pary, jak robaty pa nieviadomaj mnie prycynie apynulisia pad zamkom u niznich trumach, mozna bylo douha chadzic pa pustych kalidorach, jak na drejfujucym karabli, abstalavannie jakoha pierazylo jaho ekipaz.
Kali ja pastaviu dzieviaty tom manahrafii Hize na palicu, mnie zdalosia, sto stal, pakrytaja toustym slojem porystaha pienaplastu, zatrymciela pad nahami. Ja nasciarozyusia, ale vibracyja nie pautarylasia. Biblijateka byla dobra izalavana ad usiaho korpusa, i vibracyja mahla uzniknuc tolki z adnaje prycyny — sa Stancyi startavala rakieta. Hetaja dumka pracvierazila mianie. Ja jasce nie viedau, ci palacu, jak chacieu hetaha Sartoryus. Kali b ja pavodziu siabie tak, byccam padzialaju jaho plany calkam, moh by u lepsym vypadku adterminavac sutykniennie; ja byu amal pierakanany, sto sprava dojdzie da sutycki, bo vyrasyu zrabic usio, na sto ja zdatny, kab uratavac Chery. Sama halounaje, ci maje Sartoryus sancy na pospiech. U jaho byla vialikaja pieravaha — jak fizik jon viedau hetuju prablemu znacna leps, cym ja; ja moh razlicvac, jak heta ni dziuna, tolki na biezdakornasc rasenniau, jakija daryu nam Akijan.
Pasla ja celuju hadzinu prasiadzieu nad mikrafilmami, sprabujucy vylavic niesta razumnaje z mora praklataj matematyki, na movie jakoj havaryla fizika niejtrynnych pracesau. Napacatku mnie zdavalasia heta marnaj spravaj, tym bols sto nievierahodna ciazkich teoryj niejtrynnaha pola bylo piac — jaskravy dokaz ich niedaskanalasci. U rescie rest mnie udalosia znajsci sto-kolviecy peunaje. Ja vypisvau formuly, kali u dzviery pastukali.
Ja chucienka padysou da dzviarej i adcyniu ich, zaharodzvajucy svaim cielam uvachod. Zjaviusia bliskucy ad potu tvar Snauta. Bols nikoha u kalidory nie bylo.
— A, heta ty, — skazau ja i syroka adcyniu dzviery. — Zachodz.
— Aha, heta ja, — adkazau Snaut.
Holas u jaho byu chryply, vocy pacyrvanieli, pad imi zjavilisia miaski. Snaut byu u bliskucym humavym antyradyjacyjnym fartuchu na elastycnych slejkach; z-pad fartucha byli vidac brudnyja kalosy stanou, u jakich jon zausiody chadziu. Jaho pozirk prabieh pa kruhlaj, zalitaj sviatlom zale i spyniusia, kali zauvazyu Chery, jakaja stajala la kresla. My imhnienna abmianialisia pozirkami; ja apusciu pavieki; tady Snaut adbiu paklon, a ja pryjaznym holasam pramoviu:
— Heta doktar Snaut, Chery. Snaut, heta… maja zonka.
— IA… siabra ekipaza… mianie ciazka sustrec, i tamu… — pauza niebiaspiecna zaciahvalasia, — ja nie mieu mazlivasci paznajomicca…
Chery usmichnulasia i praciahnula jamu ruku, jon pacisnuu jaje, jak mnie padalosia, krychu znijakaviely, pamirhau i upieryusia pozirkam u Chery. Ja paklau ruku jamu na placo.
— Vybacajcie, — skazau Snaut, zviartajucysia da Chery. — Ja chacieu by pahavaryc z taboj, Kielvin…
— Kali laska, — adkazau ja sa svieckaj niazmusanasciu; usio heta nahadvala mnie fars, ale nicoha nie zrobis. — Chery, darahaja, my tabie nie budziem zaminac? Nam z doktaram treba abmierkavac nasy sumnyja spravy.
Ja za lokac padviou Snauta da malenkich kreslau na supraclehlym baku zaly. Chery usielasia u kresla, na jakim tolki sto siadzieu ja, jana padsunula jaho tak, sto kali adkryvala halavu ad knihi, to mahla bacyc nas.
— Jak spravy? — cicha spytausia ja.
— Ja razviousia, — adkazau jon septam z prysvistam.
Kali b mnie niekali raskazali hetuju historyju, pieradali taki pacatak havorki, ja rassmiajausia b, ale na Stancyi majo adcuvannie humaru atrafiravalasia.
— Kielvin, z ucarasniaha dnia ja prazyu niekalki hadou. Dy jakich hadou! A ty?
