Misschien dat andere honden even goed jagen. Ik zal erover nadenken. Als dat alles is…’

‘U hebt belangrijke brieven, ja.’ Tyrion stond op onvaste benen op, sloot even zijn ogen toen hij door een golf van duizeligheid werd overspoeld en deed een wankele stap naar de deur toe. Later zou hij bedenken dat hij er nog een had moeten zetten, en daarna een derde. In plaats daarvan draaide hij zich om. ‘U vraagt wat ik wil. Ik zal u zeggen wat ik wil. Ik wil wat mij rechtens toekomt. Ik wil de Rots van Casterling.’

Zijn vaders mond verstrakte. ‘Het geboorterecht van je broer?’

‘Het is de ridders van de Koningsgarde verboden om te trouwen, kinderen te verwekken en land te bezitten, dat weet u evengoed als ik. De dag waarop Jaime die witte mantel omhing deed hij afstand van zijn rechten op de Rots van Casterling, maar dat hebt u nooit erkend. Dat wordt hoog tijd. Ik wil dat u voor het oog van het ganse rijk opstaat en verklaart dat ik uw zoon en uw wettige erfgenaam ben.’

Heer Tywins ogen waren fletsgroen met gouden vlekjes erin, even helder als genadeloos. ‘De Rots van Casterling,’ verklaarde hij op vlakke, kille, doodse toon. En toen: ‘Nooit.’

Het woord hing groot, scherp en giftig tussen hen in.

Dat wist ik al voordat ik het vroeg, dacht Tyrion. In al die achttien jaar die zijn verstreken sinds Jaime bij de Koningsgarde is gegaan heb ik het onderwerp niet een keer aangesneden. Ik moet het geweten hebben, ik moet het al die tijd al geweten hebben.’Waarom niet?’ dwong hij zichzelf te vragen, al wist hij dat die vraag hem zou berouwen.

‘Vraag je dat? Jij, die je moeder hebt vermoord om ter wereld te komen? Je bent een mismaakt, achterbaks, ongehoorzaam, rancuneus klein gedrocht dat bol staat van afgunst, lusten en lage listen. De wetten van de mensen geven je het recht mijn naam te dragen en mijn kleuren te voeren, omdat ik niet kan bewijzen dat je niet van mij bent. Om mij nederigheid bij te brengen hebben de goden mij ertoe veroordeeld jou te zien rondwaggelen met die trotse leeuw die het wapenteken van mijn vader en daarvoor van zijn vader was. Maar goden noch mensen zullen me ooit kunnen dwingen de Rots van Casterling door jou in een hoerenkast te laten veranderen.’

‘Een hoerenkast?’ Nu daagde het Tyrion, en het werd hem in een klap duidelijk waar al die gal vandaan kwam. Hij klemde zijn kaken op elkaar en zei: ‘Cersei heeft u over Alayaya verteld.’

‘Heet ze zo? Ik moet je bekennen dat ik me de namen van al die hoeren van jou niet kan herinneren. Wie was dat ook alweer met wie je als jongen getrouwd bent?’

‘Tysha.’ Tartend spuwde Tyrion hem het antwoord toe.

‘En die kamphoer bij de Groene Vork?’

‘Wat kan u dat schelen?’ vroeg hij, want het stond hem zelfs tegen Shae’s naam in zijn bijzijn uit te spreken.

‘Niets. Evenmin als hun dood of leven me iets kan schelen.’

‘U bent degene die Yaya heeft laten geselen.’ Het was geen vraag.

‘Je zuster heeft me verteld dat je mijn kleinzoons hebt bedreigd.’ Heer Tywins stem was kouder dan ijs. ‘Was dat een leugen?’

Dat wilde Tyrion niet ontkennen. ‘Ik heb dreigementen geuit, ja. Om Alayaya te bescheremen, zodat de Ketelzwarts haar niet zouden misbruiken.’

‘Om de deugd van een hoer te beschermen heb je je eigen huis, je eigen verwanten bedreigd? Zit het zo?’

‘U bent degene die mij heeft geleerd dat een goed dreigement vaak meer zegt dan een klap. Niet dat Joffry me niet honderden malen zwaar in de verleiding heeft gebracht. Als u zo graag mensen geselt, begint u dan bij hem. Maar Tommen… waarom zou ik Tommen iets aandoen? Dat is een goeie jongen, en van mijn bloed.’

‘Net als je moeder.’ Heer Tywin stond abrupt op en torende boven de dwerg uit die zijn zoon was. ‘Ga terug naar bed, Tyrion, en praat me nooit meer van jouw rechten op de Rots van Casterling. Je krijgt je beloning, maar dan een waarvan ik vind dat hij bij je staat van dienst en je positie past. En vergis je niet — dit is de laatste keer geweest dat ik je het huis Lannister te schande heb laten maken. Het is uit met die hoeren. De eerstvolgende die ik bij jou in bed aantref knoop ik op.’

Davos

Lange tijd keek hij toe hoe het zeil groter werd en intussen probeerde hij te beslissen of hij liever zou leven of sterven. Hij wist dat sterven eenvoudiger zou zijn. Hij hoefde alleen maar zijn grot in te kruipen en het schip voorbij te laten varen, dan zou de dood hem wel vinden. Hij brandde nu al dagen van de koorts, zijn ingewanden gingen in bruin water op en hij rilde in zijn rusteloze slaap. Elke ochtend merkte hij dat hij verder verzwakt was. Veel langer zal het niet duren, was hij zichzelf al gaan voorhouden.

Als de koorts er geen einde aan zou maken, zou de dorst het wel doen. Op de regen na die in de holten op de rots bleef staan had hij geen vers water. Nog maar drie dagen geleden (of waren het er vier geweest? Op zijn