Ostatni szpieg Hitlera

Polozyl plan na stole. Schellenberg i Himmler ogladali go z zainteresowaniem. Hitler odszedl i patrzyl przez okna na gory. Uwazal, ze w Berghof, wysoko ponad wszystkim, najlepiej mu sie mysli.

– I gdziez, panskim zdaniem, wrog umiesci te jednostki przeciwlotnicze, kapitanie? – spytal.

– Ze skradzionych planow nie wynika, gdzie wrog zamierza umiescic Mulberry - odparl Vogel – ale na podstawie innych raportow zgromadzonych przez Abwehre nasuwalby sie logiczny wniosek, ze Mulberry przeznaczono do Calais.

– A co z panska teoria o sztucznym porcie w Normandii?

– Okazala sie – Vogel zawiesil glos, szukajac wlasciwego slowa – przedwczesna, mein Fuhrer. Za szybko wysnulem wnioski. Wydalem werdykt przed zgromadzeniem dostatecznej ilosci dowodow. Z wyksztalcenia jestem prawnikiem, mein Fuhrer, wiec prosze mi darowac te przenosnie.

– Nie, kapitanie Vogel, uwazam, ze za pierwszym razem trafil pan w samo sedno. Moim zdaniem Mulberry to rzeczywiscie sztuczny port. I jest przeznaczony do Normandii. – Hitler stanal twarza do sluchaczy. – To dokladnie w stylu Churchilla, tego szalenca! Przekombinowane, bezsensowne urzadzenie, ktore zdradza nam jego intencje, gdyz mowi nam, gdzie on i jego amerykanscy przyjaciele zamierzaja uderzyc! Uwaza siebie za geniusza! Wielkiego stratega! Ale tam, gdzie chodzi o kwestie militarne, okazuje sie zwyklym glupcem! Wystarczy spytac duchy biednych chlopcow, ktorych poprowadzil na rzez w Dardanelach. Nie, kapitanie, mial pan racje za pierwszym razem. To sztuczny port i ma sie znalezc w Normandii. Wiem o tym. – Hitler uderzyl sie w tors. – Czuje to tutaj.

Walter Schellenberg odrzchaknal.

– Mein Fuhrer, dysponujemy innymi dowodami, ktore potwierdzaja informacje kapitana Vogla.

– Prosze je przedstawic, Herr Brigadenfuhrer.

– Dwa dni temu w Lizbonie przesluchalem jednego z naszych wlasnych agentow w Anglii.

Chryste Panie, znowu to samo – pomyslal Vogel. Schellenberg wyciagnal dokument z teczki.

– To notatka sluzbowa, napisana przez funkcjonariusza MI- 5, niejakiego Alfreda Vicary'ego. Zostala przyjeta przez kogos o inicjalach BB i przekazana Churchillowi oraz Eisenhowerowi. W pismie tym Vicary ostrzega, ze bezpieczenstwo kraju jest zagrozone i nalezy przedsiewziac dodatkowe srodki ostroznosci. Vicary ostrzega tez, ze wszyscy oficerowie wojsk alianckich powinni bardzo uwazac na kontakty z kobietami. Pana szpieg w Londynie… to kobieta, prawda, kapitanie Vogel?

– Moge to zobaczyc? – spytal Vogel. Schellenberg podal mu pismo.

– Alfred Vicary – powtorzyl Hitler. – Dlaczego to nazwisko brzmi znajomo?

– Vicary to przyjaciel Churchilla – wyjasnil Canaris. – Nalezal do garstki ludzi, ktorzy w latach trzydziestych przyznawali mu racje. W maju czterdziestego roku, po mianowaniu na premiera, Churchill wciagnal Vicary'ego do MI- 5.

– Tak, teraz sobie przypominam. Czy to nie on w latach trzydziestych pisywal te obrzydliwe artykuly o socjalizmie narodowym?

I kazde jego slowo sie sprawdzilo – dodal w duchu Canaris. – Tak, to on – odparl glosno.

– A kto kryje sie pod inicjalami BB?

– Basil Boothby. Kieruje jednym z wydzialow MI- 5. Hitler znowu przemierzal pokoj, lecz teraz wolniej. Spokoj milczacych Alp zawsze dzialal na niego wyciszajace.

– Vogel, Schellenberg i Canaris, wszyscy trzej daliscie sie przekonac. Ale ja nie.

– Sprawy przybraly interesujacy bieg, nieprawdaz, Herr Reichsfuhrer?

Zamiec minela. Hitler przygladal sie znikajacemu na zachodzie sloncu, ktore oblewalo wierzcholki Alp fioletowaworozowa poswiata. Wszyscy, z wyjatkiem Himmlera, juz poszli.