— IA… nicoha… — pramoviu ja praz chvilinu, nie viedajucy, sto kazac dalej.
Ja dobra adnosiusia da Snauta, ale adcuvau, sto zaraz mnie treba ascierahacca jaho, dakladniej, taho, sto jon zbirajecca mnie paviedamic.
— Nicoha? — pierapytau Snaut takim samym tonam, jak i ja. — Aha, navat tak?..
— Sto ty majes na uvazie?
Ja zrabiu vyhlad, sto nie razumieju jaho. Snaut prymruzyu pacyrvanielyja vocy i nachiliusia da mianie tak blizka, sto ja adcuu jaho dychannie. Jon zasaptau:
— My zahrazli, Kielvin. Z Sartoryusam uzo nielha zviazacca, ja viedaju tolki toje, sto napisau tabie i sto jon skazau mnie pasla nasaj cudounaj kanfierencyi…
— Ion vyklucyu videafon? — spytausia ja.
— Nie, u jaho karotkaje zamykannie. Zdajecca, jon zrabiu jaho znarok, albo… Snaut machnuu kulakom, nibyta niesta razbivau.
Ja moucki pazirau na jaho. Lievy kutocak jaho vusnau skryviusia u niepryjemnaj usmiescy.
— Kielvin, ja pryjsou tamu… — Jon nie dahavaryu. — Sto ty chocas rabic?
— Ty majes na uvazie toje pismo? — pavoli pramoviu ja. — Zrablu, nie maju padstau admaulacca, tamu ja i siadzu tut, chacu razabracca…
— Nie, — pierapyniu jon, — ja nie pra toje…
— A pra sto? — spytausia ja z naumysnym zdziulenniem. — Ja sluchaju.
— Sartoryus, — pramarmytau jon, — jamu zdajecca, sto jon znajsou slach… viedajes…
Snaut nie spuskau z mianie vacej. Ja siadzieu spakojna, sprabujucy zachavac abyjakavy vyraz tvaru.
— Piers za usio taja historyja z renthienam. Toje, sto rabiu z im Hibaryjan, pamiatajes? Mahcyma peunaja madyfikacyja…
— Jakaja?
— U Akijan pasylali prosta pucok pramianiou i madulavali tolki ich mahutnasc zhodna z peunymi formulami.
— Tak, ja viedaju pra heta. Nilin uzo rabiu tak. I mnohija insyja.
— Tak, ale jany skarystouvali miakkaje vypramienvannie. A tut bylo zorstkaje, my kalasmacili Akijan jak mahli, usioj mahutnasciu.
— Mohuc byc niepryjemnasci, — zaznacyu ja. — Parusennie Kanviencyi Catyroch i AAN.
— Kielvin… Nie prytvarajsia. Jakoje heta maje znacennie ciapier? Hibaryjan za miortvy.
— Aha, Sartoryus choca usio zvalic na jaho?
— Nie viedaju. Ja z im pra heta nie havaryu. Heta nie maje znacennia. Sartoryus miarkuje, raz „hosci” zjaulajucca tady, kali my pracynajemsia, znacyc, Akijan vyviedvaje u nas recept vytvorcasci pad cas snu. Akijan licyc, sto sama vazny nas stan — son, i tamu pastupaje imienna tak. Sartoryus choca daslac jamu nasyja dumki, dumki najavie — razumiejes?
— Jakim cynam? Pa poscie?
— Zarty ty dasles asobna, sam. Hety pucok pramianiou budzie madulavacca bijatokami mozha adnaho z nas.
Narescie ja sioje-toje zrazumieu.
— Aha, — skazau ja, — adzin z nas — heta ja! Tak?
— Tak. Jon dumau pra ciabie.
— Scyra dziakuju.
— Sto ty pra heta skazas?
Ja nicoha nie adkazau. Snaut moucki pahladzieu spacatku na zachoplenuju cytanniem Chery, zatym na mianie. Ja adcuvau, jak krou adchlynaje ad majho tvaru, ale nie moh z saboj sauladac.
— Nu jak?.. — spytausia Snaut.
Ja pacisnuu placyma.
— Hetyja renthienauskija bajki pra daskanalasc calavieka ja licu hlupstvam. I ty taksama. CHiba nie tak?
— Tak.
— Vielmi dobra, — pramoviu Snaut i usmichnuusia, byccam ja apraudau jaho spadziavanni. — Znacyc, ty suprac zadumy Sartoryusa?
Ja jasce nie usviadomiu, jakim cynam, ale jon damohsia svajho — ja pracytau heta u jaho pozirku. Sto ja moh jasce skazac?
