Een storm van zwaarden: Bloed en goud

vermoord, had dat dan wel je toorn gewekt?’

‘Tyrion zal Tommen of Myrcella geen haar krenken. Ik ben er nog steeds niet van overtuigd dat hij Joffry heeft vermoord.’

Haar mond vertrok van woede. ‘Hoe kun je dat nou zeggen?

Na al zijn dreigementen…’

‘Dreigementen hebben niets om het lijf. Hij zweert dat hij het niet heeft gedaan.’

‘O, zweert hij het, is het dat? En denk je soms dat dwergen niet liegen?’

‘Niet tegen mij. Evenmin als jij.’

‘Jij grote, gouden idioot. Hij heeft je wel duizend keer voorgelogen, en ik ook.’ Ze bond haar haren weer op en viste het haarnet van de bedstijl waar ze het overheen had gehangen. ‘Denk maar wat je wilt. Dat kleine monster zit in een zwarte cel, en binnenkort hakt ser Ilyn zijn hoofd eraf. Misschien wil jij het als aandenken?’

Ze wierp een blik op het kussen. ‘Kan hij over je waken als je alleen in dat koude witte bed slaapt. Dat wil zeggen, tot zijn ogen uit zijn hoofd zijn gerot.’

‘Je kunt beter weggaan, Cersei. Je maakt me kwaad.’

‘O, een boze invalide. Wat word ik nou bang.’ Ze lachte. ‘Wat jammer dat heer Tywin Lannister geen zoon heeft. Ik had de erfgenaam kunnen zijn die hij wilde, maar ik had geen pik. Over pikken gesproken, stop de jouwe maar liever weg, broertje. Hij ziet er een beetje triest en zielig uit, zoals hij daar uit je hozen hangt.’

Toen ze weg was volgde Jaime haar raad op, waarna hij met een hand aan zijn rijgsnoeren frommelde. Zijn fantoomhand deed pijn tot op het merg. Ik ben een hand, een vader, een zoon, een zuster en een minnares kwijt, en binnenkort ook een broer. En toch blijven ze maar zeggen dat het huis Lannister deze oorlog heeft gewonnen.

Jaime sloeg zijn mantel om en ging naar beneden, waar hij ser Boros in de gemeenschapsruimte achter een beker wijn aantrof.

‘Als u uitgedronken bent, zeg dan tegen ser Loras dat ik haar kan ontvangen.’

Ser Boros was te laf om meer te doen dan kwaad kijken. ‘U kunt wie ontvangen?’

‘Zeg het nou maar tegen Loras.’

‘Ja.’ Ser Boros leegde zijn beker. ‘Ja, heer bevelhebber.’

Hij nam er wel de tijd voor, of anders was de Bloemenridder blijkbaar moeilijk te vinden. Tegen de tijd dat ze arriveerden, de slanke, knappe jongeling en de forse, lelijke maagd, waren er verscheidene uren verstreken. Jaime zat alleen in de ronde kamer doelloos het Witte Boek door te bladeren. ‘Heer bevelhebber,’ zei Loras, ‘u wenste de Maagd van Tarth te zien?’

‘Inderdaad.’ Jaime wenkte hen met zijn linkerhand naderbij. ‘Ik neem aan dat u met haar hebt gesproken.’

‘Zoals u mij had bevolen, heer.’

‘En?’

De knaap verstijfde. ‘Ik… het kan gebeurd zijn zoals zij het beschrijft, ser. Dat Stannis het heeft gedaan. Ik weet het niet zeker.’

‘Volgens Varys is de kasteelheer van Stormeinde ook vreemd aan zijn eind gekomen,’ zei Jaime.

‘Ser Cortijn Koproos,’ zei Brienne bedroefd. ‘Een goed man.’

‘Een eigenwijze kerel. De ene dag zet hij de koning van Drakensteen vierkant de voet dwars. De volgende dag springt hij van een toren.’ Jaime stond op. ‘Ser Loras, we bespreken dit later nog wel. U kunt Brienne bij mij laten.’

De deerne zag er nog even lelijk en lomp uit als altijd, stelde hij vast toen Tyrel hen alleen had gelaten. Iemand had haar weer vrouwenkleren aangetrokken, maar deze jurk paste haar veel beter dan het afgrijselijke roze vod dat de geit haar had laten dragen. ‘Blauw staat u goed, jonkvrouwe,’ merkte Jaime op. ‘Het kleurt goed bij uw ogen.’ Ze beeft verbazingwekkende ogen.

Met een kleur als vuur keek Brienne op zichzelf neer. ‘Septa Donyse heeft het lijfje opgevuld om er deze vorm aan te geven. Ze zei dat u haar had gestuurd.’ Ze bleef bij de deur treuzelen, alsof ze elk moment kon vluchten. ‘U lijkt…’

‘Veranderd?’ Hij slaagde erin, flauwtjes te glimlachen. ‘Meer vlees op mijn botten en minder luizen in mijn haar, dat is alles. De stomp is nog hetzelfde. Doe de deur eens dicht en kom hier.’

