Een storm van zwaarden: Bloed en goud

stralende, ridderlijke broer? En het ontsloeg hem van de moeilijke taak, om grondgebied en een bruid voor een derde zoon te vinden, wat toch al nooit eenvoudig is, en dubbel lastig in het geval van ser Loras. Hoe dan ook, vrouwe Olenna was niet van plan haar dierbare, lieve kleindochter door Joff te laten beschadigen, maar anders dan haar zoon besefte ze ook dat ser Loras, al zijn bloemen en opschik ten spijt, even opvliegend is als Jaime Lannister. Stop Joffry, Marjolij en Loras samen in een ketel, en je hebt alle ingredienten voor een vorstenmoord- stamppot. En het oude mens begreep nog iets anders ook. Haar zoon was vastbesloten Marjolij koningin te maken, en daar had hij een koning voor nodig… maar niet noodzakelijkerwijs Joffry. Binnenkort krijgen we weer een bruiloft, wacht maar af. Marjolij trouwt met Tommen. Ze houdt haar kroon en haar maagdelijkheid, waar ze geen van tweeen bijzonder veel prijs op stelt, maar wat maakt dat uit? Het grote westelijke bondgenootschap houdt stand… althans, voorlopig.’

Marjolij en Tommen. Sansa wist niet wat ze moest zeggen. Ze had Marjolij Tyrel graag gemogen en haar kleine, spitse grootmoeder ook. Spijtig dacht ze aan Hooggaarde, met zijn binnenhoven, speellieden en plezierboten op de Mander, een wereld van verschil met deze naargeestige kust. Maar hier ben ik tenminste veilig. Joffry is dood, van hem heb ik niets meer te vrezen, en ik ben nu niet meer dan een bastaardmeisje. Alayne Steen heeft geen echtgenoot en geen aanspraken. En binnenkort was haar tante hier ook. De lange nachtmerrie van Koningslanding was achter de rug, en haar aanfluiting van een huwelijk ook. Ze kon hier een nieuw thuis voor zichzelf creeren, precies zoals Petyr zei.

Het duurde acht lange dagen voordat Lysa Arryn arriveerde. Op vijf daarvan regende het, terwijl Sansa verveeld en rusteloos bij het vuur zat, naast de oude blinde hond. Die was te ziek en tandeloos om nog wacht te lopen met Bryen, en het merendeel van de tijd sliep hij, maar toen ze hem aaide piepte hij en likte haar hand, en daarna waren ze dikke vrienden. Toen het stopte met regenen leidde Petyr haar over zijn bezittingen rond, wat minder dan een halve dag in beslag nam. Hij bezat een heleboel stenen, precies zoals hij had gezegd. Er was een plek waar de branding vanuit een spuitgat dertig voet de lucht in spoot, en op een andere plek had iemand de zevenpuntige ster van de nieuwe goden in een rotsblok gebeiteld. Volgens Petyr markeerde die een van de plaatsen waar de Andalen waren geland toen ze van overzee kwamen om de Vallei aan de Eerste Mensen te ontrukken. Verder naar het binnenland woonden ruim tien gezinnen in hutten van opgestapelde stenen naast een veenmoeras. ‘Mijn eigenste kleine luiden,’ zei Petyr, al leken alleen de oudsten hem te herkennen. Er lag ook een kluizenaarsgrot op zijn gebied, maar zonder kluizenaar. ‘Die is nu dood, maar toen ik een jongen was nam mijn vader me een keer mee op bezoek. De man had zich al veertig jaar niet gewassen, dus je kunt je voorstellen hoe hij rook, maar hij werd geacht profetische gaven te bezitten. Hij porde wat in me en zei dat ik een groot man zou worden, en mijn vader gaf hem als dank een zak wijn.’ Petyr snoof. ‘Ik zou hem voor een halve beker hetzelfde hebben verteld.’

Ten slotte, op een grijze, winderige namiddag, kwam Bryen naar de toren terugrennen, zijn honden blaffend achter hem aan, om te verkondigen dat er uit het zuidwesten ruiters in aantocht waren.

‘Lysa,’ zei heer Petyr. ‘Kom, Alayne, laten we haar gaan begroeten.’

Ze deden hun mantels aan en wachtten buiten. Er waren maar een stuk of twintig ruiters, voor de vrouwe van het Adelaarsnest een nogal bescheiden escorte. Ze had drie kameniers bij zich en een twaalftal huisridders in staal en malien. Daarnaast bracht ze een septon mee en een knappe zanger met een donzig snorretje en lange, zandkleurige krullen. Kan dat mijn tante zijn? Vrouwe Lysa was twee jaar jonger dan haar moeder, maar deze vrouw zag er tien jaar ouder uit. Dikke, kastanjebruine tressen vielen tot over haar middel, maar onder de kostbare fluwelen japon en het met juwelen bestikte lijfje was haar lichaam uitgezakt en opgeblazen. Haar gezicht was roze en geverfd, haar borsten waren zwaar, haar ledematen dik. Ze was langer en zwaarder dan Pinkje, en de moeizame manier waarop ze van haar paard klom had niets gracieus.

Petyr knielde neer om haar vingers te kussen. ‘De kleine raad des konings heeft mij gelast u het hof te maken en u voor mij te winnen, vrouwe. Denkt u dat u mij als heer-gemaal kunt aanvaarden?’

Vrouwe Lysa tuitte haar lippen en trok hem overeind om een kusje op zijn wang te drukken. ‘Ach, het kan zijn dat ik over te halen ben.’ Ze giechelde. ‘Heb je geschenken bij je om mijn hart te doen smelten?’