– Najpierw kapitan Vogel mowi mi, ze operacja Mulberry to sztuczny port, nastepnie ze to konstrukcja przeciwlotnicza.

– Bardzo interesujace, mein Fuhrer. Mam swoje teorie na ten temat.

Hitler odwrocil sie od okna.

– Mianowicie?

– Pierwsza: mowi prawde. Otrzymal nowe informacje, ktorym ufa, i rzeczywiscie wierzy w to, co mowi.

– Mozliwe. Dalej?

– Druga: informacje, ktore przedstawil, sa od poczatku do konca sfabrykowane i Kurt Vogel, podobnie jak jego zwierzchnik Wilhelm Canaris, to zdrajca dazacy do zniszczenia fuhrera i Niemiec.

Hitler zaplotl ramiona i oparl sie o sciane.

– Dlaczego mieliby nas oszukiwac w kwestii inwazji?

– Jesli inwazja nieprzyjaciela we Francji sie powiedzie, Niemcy uznaja, ze przegrali wojne, a wtedy Canaris z reszta szumowin ze Schwarze Kapelle rzuca sie na nas i nas zniszcza. Jesli konspiratorom uda sie przejac wladze, beda blagac o pokoj i Niemcy skoncza jak po pierwszej wojnie: wykastrowane, slabe, jako zebrak Europy, zyjacy z ochlapow z panskich stolow Anglii, Francji i Ameryki. – Himmler zawiesil glos. – A takze bolszewikow, mein Fuhrer.

Oczy Hitlera zaplonely, jakby nie mogl zniesc mysli o Niemcach zyjacych pod rosyjskim butem.

– Nie mozemy do tego dopuscic! – zawolal i bacznie przyjrzal sie Himmlerowi. – Po panskiej minie widze, ze pozostala jeszcze inna teoria, Herr Reichsfuhrer.

– Tak, mein Fuhrer.

– Jaka?

– Vogel wierzy, ze przedstawia prawdziwe informacje. Ale pije z zatrutego zrodla.

Hitlera to zafrapowalo.

– Prosze kontynuowac, Herr Reichsfuhrer.

– Mein Fuhrer, nigdy nie ukrywalem moich uczuc wzgledem admirala Canarisa. Uwazam go za zdrajce. Wiem, ze kontaktuje sie z brytyjskimi i amerykanskimi agentami. Jesli moje obawy okaza sie sluszne, czyz nie nasuwalby sie logiczny wniosek, ze sprzedal niemieckie siatki w Wielkiej Brytanii? I czyz nie nasuwalby sie logiczny wniosek, ze informacje od angielskich szpiegow Canarisa tez nie sa prawdziwe? A gdyby kapitan Vogel odkryl prawde i przez Canarisa, ktory chce ratowac wlasna skore, zostal teraz zmuszony do milczenia?

Hitler podjal swa wedrowke po salonie.

– Jak zwykle blyskotliwe rozumowanie, Herr Reichsfuhrer. Tylko panu moge zaufac.

– Prosze pamietac, mein Fuhrer, klamstwo to prawda, tyle ze na wspak. Wystarczy przysunac do niego lustro, a prawda spojrzy panu prosto w oczy.

– Widze juz, ze ma pan plan.

– Owszem, mein Fuhrer, a kluczem do niego jest Kurt Vogel. Vogel dostarczy nam za jednym zamachem tajemnicy inwazji oraz ostatecznego dowodu na zdrade Canarisa.

– Vogel sprawil na mnie wrazenie inteligentnego oficera.

– Przed wojna uwazano go za jednego z najwybitniejszych prawnikow, jakiego wydaly Niemcy. Ale musimy pamietac, ze zatrudnil go osobiscie Canaris. Dlatego tez watpilbym w jego lojalnosc. Trzeba bedzie bardzo ostroznie z nim to rozegrac.

– A to juz panska specjalnosc, czyz nie tak, Herr Reichsfuhrerl Himmler poslal mu swoj usmiech, od ktorego przechodzily ciarki.

– Zgadza sie, mein Fuhrer.

Kiedy Vogel przyjechal, dom tonal w ciemnosciach. Gwaltowna zamiec wydluzyla podroz z dwoch do czterech godzin. Wysiadl z samochodu i wyjal z bagaznika niewielka torbe. Odeslal kierowce; wczesniej zarezerwowal mu pokoj w gospodzie w miescie.

Trude stala w otwartych drzwiach, zaplotlszy ramiona dla ochrony przed zimnem. Wygladala nieprzyzwoicie zdrowo: jasna cera zarozowiona od mrozu, ciemne wlosy rozjasnione przez gorskie slonce. Miala na sobie gruby sweter narciarski, welniane spodnie i solidne buty. Mimo tego obszernego ubrania Vogel na pierwszy rzut oka