Een storm van zwaarden: Bloed en goud

‘Dat zul je ook,’ beloofde Cersei hem, ‘er komt een proces. Als je alles hebt gehoord wat hij gedaan heeft zul je hem even hard dood wensen als ik.’ Ze raakte zijn gezicht aan. ‘Ik was nergens meer zonder jou, Jaime. Ik was bang dat de Starks me je hoofd zouden sturen. Dat had ik niet kunnen verdragen.’ Ze kuste hem. Een vluchtige kus. Haar lippen streken maar heel even over de zijne, maar hij voelde haar sidderen toen hij zijn armen om haar heen sloeg. ‘Zonder jou ben ik niet compleet.’

In de kus waarmee hij de hare beantwoordde school geen tederheid, alleen honger. Haar mond opende zich voor zijn tong.

‘Nee,’ zei ze zwakjes toen zijn lippen langs haar hals omlaag gleden, ‘niet hier. De septons…’

‘Naar de Anderen met de septons.’ Hij kuste haar nog eens, kuste haar zwijgend, kuste haar tot ze kreunde. Toen veegde hij de kaarsen opzij en tilde haar op het altaar van de Moeder, hij schoof haar rokken omhoog, en het zijden hemd eronder. Zij sloeg hem met zwakke vuisten op zijn borst en mompelde iets over het risico, het gevaar, over hun vader, over de septons, over de toorn der goden. Hij hoorde het niet eens. Hij trok zijn hozen los, klom naar boven en duwde haar naakte witte benen uiteen. Een hand gleed langs haar dij omhoog tot onder haar kleingoed. Toen hij dat wegrukte, zag hij haar maanbloed, maar dat maakte niet uit.

‘Schiet op,’ fluisterde ze nu, ‘snel, snel, nu, doe het nu, neem me nu. Jaime, Jaime, Jaime.’ Haar handen geleidden hem. ‘Ja,’ zei Cersei toen hij stootte, ‘mijn broer, lieve broer, ja zo, ja, je bent in me, je bent nu thuis, je bent thuis, je bent thuis.’ Ze kuste zijn oor en streelde zijn korte stoppelhaar. Jaime verloor zich in haar. Hij bespeurde hoe Cerseis hart in hetzelfde ritme klopte als het zijne, en hij voelde het vocht van bloed en zaad, daar waar ze verenigd waren. Maar ze waren nog niet klaargekomen of de koningin zei: ‘Laat me opstaan. Als ze ons zo ontdekken…’

Met tegenzin rolde hij weg en hielp haar het altaar af. Het lichte marmer was met bloed besmeurd. Jaime veegde het met zijn mouw af en bukte zich om de kaarsen op te rapen die hij had omgegooid. Gelukkig waren ze allemaal gedoofd toen ze vielen. Als de sept in brand was gevlogen had ik het misschien niet eens gemerkt.

‘Dit was waanzin.’ Cersei trok haar japon recht. ‘Nu vader in het kasteel is… Jaime, we moeten voorzichtig zijn.’

Ik ben het zat om voorzichtig te zijn. Bij de Targaryens trouwden broers en zusters met elkaar, waarom zouden wij dat niet ook doen. Trouw met me, Cersei. Zeg dat je mij wilt, ten overstaan van het rijk. Dan vieren we onze eigen bruiloft en maken nog een zoon om Joffry te vervangen.’

Ze week terug. ‘Dat is niet grappig.’

‘Hoor je mij soms grinniken?’

‘Heb je je hersens in Stroomvliet achtergelaten?’ Haar stem had iets scherps gekregen. ‘Tommen dankt zijn troon aan Robert, dat weet je.’

‘Hij krijgt de Rots van Casterling, is dat dan niet genoeg? Laat vader maar op de troon zitten. Jij bent alles wat ik wil.’ Hij wilde haar wang aanraken. Oude gewoonten roesten niet, en de arm die hij optilde was zijn rechter.

Cersei deinsde achteruit voor zijn stomp. ‘Niet… niet zo praten, je maakt me bang, Jaime. Doe niet zo dom. Een verkeerd woord van jou kan ons alles kosten. Wat hebben ze je aangedaan?’

‘Ze hebben me mijn hand afgehakt.’

‘Nee, dat is niet alles, je bent veranderd.’ Ze deed een stap naar achteren. ‘We praten later nog wel. Morgenochtend. Ik heb de dienstmaagden van Sansa Stark in een torencel gestopt, ik moet ze ondervragen… ga jij nou maar naar vader.’

‘Ik heb duizenden mijlen overbrugd om naar jou toe te gaan en onderweg het beste wat ik bezat verloren. Vertel me niet dat ik weg moet.’

‘Ga,’ herhaalde ze, en ze keerde zich af.

Jaime reeg zijn broek dicht en deed wat ze gezegd had. Hoe vermoeid hij ook was, hij kon nog niet naar bed. Zijn vader zou nu inmiddels wel weten dat hij weer in de stad was.

De Toren van de Hand werd bewaakt door huiswachters van de Lannisters, die hem meteen herkenden. ‘De goden zijn goed, dat ze u aan ons teruggegeven hebben, ser,’ zei een van hen terwijl hij de deur openhield.

