Een storm van zwaarden: Bloed en goud

weten allemaal hoe dat afliep.’

‘Daar had je vader part noch deel aan.’

Dat was zonder meer waar. ‘Slot Zwart krioelt van de moordenaars, dieven en verkrachters,’ zei Tyrion, ‘maar het staat me niet bij dat ik veel koningsmoordenaars tegengekomen ben toen ik daar op bezoek was. Moet ik geloven, dat als ik beken een verwantenmoordenaar en een vorstenmoordenaar te zijn, mijn vader dan domweg zal knikken, mij zal vergeven en mij met wat warm wollen kleingoed richting Muur zal laten afvoeren?’ Hij lachte schamper.

‘Over vergiffenis is niets gezegd,’ zei ser Kevan streng. ‘Een bekentenis zou een streep onder deze zaak zetten. Om die reden heeft je vader mij met dit aanbod gestuurd.’

‘Wilt u hem namens mij vriendelijk bedanken?’ zei Tyrion. ‘Zeg hem maar dat ik vandaag niet zo in de stemming ben voor bekentenissen.’

‘Als ik jou was zou ik dan maar van stemming veranderen. Je zuster eist je hoofd, en heer Tyrel is in elk geval geneigd haar dat te geven.’

‘Dus een van mijn rechters heeft me al veroordeeld zonder een woord te mijner verdediging te horen?’ Hij had niet anders verwacht. ‘Is het me nog wel vergund om te spreken en getuigen op te roepen?’

‘Je hebt geen getuigen,’ hield zijn oom hem voor. ‘Tyrion, als je schuldig bent aan deze enormiteit is de Muur een beter lot dan je verdient. En treft je geen blaam… in het noorden wordt gevochten, dat weet ik, maar toch is het daar veiliger voor je dan in Koningslanding, wat de uitkomst van dit proces ook zal zijn. De massa is van je schuld overtuigd. Als je zo dwaas zou zijn je op straat te wagen, zouden ze je in kleine stukjes scheuren.’

‘Ik merk wel hoe verontrustend u dat vooruitzicht vindt.’

‘Je bent de zoon van mijn broer.’

‘Herinnert u hem daar eens aan.’

‘Dacht je dat hij je zou toestaan het zwart aan te nemen als je zijn eigen vlees en bloed niet was, en dat van Johanna? Ik weet dat Tywin je een harde man toeschijnt, maar hij is niet harder dan nodig is. Onze vader was zachtmoedig en aimabel, maar zo zwak dat zijn baandermannen de spot met hem dreven als ze aangeschoten waren. Sommigen vonden het nodig, hem openlijk te tarten. Andere heren leenden ons goud en namen nooit de moeite, het terug te betalen. Aan het hof deden grappen over tandeloze leeuwen de ronde. Zelfs zijn minnares bestal hem. Een vrouw die nauwelijks meer dan een hoer was, die vrouw eigende zich mijn moeders juwelen toe! Aan Tywin de taak, het huis Lannister weer zijn rechtmatige plaats te geven, zoals hij ook tot taak kreeg het rijk te regeren toen hij niet ouder dan twintig was. Hij heeft die zware last twintig jaar lang gedragen, en het enige wat hem dat opleverde was de afgunst van een krankzinnige koning. In plaats van de eer die hij verdiend had, moest hij ontelbare vernederingen ondergaan. Niettemin heeft hij de Zeven Koninkrijken vrede, overvloed en gerechtigheid geschonken. Hij is een rechtvaardig man. Je zou er verstandig aan doen, hem te vertrouwen.’

Tyrion knipperde van verbazing met zijn ogen. Ser Kevan was altijd solide, evenwichtig en pragmatisch geweest. Hij had hem nog nooit met zoveel vuur horen spreken. ‘U houdt van hem.’

‘Hij is mijn broer.’

‘Ik… ik zal nadenken over wat u hebt gezegd.’

‘Denk dan maar goed na. En snel ook.’

Die nacht dacht hij bijna nergens anders aan, maar toen het ochtend werd was hij geen stap dichter bij de beslissing of hij zijn vader kon vertrouwen. Een bediende bracht hem havermout met honing voor het ontbijt, maar alleen al van de gedachte aan een bekentenis kreeg hij een vieze smaak in zijn mond. Ze zullen me tot het einde van mijn dagen voor koningsmoordenaar uitmaken. Als ik al in de herinnering blijf voortleven, dan nog minstens duizend jaar als de monsterlijke dwerg die zijn neefje op diens bruiloft vergiftigde. De gedachte maakte hem zo laaiend van woede dat hij de kom met lepel en al dwars door de kamer smeet, zodat er een klodder havermout op de wand achterbleef. Ser Addam Marbrand keek er nieuwsgierig naar toen hij kwam om Tyrion voor te geleiden, maar hij was zo fatsoenlijk er niet naar te vragen.

‘Heer Varys,’ zei de heraut, ‘de meester der fluisteraars.’