‘De koningsvrede.’

‘Ach, laat die vrede toch stikken, wat heb je nog meer bij je?’

‘Mijn dochter.’ Pinkje wenkte Sansa naar voren. ‘Vrouwe, sta mij toe u Alayne Steen voor te stellen.’

Lysa leek niet al te blij te zijn om kennis met haar te maken. Sansa maakte een diepe reverence, haar hoofd gebogen. ‘Een bastaard?’ hoorde ze haar tante zeggen. ‘Petyr, ben je zo verdorven geweest? Wie was haar moeder?’

‘Die deern is dood. Ik had gehoopt Alayne mee te kunnen nemen naar het Adelaarsnest.’

‘Wat moet ik daar met haar?’

‘Ik heb wel een paar ideeen,’ zei heer Petyr. ‘Maar op dit ogenblik stel ik meer belang in wat ik met u zou kunnen doen, vrouwe.’

Alle strengheid smolt weg van het ronde, roze gezicht van haar tante, en even dacht Sansa dat Lysa Arryn in huilen uit zou barsten. ‘Lieve Petyr, ik heb je zo gemist, je hebt geen idee, je hebt geen idee, Yan Roys heeft allerlei moeilijkheden gemaakt, hij eist dat ik mijn banieren bijeenroep en ten strijde trek. En de anderen draaien allemaal om me heen: Jager, Corbree, en die vreselijke Nestor Roys. Ze willen allemaal met me trouwen en de voogdij over mijn zoon op zich nemen, maar niemand houdt echt van me. Alleen jij, Petyr. Ik heb zo lang van je gedroomd.’

‘En ik van u, vrouwe.’ Hij schoof een arm om haar heen en kuste haar nek. ‘Hoe snel kunnen we trouwen?’

‘Nu,’ zei Lysa met een zucht. ‘Ik heb mijn eigen septon meegebracht, en een zanger, en mede voor het bruiloftsfeest.’

‘Hier?’ Dat vond hij niet leuk. ‘Ik trouw liever in het Adelaarsnest, met je complete hofhouding erbij.’

‘Mijn hofhouding kan stikken. Ik wacht al zo lang, ik kan er niet tegen om nog langer te moeten wachten.’ Ze sloeg haar armen om hem heen. ‘Ik wil vannacht nog het bed met je delen, liefste. Ik wil dat we nog een kind maken, een broertje voor Robert, of een lief klein dochtertje.’

‘Daar droom ik ook van, schat. Maar een groot, openbaar huwelijksfeest met de hele Vallei erbij kan veel goeds…’

‘Nee.’ Ze stampte met een voet. ‘Ik wil je nu, vannacht nog. En ik waarschuw je, na al die jaren van stilzwijgen en gefluister ben ik van plan om te gillen als je de liefde met me bedrijft. Ik ga zo hard gillen dat ik in het Adelaarsnest te horen ben!’

‘Misschien kunnen we eerst naar bed en later trouwen?’

Vrouwe Lysa giechelde als een klein meisje. ‘O, Petyr Baelish, wat ben je toch verdorven. Maar ik zeg nee. Ik ben de vrouwe van het Adelaarsnest, en ik beveel je om nu met me te trouwen!’

Petyr haalde zijn schouders op. ‘Zoals madame wenst dan maar. Jou heb ik nooit iets kunnen weigeren.’

Ze spraken binnen het uur hun geloften uit, staande onder een hemelsblauw baldakijn, terwijl de zon in het westen daalde. Na afloop werden er aan de voet van de kleine vuurstenen toren schragentafels opgezet en deed men zich te goed aan kwartels, wildbraad en geroosterd everzwijn, besproeid met een smakelijke, lichte mede. Toen de schemering inviel, werden er toortsen aangestoken. Lysa’s zanger speelde ‘De onuitgesproken gelofte’, ‘Seizoenen van mijn liefde’ en ‘Twee harten die slaan als een’. Verscheidene jongere ridders vroegen Sansa zelfs ten dans. Haar tante danste ook, en haar rokken wervelden toen Petyr haar in zijn armen ronddraaide. De mede en het huwelijk maakten Lysa jaren jonger. Ze lachte overal om zolang ze de hand van haar echtgenoot in de hare had en haar ogen leken te glanzen zodra ze naar hem keek. Toen het tijd voor de bedceremonie was droegen haar ridders haar in de toren naar boven, en onderweg trokken ze onder het roepen van schuine moppen haar kleren uit. Dat heeft Tyrion mij bespaard, herinnerde Sansa zich. Het zou niet zo erg zijn geweest om uitgekleed te worden voor een man van wie ze hield, door vrienden die hun allebei een warm hart toedroegen. Door Joffry daarentegen… Ze huiverde.

Haar tante had maar drie kameniers meegebracht, dus presten ze Sansa om hen te helpen heer Petyr te ontkleden en naar zijn bruidsbed te voeren. Hij onderwierp zich eraan met een opgewekt humeur en een scherpe tong, en gaf lik op stuk. Tegen de tijd dat ze hem de toren in en uit de kleren hadden gekregen, zagen de andere vrouwen er verhit uit; hun rijgsnoeren waren los, hun tunieken verkreukeld en hun rokken in de war. Maar terwijl hij naar zijn slaapkamer werd geloodst, waar zijn gemalin wachtte, lachte Pinkje alleen Sansa toe.

Vrouwe Lysa en heer Petyr hadden de slaapkamer op de tweede verdieping voor zichzelf alleen, maar de