‘De goden hebben er niets mee te maken. Catelyn Stark heeft me teruggegeven. Zij en de heer van Fort Gruw.’

Hij beklom de trap en duwde onaangekondigd de deur van de bovenzaal open. Daar trof hij zijn vader bij het vuur aan. Heer Tywin was alleen, en daar was Jaime blij om. Hij voelde er niets voor op dit moment zijn verminkte arm aan Hamer Tyrel of de Rode Adder te laten zien, laat staan aan allebei tegelijk.

‘Jaime,’ zei heer Tywin, alsof ze elkaar bij het ontbijt voor het laatst gezien hadden. ‘Volgens heer Bolten kon ik je al eerder verwachten. Ik had gehoopt dat je met de bruiloft hier zou zijn.’

‘Ik werd opgehouden.’ Zachtjes sloot Jaime de deur. ‘Mijn zuster heeft zichzelf overtroffen, hoor ik. ‘Zevenenzeventig gangen en een koningsmoord, zo’n bruiloft is nog nooit vertoond. Hoe lang wist u al dat ik vrij was?’

‘De eunuch vertelde het me enkele dagen na je ontsnapping. Ik heb mannen naar het rivierengebied gestuurd om je te zoeken. Gregor Clegane, Samwel Kruyder, de gebroeders Pruym. Varys heeft het nieuws ook verspreid, maar stilletjes. We waren het erover eens dat hoe minder mensen wisten dat je vrij was, hoe minder jacht er op je gemaakt zou worden.’

‘Heeft Varys hier ook melding van gemaakt?’ Hij schoof dichter naar het vuur toe om het zijn vader te laten zien. Heer Tywin duwde zich uit zijn stoel overeind en liet sissend zijn adem ontsnappen. ‘Wie heeft dat gedaan? Als vrouwe Catelyn denkt…’

‘Vrouwe Catelyn heeft me een zwaard op de keel gezet en me laten zweren dat ik haar dochters zou terugsturen. Dit was het werk van uw geit. Vargo Hoat, de heer van Harrenhal.’

Heer Tywin keek vol afkeer de andere kant op. ‘Niet meer. Ser Gregor heeft het kasteel ingenomen. De huurlingen hebben hun voormalige aanvoerder bijna tot op de laatste man in de steek gelaten en een paar vroegere bedienden van vrouwe Whent hebben een achterpoortje opengemaakt. Clegane trof Hoat alleen in de Zaal van de Honderd Haarden aan, half krankzinnig van de pijn en de koorts, veroorzaakt door een etterende wond. Zijn oor, heb ik gehoord.’

Jaime moest lachen. Heerlijk! Zijn oor! Hij kon haast niet wachten om dat aan Brienne te vertellen, al zou de deerne het niet half zo grappig vinden als hij. ‘Is hij al dood?’

‘Bijna. Ze hebben hem zijn handen en voeten afgehakt, maar Clegane schijnt zijn geslis vermakelijk te vinden.’

Jaimes glimlach verzuurde. ‘En zijn Dappere Gezellen?’

‘Die paar die in Harrenhal waren gebleven, zijn dood. De rest is verstrooid geraakt. Ik wed dat ze naar een havenstad gaan, of dat althans proberen en in de bossen verdwalen.’ Zijn ogen gingen weer naar Jaimes stomp, en zijn mond werd strak van woede. ‘Dat zal hun de kop kosten. Stuk voor stuk. Kun je met je linkerhand een zwaard hanteren?’

Ik kan me ’s ochtends nauwelijks aankleden. Jaime stak de betreffende hand ter inspectie op. ‘Vier vingers, een duim, lijkt sprekend op de andere. Waarom zou deze niet ook werken?’

‘Goed.’ Zijn vader ging zitten. ‘Goed zo. Ik heb een cadeau voor je. Omdat je terug bent. Toen Varys me had verteld…’

‘Tenzij het een nieuwe hand is, kan het wachten.’ Jaime nam de stoel tegenover zijn vader. ‘Hoe is Joffry gestorven?’

‘Vergif. Het had erop moeten lijken dat hij in een hap eten stikte, maar ik heb zijn keel open laten snijden, en de maesters konden geen obstructie vinden.’

‘Cersei beweert dat Tyrion het heeft gedaan.’

‘Je broer heeft de koning de vergiftigde wijn geserveerd, gadegeslagen door duizend mensen.’

‘Dat was nogal dom van hem.’

‘Ik heb Tyrions schildknaap in hechtenis genomen. En de dienstmeiden van zijn vrouw ook. We zullen zien of zij ons iets te melden hebben. Ser Addams goudmantels zoeken naar het meisje Stark, en Varys heeft een beloning uitgeloofd. De gerechtigheid des konings zal betracht worden.’

De gerechtigheid des konings. ‘U wilt uw eigen zoon terechtstellen?’

‘Hij wordt beschuldigd van vorstenmoord en verwantenmoord. Als hij onschuldig is, heeft hij niets te vrezen. Eerst moeten we de bewijzen voor en tegen hem bezien.’