Bepoederd, opgedirkt en naar rozenwater geurend, wreef de Spin al die tijd dat hij aan het het woord was zijn handen over elkaar. Hij wast mijn leven van zich af, dacht Tyrion, terwijl hij de eunuch met een rouwstem hoorde vertellen hoe de Kobold had geintrigeerd om Joffry van de bescherming van de Jachthond te beroven, en hoe hij met Bronn de voordelen van Tommens koningschap had besproken. Een halve waarheid is meer waard dan een hele leugen. En anders dan de rest toonde Varys documenten: perkamenten, ijverig volgepend met aantekeningen, details, data, complete gesprekken. Er was zoveel materiaal dat het de hele dag duurde om het voor te lezen, en veel ervan was belastend. Varys bevestigde Tyrions middernachtelijke bezoek aan de vertrekken van grootmaester Pycelle en de diefstal van diens vergiften en drankjes, bevestigde het dreigement dat Tyrion de avond van hun maaltijd tegen Cersei had geuit, bevestigde alles behalve de vergiftiging zelf. Toen prins Oberyn hem vroeg hoe hij dat in vredesnaam allemaal kon weten, terwijl hij bij geen enkele van de betreffende gebeurtenissen aanwezig was geweest, giechelde de eunuch slechts en zei: ‘Van mijn kleine vogeltjes. Die zijn er om dingen te weten, en ik ook.’

Hoe zaai ik twijfels over een klein vogeltje? dacht Tyrion. Ik had de eunuch die eerste dag in Koningslanding al moeten onthoofden. De ellendeling. En ik ben een ellendeling dat ik ooit op hem heb vertrouwd.

‘Hebben we het allemaal gehoord?’ vroeg heer Tywin aan zijn dochter toen Varys de zaal verliet.

‘Bijna,’ zei Cersei. ‘Ik verzoek u, morgen nog een laatste getuige te mogen oproepen.’

‘Zoals je wilt,’ zei heer Tywin.

Geweldig, dacht Tyrion fel. Na dit schijnproces zal de terechtstelling bijna een opluchting zijn.

Toen hij die avond bij het raam zat te drinken hoorde hij stemmen voor zijn deur. Ser Kevan, die mijn antwoord komt halen, dacht hij meteen, maar degene die binnenkwam was niet zijn oom. Tyrion stond op en boog spottend voor prins Oberyn. ‘Is het een rechter veroorloofd, de beklaagde te bezoeken?’

‘Een prins mag gaan en staan waar hij wil. Dat is althans wat ik tegen uw bewakers heb gezegd.’ De Rode Adder ging zitten.

‘Mijn vader zal misnoegd zijn.’

‘Het genoegen van Tywin Lannister heeft mij nooit erg na aan het hart gelegen. Is dat Dornse wijn die u daar drinkt?’

‘Uit het Prieel.’

Oberyn trok een gezicht. ‘Rood water. Hebt u hem vergiftigd?’

‘Nee. U?’

De prins glimlachte. ‘Hebben alle dwergen zo’n tong? Een dezer dagen snijdt iemand hem nog eens af.’

‘Dat hoor ik niet voor het eerst. Misschien kan ik hem het beste zelf afsnijden, hij brengt me eindeloos in de problemen.’

‘Dat heb ik gemerkt. Ik geloof dat ik toch maar wat van heer Roodweijns druivensap drink.’

‘Zoals u wilt.’ Tyrion schonk hem een beker in.

De man nam een slokje, liet het door zijn mond spoelen en slikte. ‘Voor nu is het goed genoeg. Ik zal u morgen wat sterke Dornse wijn laten bezorgen.’ Hij nam nog een slokje. ‘Ik heb de goudharige hoer ontdekt die ik hoopte te vinden.’

‘Dus u hebt Chataya’s bordeel gevonden?’

‘Bij Chataya heb ik het bed gedeeld met dat zwarte meisje, Alayaya heet ze, meen ik. Exquisiet, ondanks de striemen op haar rug. Maar de hoer die ik bedoelde is uw zuster.’

‘Heeft ze u al verleid?’ vroeg Tyrion, niet verrast. Oberyn lachte luid. ‘Nee, maar dat komt nog wel als ik haar prijs betaal. De koningin zinspeelde zelfs op een huwelijk. Hare genade heeft een nieuwe echtgenoot nodig, en wie is er beter dan een prins van Dorne? Ellaria vindt dat ik ja moet zeggen. Ze wordt al nat als ze er alleen maar aan denkt dat Cersei in ons bed zal liggen, de wulpse deerne. En we zouden zelfs de dwergenpenning niet hoeven betalen. Het enige wat uw zuster van mij wil is een hoofd. Het is wat aan de grote kant, en er ontbreekt een neus aan.’

‘En?’ zei Tyrion afwachtend.

Bij wijze van antwoord draaide prins Oberyn zijn wijnbeker rond en zei: ‘Nadat de Jonge Draak lang geleden