— Cudouna, — pramoviu Snaut. — Josc i insy prajekt. Pierarabic aparat Rosa.
— Anihilatar?..
— Aha. Papiarednija razliki u Sartoryusa uzo josc. Heta realna. I navat nie spatrebicca vialikaja mahutnasc. Ustanouka moza pracavac celyja sutki, biez abmiezavannia casu, stvarajucy antypole.
— Pa… pacakaj! Jak heta, na tvoj pohlad, adbudziecca?
— Vielmi prosta. Heta budzie niejtrynnaje antypole. Zvycajnaja materyja zastajecca biez zmianienniau. Zniscajucca tolki… niejtrynnyja sistemy. Razumiejes?
Snaut zadavolena usmichausia. Ja siadzieu jak ahlusany. Jon pierastau usmichacca, dapytliva pahladzieu na mianie, zmorscyu lob i cakau.
— Piersy prajekt — „Dumka” — adkidvajem. A druhi? Sartoryus uzo zajmajecca im. Nazaviom prajekt „Svaboda”.
Na imhniennie ja zapluscyu vocy. Niecakana pryjslo rasennie. Snaut — nie fizik. Sartoryus vyklucyu abo razbiu videafon. Cudouna!
— Ja nazvau by prajekt „Bojnia”… — pavoli pramoviu ja.
— Nie vydavaj siabie za sviatoha. Zaraz usio budzie inacaj. Nijakich „hasciej”, nijakich utvarenniau F — nicoha. U momant materyjalizacyi pacynajecca raspad.
— Heta nieparazumiennie, — usmichnuusia ja i pakivau halavoj; ja spadziavausia, sto maja usmieska vyhladaje naturalna. — Snaut, heta nie pakuty sumlennia, a tolki instynkt samazachavannia. Ja nie chacu pamirac.
— Sto?..
Snaut razhubiusia. Jon padazrona pahladau na mianie. Ja dastau z kiseni skamiecany list z formulami.
— Ja taksama dumau pra heta. Ty nie vierys? Jak viadoma, ja piersy prapanavau niejtrynnuju hipotezu. Prauda? Pahladzi. Antypole mozna uzbudzic. Dla zvycajnaj materyi jano nie uiaulaje niebiaspieki. Heta prauda. Ale u momant destabilizacyi, kali niejtrynnaja sistema raspadajecca, vyzvalajecca lisniaja enierhija suviazi. Kali na kozny kilahram masy, sto znachodzicca u spakoi, prypadaje 108 erhau, to na koznaje utvarennie F — ad 5x108 da 7x108 erhau. Ty mozas ujavic, sto heta takoje? Nievialiki uranavy vybuch unutry Stancyi.
— Pra sto ty havorys! Ale… ale Sartoryus pavinien heta ulicvac…
— Nieabaviazkova, — zapiarecyu ja sa zlaslivaj usmieskaj. — Razumiejes, Sartoryus prychilnik skoly Freziera i Kajoly. Zhodna z ichniaj teoryjaj, usia enierhija suviazi u momant raspadu vyzvalajecca u vyhladzie svietlavoha vypramienvannia. Heta byla b prosta vielmi jarkaja uspyska, mazliva, nie zusim biaspiecnaja, ale nie razburalnaja. Adnak isnujuc insyja hipotezy, insyja teoryi niejtrynnaha pola. Zhodna z Kajatam, Avalavym, Sijonam, dyjapazon vypramienvannia znacna syrejsy, a maksimum prypadaje na zorstkaje hama-vypramienvannie. Dobra, sto Sartoryus vieryc svaim nastaunikam i ichnim teoryjam, ale josc i insyja teoryi, Snaut. Pasluchaj, sto ja tabie skazu… — Ja bacyu, sto maje slovy uzdziejnicajuc na jaho. — Treba brac pad uvahu i Akijan. Kali jon zrabiu toje, sto zrabiu, to, viadoma, skarystau aptymalny mietad. Inaks kazucy, jaho dziejanni uiaulajucca mnie arhumientami na karysc insaj skoly, a nie na karysc Sartoryusa.
— Daj mnie tvaje zapisy, Kielvin.
Ja praciahnuu jamu listok. Snaut schiliu halavu, sprabujucy pracytac maje karakuli.
— Sto heta? — pakazau jon palcam.
Ja uziau u jaho listok.
— Heta? Tenzar transfarmacyi pola.
— Daj mnie listok…
— Navosta? — spytau ja, viedajucy, sto jon adkaza.
— Ja pavinien pakazac jaho Sartoryusu.
— Jak chocas, — abyjakava adkazau ja. — Mahu dac. Tolki ulicy,