Ze deed wat hij zei. ‘Die witte mantel…’

‘… is nieuw, maar ik zal hem gauw genoeg smerig maken.’

‘Dat was niet… ik wilde zeggen dat hij bij u past.’ Ze kwam aarzelend dichterbij. ‘Jaime, meende je wat je tegen ser Loras zei?

Over… over koning Renling en de schaduw?’

Jaime haalde zijn schouders op. ‘Als we elkaar in de slag hadden ontmoet, had ik Renling zelf gedood. Wat kan het me dan schelen wie hem de keel heeft afgesneden?’

‘Je zei dat ik eer bezat…’

‘Ik ben de vervloekte Koningsmoordenaar, weet je nog? Als ik zeg dat je eer bezit, is dat hetzelfde als wanneer een hoer voor je maagdelijkheid instaat.’ Hij leunde naar achteren en bekeek haar van top tot teen. ‘Staalpoot is onderweg naar het noorden om Arya Stark aan Rous Bolten uit te leveren.’

‘Hebben jullie haar aan hem gegeven?’ riep ze ontdaan. ‘Je had vrouwe Catelyn een eed gezworen…’

‘Met een zwaard op mijn keel, maar goed. Vrouwe Catelyn is dood. Ik had haar dochters zelfs niet kunnen teruggeven als ik ze had gehad. En het meisje dat mijn vader met Staalpoot heeft meegegeven, is Arya Stark niet.’

‘Niet Arya Stark?’

‘Dat zeg ik. Mijn vader heeft een of ander mager grietje uit het noorden opgeduikeld dat ongeveer even oud is en ongeveer hetzelfde voorkomen heeft. Hij heeft haar in het wit en grijs gehuld, haar een zilveren wolf gegeven om haar mantel vast te spelden en haar weggestuurd om met Boltens bastaard te trouwen.’ Hij hief zijn stomp op en wees naar haar. ‘Dat wilde ik tegen je zeggen voordat je ervandoor zou galopperen om haar te redden en een zinloze dood te sterven. Je kunt heel aardig met een zwaard overweg, maar je bent niet goed genoeg om het in je eentje tegen tweehonderd man op te nemen.’

Brienne schudde haar hoofd. ‘Als heer Bolten ontdekt dat je vader hem met vals geld heeft betaald…’

‘O, dat weet hij wel. Lannisters liegen toch? Maar dat doet er niet toe, dit meisje voldoet evengoed aan zijn bedoelingen. Wie zal beweren dat ze Arya Stark niet is? Iedereen die het kind van nabij heeft gekend is dood, behalve haar zuster, en die is verdwenen.’

‘Waarom vertel je me dat allemaal, als het waar is? Je verraadt je vaders geheimen.’

De geheimen van de Hand, dacht hij. Ik heb geen vader meer.

‘Ik betaal mijn schulden, als een braaf klein leeuwtje. Ik had vrouwe Stark haar dochters beloofd… en een van hen leeft nog. Mijn broer weet misschien waar ze is, maar als dat zo is, zwijgt hij erover. Cersei is ervan overtuigd dat Sansa hem heeft geholpen om Joffry te vermoorden.’

De deerne kreeg een koppig trekje om haar mond. ‘Ik weiger te geloven dat zo’n zachtmoedig meisje een gifmengster is. Vrouwe Catelyn zei dat ze een liefhebbend hart had. Uw broer is de dader. Er is een rechtsgeding geweest, zei Loras.’

‘Twee, om precies te zijn. Zowel woorden als zwaarden hebben hem in de steek gelaten. Een bloederige troep. Heb je uit je raam toegekeken?’

‘Mijn cel kijkt over zee uit. Maar ik heb het geschreeuw gehoord.’

‘Prins Oberyn van Dorne is dood, ser Gregor Clegane ligt op sterven, en Tyrion is schuldig in de ogen van goden en mensen. Ze hebben hem in een zwarte cel opgesloten totdat ze de doodstraf gaan voltrekken.’

Brienne keek hem aan. ‘Jij gelooft niet dat hij het gedaan heeft.’

Jaime zond haar een onvriendelijke glimlach toe. ‘Zie je wel, deerne? Wij kennen elkaar te goed. Tyrion heeft mij willen zijn sinds hij zijn eerste stapjes zette, maar hij zou nooit in mijn voetsporen als koningsmoordenaar treden. Sansa Stark heeft Joffry vermoord. Mijn broer zwijgt om haar te beschermen. Zo nu en dan heeft hij van die aanvallen van moed. De vorige heeft hem zijn neus gekost. Deze kost hem de kop.’

‘Nee,’ zei Brienne. ‘Het was niet vrouwe Catelyns dochter. Zij kan het niet geweest zijn.’

‘Zo ken ik mijn koppige, domme deerne weer.’

Ze liep rood aan. ‘Mijn naam is…’